ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 425

หลิงหลานลงมือหลายครั้งอย่างเด็ดเดี่ยว ตบหน้าตัวเองจนบวมเป่งในทันตา

ฝูงชนที่ดูฉากนี้ต่างอ้าปากตาค้าง

คนรับใช้บางคนพูดทั้งหัวเราะเยาะ “เดิมทีเมื่อตะกี้หลิงหลานเสแสร้ง ตัวเองขโมยมีดผ่าตัดของพระชายามาฆ่าหลิงผิง แล้วยังคิดใส่ร้ายพระชายาอีก!”

“ใช่ พวกเราเกือบหลงกลแล้วเชียว! ที่แท้พระชายาโดนกล่าวหาจริง ๆ!”

หลิงอวี๋ยิ้มเย็นชาพลางเอ่ยต่อจ้าวซวนโดยตรง

“เริ่มแรกตัวข้าคิดว่าแค่แป้งหอมกล่องเดียวหายไป เลยมิอยากไต่ถาม!”

“ไหนเลยจักคิดว่ามีคนประสงค์ร้ายแบบนี้ ขโมยของตัวข้าหวังมาใส่ไคล้ข้า!”

“องครักษ์จ้าว นี่คือคนของตำหนักอ๋องอี้ พวกเจ้าควรจัดการเช่นไรก็ไปจัดการเสีย!”

“ตัวข้ามีเพียงประโยคเดียวจักกล่าว…. คนของตำหนักอ๋องอี้ทำตัวให้ดี ๆ เถอะ ข้าจักมิยั่วยุพวกเจ้า พวกเจ้าก็อย่ามายั่วยุข้า!”

“หากกล้าหาเรื่องใส่เรือนบุหงาอีก จักได้ตาต่อตา ฟันต่อฟันกับตัวข้าแน่!”

ครั้นพูดจบ หลิงอวี๋ก็พาหลิงซวนและคนอื่นกลับไป

แม่นมถ่มน้ำลายใส่หลิงหลานด้วยความโกรธพลางเดินตามเข้าไป ปิดประตูเสียงดังปัง

จ้าวซวนจ้องหลิงหลานอย่างขุ่นเคือง และสั่งให้องครักษ์ลากนางไปรายงานเซียวหลินเทียนที้เรือนริมวารี

“พี่ใหญ่จ้าว…”

ชิวเหวินซวงซึ่งตามมาจากที่ไหนสักแห่ง ส่งยิ้มกล่าวคำ “ส่งหลิงหลานให้ข้าเถอะ! ข้าจักลงโทษนางเองเจ้าค่ะ!”

“ยัยหนูนี่คงเห็นหลิงผิงตายอย่างน่าสลดมากเป็นแน่ ฉะนั้นจึงสงสัยพระชายา! เห็นแก่หน้าข้า อย่าเถียงกับนางเลยเจ้าค่ะ!”

“ข้าจักคุมตัวนางไปขอขมาพระชายา! และหักเงินเดือนนางสามเดือนด้วยเจ้าค่ะ!”

จ้าวซวนอดพูดไม่ได้ว่า “เหวินซวง ท่านอ๋องตรัสว่าห้ามเก็บนางรับใช้นิสัยลักเล็กขโมยน้อยไว้ในตำหนัก! ขับไล่นางไปเสีย!”

ชิวเหวินซวงผงะไปชั่วขณะ พลางกล่าวหน้าเจื่อน ๆ

“พี่ใหญ่จ้าว ให้โอกาสหลิงหลานสักครั้งเถิดเจ้าค่ะ! การตายของหลิงผิงน่าสลดนัก ข้ากังวลว่าหลิงหลานจะจบเหมือนหลิงผิงหากไล่ออกไป!”