ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 435

หลิงอวี๋จิตใจว้าวุ่นเมื่อพบฉากนี้เข้า

นางลงมาข้างล่างตามเกิ่งเสี่ยวหาวพลางนั่งที่โต๊ะกับข้าว จากนั้นนางก็รู้สึกไม่อยากอาหารอันงามประดับที่พ่อครัวเตรียมไว้

ครั้นเกิ่งเสี่ยวหาวเห็นหลิงอวี๋อารมณ์ไม่ดี ก็พลันยิ้มตาหยีล้วงเอาตั๋วเงินปึกหนึ่งยัดให้นาง

“ท่านพี่ ดูสิ นี่ปันผลกำไรให้ท่าน ท่านกลายเป็นคุณหนูเศรษฐีแล้วหนา…”

“ท่านอ๋องอี้อะไรนั่นท่านอย่าไปสนใจเลย อย่างไรไม่ช้าก็เร็วพวกท่านก็ต้องหย่ากัน! แต่หากท่านพี่มีเงินก็จักเหยียบย่ำเขาได้อย่างไรเล่า!”

หลิงอวี๋ถือโอกาสพลิกดู นี่มันตั๋วเงินสองแสนกว่า!

หัวใจนางสั่นไหว พลันกล่าวยิ้ม ๆ “โอ้ ดูไม่ออกเลยหนาว่าบุรุษน้อยเช่นเจ้าจักทำธุรกิจเก่งเพียงนี้ ได้กำไรมากปานนี้มานานเท่าใดแล้ว!”

เกิ่งเสี่ยวหาวกล่าวอย่างภูมิใจ “ท่านหาได้ดูไม่เล่าว่าน้องชายท่านคือใคร ด้วยเคล็ดลับตำรับโอสถและคำชี้แนะของท่าน! หากยังทำกำไรมิได้ นั่นก็แปลว่าเอ้อระเหยไปวัน ๆ แล้ว!”

เพราะเงินทำให้ความอารมณ์เสียของหลิงอวี๋หายวับไปในทันที ก่อนนางจะนึกถึงคำพูดของแม่นมลี่

‘คุณหนู ท่านหาเงินมากสักหน่อย รอภายหาคหน้าพวกเราไปจากเมืองหลวง แล้วหาที่ที่ไม่มีผู้ใดรู้จักท่าน! บ่าวจักหาบุรุษดี ๆ ให้ท่านสักคน และเอาที่ดีต่อเยวี่ยเยวี่ยด้วยเจ้าค่ะ!’

หลิงอวี๋คลี่ยิ้ม หากแม่นมลี่รู้ว่าตนมีเงินมากเพียงนี้ต้องดีใจยิ่งเป็นแน่!

“ท่านพี่ ข้าวางแผนจะขยายโรงผลิตยาเพิ่ม โอสถรักษาแผลของท่านขายจนเป็นอุปสงค์ส่วนเกินแล้ว โรงผลิตยาในยามนี้ขนาดเล็กไปนัก!”

เกิ่งเสี่ยวหาวตักกับข้าวให้หลิงอวี๋พลางเอ่ยเบิกบาน

“ยามนี้ท่านพ่อข้ามิบริหารอันใดแล้วล้วนมอบให้แต่ข้า! ส่วนข้าก็ฟังเพียงท่าน ท่านก็บอกแค่ว่าได้หรือไม่ได้พอ?”

“ได้สิ! หากขยายขนาดก็สามารถผลิตยาอย่างอื่นได้ด้วย!”

หลิงอวี๋พูดคุยกับเกิ่งเสี่ยวหาวอย่างอารมณ์ฮึกเหิม

เจ้าน้องชายฉลาดใฝ่เรียนผู้นี้ช่างมีน้ำใจไมตรีต่อตนมากนัก หลิงอวี๋จึงชี้แนะเขาโดยไม่ตระหนี่เลย

หลังอิ่มหมีพีมัน หลิงอวี๋จึงพาหลิงซวนกับเถาจื่อกลับตำหนักอ๋องอี้