ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 477

ร้านของกวนอิ่งว่างเปล่าในชั่วข้ามคืน

ข่าวเช่นนี้หลิงอวี๋จะมิเปิดเผยให้จ้าวเจินเจินรู้ได้เยี่ยงไรเล่า!

เช่นเดียวกับที่หลิงอวี๋คิดไว้

จ้าวเจินเจินได้ยินว่าเงินของตระกูลกวนหายไปหมดแล้ว จากนั้นก็ได้ยินว่าองค์ชายเว่ยปล้นไป

จ้าวเจินเจินกลับไปที่ตำหนักองค์ชายคังโดยมิลังเล

ก่อนหน้านี้ จ้าวเจินเจินยังคงคิดว่าองค์ชายคังจะใช้ประโยชน์จากกวนอิ่งเพื่อทรัพย์สินของตระกูลกวน ดังนั้นตอนที่นางจัดการกับกวนอิ่งจึงยังมีความยับยั้งอยู่บ้าง

แต่บัดนี้เงินของตระกูลกวนถูกองค์ชายเว่ยปล้นไปแล้ว จ้าวเจินเจินก็ไม่ยับยั้งแล้ว

กวนอิ่งไม่มีเงินอยู่ในมือ ทั้งยังทำให้องค์ชายคังก็ติดโรคสกปรกเช่นนั้นอีก องค์ชายคังจะทนกวนอิ่งอยู่ได้เยี่ยงไร!

จ้าวเจินเจินตรงกลับไปที่ตำหนักองค์ชายคังโดยไม่หยุด แล้วให้คนไปจับหมอที่รักษากวนอิ่งมาที่ในตำหนักองค์ชายคัง

องค์ชายคังเซียวหลินอี้เพิ่งกลับมาที่ตำหนักองค์ชายคัง จ้าวเจินเจินก็ไปพบเซียวหลินอี้

“เจินเจิน เจ้ากลับมาแล้วรึ?”

วันนี้เซียวหลินอี้เข้าวังก็ถูกพระชายาเส้าดุ บอกให้เขารีบไปรับจ้าวเจินเจินกลับมาโดยเร็วที่สุด

พระชายาเส้าเอ่ยด้วยความโกรธ “เจ้าหลงนางสารเลวกวนอิ่งนั่นจนหน้ามืดตามัวรึ?”

“ภูมิหลังครอบครัวของกวนอิ่งเป็นเช่นไร? ภูมิหลังครอบครัวของจ้าวเจินเจินเป็นเช่นไร? กวนอิ่งสารเลวนั่นเทียบกับจ้าวเจินเจินได้รึ?”

“อี้เอ๋อร์ เจ้ายังมิได้นั่งตำแหน่งองค์รัชทายาท เจ้ายังต้องการการสนับสนุนจากตระกูลจ้าว! เจ้าไปทำให้ตระกูลจ้าวขุ่นเคืองเพราะคนสารเลวคนหนึ่ง เจ้ามิต้องการตำแหน่งนั้นแล้วรึ?”

ใช่ว่าเซียวหลินอี้จะมิรู้ความจริงข้อนี้ แต่เขาแค่อยากห่างกับจ้าวเจินเจินสักสองสามวัน เพื่อป้องกันมิให้นางมาวางอำนาจใส่ตนตลอดทั้งวัน! คิดว่าตนขาดนางไม่ได้!

บัดนี้เมื่อเห็นจ้าวเจินเจินเป็นฝ่ายกลับมาเอง เซียวหลินอี้มิต้องยอมอ่อนให้กลับมาก็รู้สึกดีขึ้นมา พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“ข้ายังคิดไปรับเจ้าอยู่เลย เจ้าก็กลับมาแล้ว ช่างดีเสียจริง!”

เขายื่นมือออกไปจะกอดจ้าวเจินเจิน ในใจจ้าวเจินเจินมีเพียงความรู้สึกรังเกียจ แต่ภายนอกแสร้งทำเป็นมีความสุข

นางก้มหน้าลงหลบสายตาของเซียวหลินอี้ พลางเอ่ยเสียงเบา