ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 434

จ้าวเจินเจินอดกลัวจนใจเต้นรัวมิได้ ขณะนั่งอยู่บนรถม้ากลับตำหนัก

แม้ว่าสุดท้ายตนจะย้อนใส่ร้ายเซียวหลินเทียน แต่ว่าหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนจะเอาเรื่องนี้ออกไปพูดหรือไม่?

“ทำเช่นไรดี?”

เป็นครั้งแรกที่จ้าวเจินเจินสูญเสียความสุขุม หากเรื่องที่ตนยั่วยวนเซียวหลินเทียนแพร่งพราย เช่นนั้นนางจะทำตัวอย่างไรเล่า!

หากองค์ชายคังรู้ว่าตนยั่วยวนเซียวหลินเทียนต้องมิปล่อยตนไปแน่ ๆ!

จ้าวเจินเจินกลัวตัวสั่นทั้งร่าง เวลานี้ถึงได้ตระหนักว่าตนบุ่มบ่ามเกินไปจนทำผิดใหญ่หลวงเสียแล้ว!

องค์ชายคังมิยอมให้นางเอาความอัปยศมาพัวพันถึงเขาจนถูกคนวิจารณ์แน่!

ไป๋ผิงสงบลงแล้ว นางดูความเครียดและความกังวลของจ้าวเจินเจินออก จึงเอ่ยปลอบเสียงแผ่ว

“พระชายา ท่านมิต้องกังวลไปเจ้าค่ะ!”

“พวกเขาไม่พูดหรอก… เรื่องเช่นนี้หากรั่วไปจะเสียหน้าท่านอ๋องอี้เจ้าค่ะ!”

“ยิ่งกว่านั้น ท่านอ๋องอี้ยังมีความรู้สึกต่อพระชายาด้วย พระองค์มิยอมให้มีคนมาทำลายชื่อเสียงของท่านแน่เจ้าค่ะ!”

จ้าวเจินเจินชะงักไปพักหนึ่ง เป็นเช่นนี้เองหรือ?

ไป๋ผิงพูดพลางยิ้มอ่อน ๆ ว่า “พอท่านอ๋องอี้ได้ยินบ่าวบอกว่าท่านได้รับบาดเจ็บก็รุดมาพบท่านทันที นี่ยังพิสูจน์มิได้หรือเพคะ?”

“แต่หากพระองค์มีความรู้สึกต่อข้าจริง ๆ งั้นเมื่อกี้…”

จ้าวเจินเจินไม่มีหน้าจะบอกเรื่องที่เซียวหลินเทียนผลักตนออก

ไป๋ผิงเดาบางอย่างได้ ทว่ามิเปิดเผย แต่กล่าวปลอบใจ

“พระชายา ท่านอ๋องอี้ก็มีความพะวงของพระองค์ แต่ท่านน่าจะเข้าใจพระองค์… ว่าพระองค์จักมิทรงทำร้ายท่าน!”

บัดนี้จ้าวเจินเจินสบายใจขึ้นมาก นางค่อย ๆ สงบลง ด้วยนิสัยของเซียวหลินเทียนคงมิใช่คนที่จะทำร้ายตน!

แต่จ้าวเจินเจินยังมิวางใจ เซียวหลินเทียนมิพูดแล้วเขาจะรับประกันได้หรือว่าหลิงอวี๋ก็จะมิพูด?

จ้าวเจินเจินกล่าวเสียงแผ่ว

“ระยะนี้ให้ความสนใจการเคลื่อนไหวตำหนักอ๋องอี้มากขึ้น โดยเฉพาะหลิงอวี๋… หากพวกเขาไม่แพร่งพรายก็ช่างมันไป!”