ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 412

เซียวหลินเทียนกับลู่หนานถูกหลิงซินตะคอกใส่เช่นนี้ ต่างก็มองไปทางหลิงอวี๋โดยไม่รู้ตัว

แล้วก็เห็นรอยเลือดซึมออกมาตรงเสื้อผ้าตรงหลังของหลิงอวี๋จริง ๆ

เซียวหลินเทียนใจสั่น หลิงอวี๋ได้รับบาดเจ็บตั้งแต่เมื่อใดกัน?

ไฉนเขาจึงมิรู้?

หรือว่าวันนั้นที่ช่วยครอบครัวของท่านกวนเอ้อร์ ถึงได้รับบาดเจ็บ?

จูเผิงก็เห็นเลือดซึมเสื้อผ้าของหลิงอวี๋ในหลายจุดเช่นกัน เขาพูดไม่ออกไปทันที

“หลิงซิน ไยเจ้าต้องพูดเรื่องพวกนี้!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างเย็นชา “องครักษ์จ้าว ค่าตรวจกับค่ายารวมทั้งหมดห้าสิบตำลึง ค่าผ่าตัดสองร้อยตำลึง เจ้าให้หลิงซวนเอากลับมาแล้วกัน!”

“หากเจ้ามีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องเก็บเงินของข้า หลิงซวนจักอธิบายให้เจ้าฟังเอง!”

พูดจบ หลิงอวี๋ก็ลากหลิงซินหันหลังจากไป

ใบหน้าของจ้าวซวนกระตุก ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋ให้ยาพวกเขา มิเคยเอ่ยถึงเงิน!

ครั้งนี้ทำให้หลิงอวี๋โกรธจริง ๆ เข้าแล้ว นี่เป็นขีดเส้นกำหนดขอบเขตกับพวกเขาอย่างชัดเจนแล้ว!

แต่จ้าวซวนก็ไม่มีหน้าไปโต้เถียงกับหลิงอวี๋ เพราะถึงอย่างไรหลิงอวี๋ก็ช่วยชีวิตหลู่ชิ่งไว้

เขาหยิบตั๋วเงินสองร้อยห้าสิบตำลึงส่งให้หลิงซวนอย่างว่าง่าย

หลิงซวนรับตั๋วเงินไป พลางเหลือบมองพวกจูเผิงแล้วยิ้มเย็นชา

“องครักษ์จ้าว มีข้อคัดค้านอันใดเรื่องเก็บเงินหรือไม่? หากคิดว่ามันแพง ข้าก็อธิบายให้เจ้าฟังทีละข้อได้นะ!”

“อาจารย์ของข้าเอาถุงออกซิเจนที่นางเพิ่งพัฒนาออกมาใช้เพื่อช่วยหลู่ชิ่ง หากไม่มีของล้ำค่านี้ เมื่อกี้หลู่ชิ่งของเจ้าก็คงช่วยชีวิตกลับมามิได้แล้ว!”

“ไม่แพง ๆ!”

หน้าของจ้าวซวนแดงไปหมด เขารู้ว่าหลิงซวนกำลังถากถางพวกเขาว่ามิรู้ว่าอะไรควรอะไรมิควร

หลิงซวนเบ้ปาก ยิ้มเยาะเย้ยอย่างไม่ปิดบัง เดิมทีก็อยากจะพูดประชดอีกสักหน่อย

แต่นึกขึ้นได้ว่าคนที่บาดเจ็บคือหลู่ชิ่ง และคนผู้นี้ก็ดีต่อตน จึงอดกลั้นไว้แล้วเดินจากไป

สีหน้าของเซียวหลินเทียนดูมิสู้ดี หลิงอวี๋โกรธตนหลายวันแล้ว ยังมิหายอีกหรือ?