ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 370

หลิงอวี๋เห็นเซียวหลินเทียนกำลังครุ่นคิดก็นึกถึงสิ่งที่ลู่หนานพูดตอนเข้าประตู พลันถามว่า

“เซียวหลินเทียน ท่านจัดการกับครอบครัวแม่นมเกาเช่นไร?”

เซียวหลินเทียนถูกหลิงอวี๋ปลุกจากภวังค์ ครั้นเอ่ยถึงแม่นมเกาสีหน้าเขาก็มืดลงทันใด

“จ้าวซวนพบโฉนดบ้านสองฉบับในเรือนแม่นมเกา และโฉนดที่ดินร้อยกว่าหมู่(1)! ตั๋วเงินห้าแสนกว่าตำลึง!”

“นึกไม่ถึงว่าแม่นมในครัวผู้หนึ่งจะกล้าทุจริตเงินมากเพียงนี้! ข้าสั่งให้จ้าวซวนส่งครอบครัวนางไปให้ทางการแล้ว!”

หลิงอวี๋เบิกตากว้างงงงัน การทุจริตของแม่นมเกามหาศาลนัก!

“แล้วทางการตัดสินเช่นไร?”

ทาสในสมัยโบราณ ความเป็นตายของพวกเขาถูกกำหนดโดยนายเหนือหัว

เซียวหลินเทียนส่งคนไปให้ทางการ เพราะไม่อยากเปื้อนเลือดของแม่นมเกาและครอบครัวเช่นนั้นหรือ?

“แม่นมเการับโทษประหารคนเดียว ครอบครัวที่เหลือถูกขายเป็นทาสให้ขุนนาง!”

เซียวหลินเทียนกล่าวเย็นชา “ตัวข้าออมมือแล้ว! ไม่เช่นนั้นตามที่นางกระทำก็ควรถูกหวดจนตายต่อหน้าธารกํานัล เพื่อเชือดไก่ให้ลิงดู!”

เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินว่าหวดต่อหน้าธารกำนัลก็นึกถึงฉากนั้นที่ตนประสบครั้นข้ามมิติมา นางมีความรังเกียจการลงทัณฑ์เช่นนี้อักโข

หลิงอวี๋เปลี่ยนเรื่องคุย “เซียวหลินเทียน หม่อมฉันว่าแปลก ๆ นางทุจริตมากป่านนี้ นักบัญชีของท่านมิรับรู้เลยหรือ?”

“เมื่อก่อนพ่อบ้านฟั่นอยู่ พวกได้เขาสมคบคิดกัน ไม่มีคนรู้ก็มิเห็นแปลก!”

“แต่ตอนนี้พ่อบ้านฟั่นสิ้นแล้ว ก็ยังไม่มีคนรู้นี่มันแปลกแล้วหนา!”

“ชิวเหวินซวงมีภูมิหลังครอบครัวยากจนเช่นกัน นางจักมิรู้เลยหรือว่ารายจ่ายส่วนครัวผิดปกติ?”

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ หน้าแดงประปราย

“ก่อนหน้าชิวเหวินซวงกับนักบัญชีที่มาใหม่ขอเบิกเงินรายจ่ายส่วนครัวกับข้าสูงมาก ตัวข้าคิดว่าคนก็ต้องอยู่ต้องกิน มิอยากละเลยอาหารขององครักษ์จึงมิได้เปลี่ยนค่าข้าวพวกเขา!”

“ตัวข้าคิดไม่ถึงว่าแม่นมเกาจะกล้าหน้าไหว้หลังหลอก มีเงินค่าข้าวมหาศาล แต่เหล่าองครักษ์กลับได้กินของแย่ ๆ เช่นนี้!”

หลิงอวี๋เชิดปากไม่กล่าวคำ

เดิมทีชิวเหวินซวงเคยแจ้งเซียวหลินเทียนก่อนแล้ว หากตนพูดอะไรอีกก็จะเปลี่ยนไปเล็งที่ชิวเหวินซวงทันที