หลิงอวี๋คิดที่จะหยิบเครื่องมือและยาเพื่อไปช่วยรักษาเสี่ยวเมา
ทว่าประตูห้องใหญ่ก็ถูกเปิดขึ้นในทันที สาวใช้แม่นมที่อยู่ด้านนอกอาจจะเข้ามาได้ทุกเมื่อ หลิงอวี๋จึงไม่กล้าที่จะทำอะไรผลีผลาม
ทำได้เพียงแต่สงบนิ่งรอคอยเวลา
พ่อบ้านฟั่นด้านนอกนั้นถูกแม่นมลี่ถามไถ่จนรู้สึกรำคาญใจ จึงใช้เท้าเตะไปยังแม่นมลี่ แล้วเอ่ยออกมาอย่างเย็นชาไร้ปรานี
“ไสหัวไป สุนัขดี ๆ จะต้องไม่มาขวางทาง”
เมื่อหลิงอวี๋มองออกไป ก็พบว่าแม่นมลี่ถูกผลักจนล้มลงบนพื้นอย่างแรง
ดูเหมือนว่าแม่นมลี่เองก็คงจะถูกแส้หวดมาก่อน เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง บนใบหน้ายังมีคราบเลือดอยู่ไม่น้อย...
“แม่นมลี่ เจ้าอย่ามามัวเสียเวลาอีกเลย รีบจัดการเก็บกวาดอยู่ในเรือนหลานย่วนเสียดี ๆ เถิด!”
สาวใช้ที่ดูหยิ่งยโสคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้าของแม่นมลี่ เอ่ยออกมาอย่างได้ใจ
“พ่อบ้านฟั่นได้เลื่อนขั้นให้ข้าเป็นสาวใช้ใหญ่แล้ว ต่อไปทุกคนในเรือนหลานย่วนจะต้องอยู่ภายใต้การดูแลของข้า”
“ท่านอ๋องบอกออกมาแล้วว่า หากพวกเจ้ายังจะไม่เชื่อฟัง ข้าก็มีอำนาจทีจะทุบตีพวกเจ้าจนตายได้!”
“หลิงผิง เจ้าเป็นสาวใช้ข้างกายของพระชายา หนังสือสัญญาขายตัวยังอยู่ในมือของพระชายา เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาทุบตีพวกเรา?” แม่นมลี่อดทนต่อความเจ็บปวดเอ่ยตำหนิออกมา
หลิงผิงยิ้มออกมาอย่างได้ใจ “เฮ้ นางถือว่าเป็นพระชายาของตระกูลใดกัน! ท่านอ๋องเคยยอมรับนางหรือไม่?”
“อีกทั้ง เจ้าหมูโง่นี่ไม่ใช่ว่าขโมยสมบัติล้ำค่าที่สืบทอดมาของท่านอ๋องไปหรอกหรือ?”
“เพื่อเป็นการชดใช้ หนังสือสัญญาการขายตัวของพวกเราล้วนแต่มอบให้กับท่านอ๋องไปแล้ว ต่อไปข้าก็คือคนของท่านอ๋องแล้ว ไม่มีทางจะเป็นบ่าวรับใช้ของเจ้าหมูโง่นี้อีก!”
“แม่นมลี่ แม้แต่ท่านเองก็เป็นคนของท่านอ๋อง ท่านอ๋องจะให้ท่านไปตาย ท่านจะยังมีชีวิตอยู่ได้อีกหรือ? หากว่ารู้แล้ว ต่อไปก็คอยเชื่อฟังข้าดี ๆ เถิด!”
“เจ้า เจ้า......” แม่นมลี่ถูกทำให้โมโหจนเอ่ยไม่ออก
หลิงผิงไม่สนใจนางอีก หมุนกายแล้วเดินเข้าไปด้านในห้อง
หลิงอวี๋ที่คิดจะช่วยแม่นมลี่ เพิ่งจะเดินมาถึงหน้าประตู ก็ชนเข้ากับหลิงผิง
หลิงผิงตื่นตกใจ โมโหจนถึงขีดสุด จนตบลงบนใบหน้าของหลิงอวี๋
หลิงอวี๋ที่เดิมทีนั้นอ่อนแรงอยู่แล้ว ทั้งกายคนก็ล้มลงบนพื้นในทันที
“ท่านยังจะปกป้องคนสารเลวนี่อีก! ได้ ต้องการจะทนทุกข์ทรมานไปด้วยกันอย่างนั้นหรือ? ข้าจะส่งเสริมท่านเอง ไปเป็นทาสรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของนางในยมโลกเสียเถิด!”
หลิงอวี๋รู้สึกได้เพียงว่าแม่นมลี่บนร่างกายตนเองนั้นถูกเตะเข้าจนสั่นสะท้าน เลือดสดอุ่นๆ ไหลลงมาตามลำคอเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอ...
เธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจอีกครั้ง...
ถึงแม้ว่าชาติที่แล้วเธอจะเป็นแพทย์อัจฉริยะ แต่กลับต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคพิเศษชนิดหนึ่ง โรคชนิดนี้เรียกว่าซินเนสทีเซีย!
ก็คือเมื่ออยู่ในระยะห่างหนึ่ง เมื่อคนข้างกายได้รับความเจ็บปวด ก็จะถูกเธอสัมผัสและรับรู้ได้!
และนี่ก็เป็นความตั้งใจเดิมที่เธอพยายามศึกษาวิจัยทางการแพทย์อย่างหนัก สามารถใช้อาการป่วยเช่นนี้ของตนให้กลายมาเป็นประโยชน์ได้ เพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดของผู้ป่วยได้สะดวกยิ่งขึ้น และรักษาให้ผู้ป่วย...
ส่วนข้อเสียก็คือ ความเจ็บปวดของผู้ป่วยนั้นเธอล้วนแต่รับรู้ได้!
ก็เหมือนกับในตอนนี้ ถึงแม้ว่าคนที่ถูกเตะจะเป็นแม่นมลี่ แต่ก็เท่ากับเป็นการเตะลงบนกายของเธอเช่นกัน
แม่นมลี่เจ็บปวดเท่าไหร่ เธอก็เจ็บปวดเท่านั้น!
หลิงอวี๋ที่มาถึงขีดสุดของร่างกายแล้ว ก็ไม่อาจทนรับได้จึงเป็นลมไปอีกครั้ง...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........