ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 461

เมื่อจักรพรรดิอู่อันได้ฟังก็พลันขมวดหัวคิ้วแน่น

ยารักษาแผลของหลิงอวี๋มีประโยชน์มากต่อทหารแนวหน้า แถมดูเหมือนที่นางพูดจะมิได้เงินกำไรเท่าไรจริง ๆ ในการขายยารักษาแผลให้กองทัพ!

ด้านกรมกลาโหมต้องเสียค่าใช้จ่ายเลือกซื้อยารักษาแผลทหารในทุกปี แต่ตั้งแต่ที่ใช้ยารักษาแผลของหลิงอวี๋ ค่าใช้จ่ายของกรมกลาโหมประหยัดลงกว่าครึ่ง!

หากโรงงานยาของหลิงอวี๋ปิดตัวลง เช่นนั้นค่าใช้จ่ายของกรมกลาโหมจะมิเพิ่มขึ้นหรือไร?

“พ่อค้าร่ำรวยผู้นี้มาจากที่ใด ไยใช้อำนาจบาตรใหญ่เยี่ยงนี้!”

จักรพรรดิอู่อันโกรธขึ้งทันใด แผ่นดินแห่งฉินตะวันตกคือผืนดินของกษัตริย์ โรงงานยาที่หลิงอวี๋เปิดก็เป็นประโยชน์ต่อแคว้นและราษฎร ผู้ใดไม่มีตาดูแล้วกล้ารังแกคนเช่นนี้!

“หลิงอวี๋ ก่อนหน้าข้าก็บอกเจ้าไปแล้ว อย่าออกไปเสนอหน้าทำธุรกิจ!”

“เจ้าดูตัวเจ้าเถอะ บัดนี้ก่อเรื่องวุ่นวายเสียแล้ว!”

เซียวหลินเทียนกล่าวเคืองขุ่น “เสด็จพ่อ หลิงอวี๋ก่อเรื่องทำให้แม่ทัพเหยียนล่าช้า มิสมควรให้อภัยโดยแท้ เสด็จพ่อโปรดลงโทษตามวินัยทหาร! กระหม่อมมิเข้าข้างนางเด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋กล่าวทั้งร่ำไห้ “เสด็จพ่อเพคะ หลิงอวี๋ผิดไปแล้ว! มิกล้าขอให้เสด็จพ่อให้อภัย ได้โปรดเสด็จพ่อประทานความตายแก่หลิงอวี๋ด้วยเถิด!”

จักรพรรดิอู่อันมองหลิงอวี๋ร้องไห้เสียใจ พลันคำรามเดือดดาลทันที

“พอแล้ว อย่าร้อง! ความวัวไม่ทันหาย ความควายเข้ามาแทรก!”

“ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็คือพระชายาอ๋องอี้ แต่กลับร่ำไห้เยี่ยงนี้เพราะที่ดินผืนเดียว! จะอยู่หรือตายก็ขายหน้าราชวงศ์โดยแท้!”

หลิงอวี๋เช็ดน้ำตาพลางกล่าวน้อยเนื้อต่ำใจ “เสด็จพ่อ นั่นมิใช่เพราะหลิงอวี๋กังวลหรือเพคะ?”

“หากทำตามใบสั่งซื้อมิได้ ไร้ทางส่งยาให้แม่ทัพเหยียน อีกทั้งยังทำให้การรักษาของทหารล่าช้า นั่นมิใช่ทำงานสำคัญของเสด็จพ่อล่าช้าไปด้วยหรือเพคะ?”

จักรพรรดิอู่อันปรายมองหลิงอวี๋อย่างหมดคำพูด พลางเอ่ยด้วยความรู้สึกว่าทำไมนางผู้นี้มิเป็นโล้เป็นพายขนาดนี้

“ที่ดินของหมู่บ้านหลี่หรือ? ข้าขอประทานให้เจ้า! แล้วรีบกลับไปเร่งคนงานผลิตยาเสีย อย่าทำให้เรื่องแม่ทัพเหยียนล่าช้า!”

หลิงอวี๋เบิกตากว้างประหลาดใจ “เสด็จพ่อ หลิงอวี๋ฟังมิผิดใช่หรือไม่เพคะ! ท่านประทานที่ดินให้หม่อมฉัน?”