ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 446

พอจ้าวซวนพูดมาเช่นนั้นสีหน้าของเซียวหลินเทียนก็มืดมน

ความอับอายที่หลิงอวี๋นำมาให้ตนจะทิ้งมันลงเช่นนี้ได้หรือ?

แต่จ้าวซวนพูดถูก ไม่ว่าเมื่อก่อนหลิงอวี๋จะทำผิดต่อตนเช่นไร นางก็ช่วยตนไว้สองครั้ง เช่นนั้นความแค้นทั้งหมดควรลบมันไปได้แล้ว!

“ท่านอ๋อง… ท่านอ๋องกังวลว่าหากทำดีกับพระชายาแล้วนางจักได้คืบเอาศอกใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

จ้าวซวนยิ้มขมขื่น “กระหม่อมรู้สึกว่า ท่านอ๋องมิจำเป็นต้องมีความกังวลเช่นนี้เลย!”

เซียวหลินเทียนมองเขาอย่างสงสัย

จ้าวซวนเอ่ยเสียงเบา “ท่านอ๋องโดนวางยาประเภทนั้น… เมื่อครู่ครั้นพระชายามา ท่านอ๋องก็กัดนางจนเจ็บตัว!”

“หากพระชายายังมีความคิดเกินเลยกับท่านอ๋องอยู่ เช่นนั้นคงมิขัดขืนแล้วปล่อยเลยตามเลยไป… ก็จบแล้วมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ!”

“แต่พระชายามิได้ทำเยี่ยงนั้น! กลับให้ยาแก้พิษแก่ท่านอ๋องแทน!”

เซียวหลินเทียนหน้าแดงทันที

เขา… เขากัดหลิงอวี๋หรือ?

“ท่านอ๋องพักผ่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมไปจัดการเรื่องต่าง ๆ เอง!”

จ้าวซวนกลัวว่าเซียวหลินเทียนจะอาย จึงถอยออกไปอย่างรู้งาน

เซียวหลินเทียนรู้สึกอายมากจริง ๆ ทั้งยังโกรธอยู่เล็ก ๆ ด้วย

หลิงอวี๋เห็นด้านที่น่าเกลียดของเขาจริง ๆ หรือ?

หากนับครั้งนั้นที่หอริมธาราด้วย นี่เป็นครั้งที่สองแล้วใช่หรือไม่?

น่าขำที่ครานั้นตนเตือนหลิงอวี๋ว่าอย่าพูดออกไปเพื่อปกป้องจ้าวเจินเจิน

ผู้ใดจะไปคิดว่า คนที่ตนปกป้องจะวางแผนจัดการตน!

แต่คนที่ตนเกลียดกลับช่วยเหลือตนไว้!

เซียวหลินเทียนอายจนแทบแทรกพสุธาหนี!

แต่จะให้เขาก้มหน้าขอโทษหลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนคงทำมิได้

“จ้าวซวน เอาตั๋วเงินสองหมื่นไปมอบให้หลิงอวี๋ด้วย!”

เซียวหลินเทียนเรียกจ้าวซวนไว้ได้ทันเวลา ถือเสียว่าใช้เงินจำนวนนี้เพื่อแสดงคำขอโทษต่อหลิงอวี๋!