ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 474

“ข้ามิได้ทำกระไรทั้งนั้น ไฉนเจ้าถึงตื่นตูมถึงเพียงนี้เล่า?”

หลิงอวี๋เงยหน้าขึ้นมองผึ้งเหล่านั้น พลางเอ่ย

“ก็แค่วิญญาณอาฆาตของหลิงซินกลับมาแก้แค้นเท่านั้น นี่เจ้ากลัวแล้วหรือ!”

หลิงอวี๋ยิ้มเยาะมองกวนอิ่ง พลางเอ่ยอย่างมีความหมาย

“ทำดีได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว! ทุกคนที่ทำร้ายหลิงซิน ไม่มีทางลงเอยด้วยดีแน่!”

พอหลิงซวนได้ยินสิ่งนี้ก็ตะโกนขึ้นมา “อาจารย์พูดถูก! หลิงซินจะไม่มีวันปล่อยคนที่ทำร้ายนางไปแน่!”

กวนอิ่งมิเชื่อเรื่องผีกลับมาแก้แค้นเลย ผึ้งเหล่านี้ต้องเป็นสิ่งที่หลิงอวี๋ทำแน่ ๆ!

แต่บัดนี้เลี่ยวซงกลายเป็นคนถูกทอดทิ้งไปแล้ว นางจะไปหาเรื่องหลิงอวี๋เพื่อคนที่ถูกทอดทิ้งได้หรือ?

“ไปกันเถิด!”

องค์ชายคังก็คิดในจุดนี้เช่นกัน เขาจ้องหลิงอวี๋อย่างดุร้าย แล้วพากวนอิ่งจากไป

เลี่ยวซงถูกผึ้งจำนวนนับไม่ถ้วนต่อยจนร่างกายของเขาบวมไปทั้งร่าง พูดอะไรไม่ได้เลย

หลิงอวี๋ไม่ได้มองเขา แค่จ้องแผ่นหลังของกวนอิ่ง แล้วยิ้มอย่างเย็นชา

ให้เจ้าได้ภาคภูมิใจไปก่อนสักสองวัน คราวนี้ข้าจะทำให้เจ้าตายอย่างอนาถแน่นอน!

หลิงอวี๋คิดไว้แล้วจริง ๆ ว่าจะจัดการกับกวนอิ่งเยี่ยงไรดี!

การส่งกวนอิ่งเข้าคุกมันน้อยไปสำหรับนาง นางต้องทำให้กวนอิ่งชดใช้การตายของหลิงซินอย่างหนัก!

“พวกเราก็ไปกันเถิด!”

หลิงอวี๋ให้เถาจื่ออุ้มศพของหลิงซิน แล้วพาออกไป

เลี่ยวซงถูกผึ้งต่อยมากถึงเพียงนั้น อีกไม่กี่ชั่วยามก็ตายแล้ว!

สิ่งนี้สามารถระบายความโกรธแทนหลิงซินได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น!

หลิงอวี๋กับพวกหลิงซวนนำศพของหลิงซินไปส่งที่โรงนา แล้วเถาจื่อก็ทำความสะอาดให้หลิงซิน

หลิงอวี๋เย็บหูของหลิงซินอย่างเงียบ ๆ นางต้องการให้หลิงซินไปเกิดใหม่อย่างสมบูรณ์

เซียวหลินเทียนให้จ้าวซวนซื้อสุสานให้กับหลิงซิน และทำการฝังนางในวันรุ่งขึ้น

วันรุ่งขึ้น ทุกคนในเรือนบุหงาต่างมาเคารพศพหลิงซินกัน

แม่นมลี่ร้องไห้จนน้ำตาท่วม หลิงเยวี่ยเองก็ร้องไห้จนตาบวมเช่นกัน