ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 521

เมื่อหลิงอวี๋ได้ฟังก็ตอบทันควัน “นี่มิใช่เรื่องยาก ตราบใดที่ลูกเจ้ามิได้ป่วยเป็นโรคร้ายหมดทางรักษา ข้าก็รับปากเจ้าได้ทั้งนั้น!”

“เช่นนั้นขอเชิญพระชายาไปลองตรวจที่เรือนข้าก่อนเถิด หากท่านรักษามิได้ ข้าก็มิอาจตกปากรับคำท่านได้เจ้าค่ะ!”

หมิ่นกูพูดตรงไปตรงมาว่า “พระชายาเจ้าคะ มิใช่ว่าข้ามิรู้จักดีชั่ว แต่ข้าต้องดูแลลูกข้า… ท่านก็เป็นแม่คน หวังว่าท่านจักเข้าใจนะเจ้าคะ!”

หลิงอวี๋ผงกศีรษะ นางชอบความตรงไปตรงมาของหมิ่นกูนัก ครั้นแล้วนางก็ให้เถาจื่อส่งพวกหลิงเยวี่ยกลับตำหนักไปก่อน ส่วนตนพาหลิงซวนตามหมิ่นกูไปเรือนของนาง

ระหว่างทางก็พลางพูดคุยกับหมิ่นกูไปด้วย หลิงอวี๋รู้ดีว่าหลังเกิดเพลิงไหม้ย่านการค้า แม้หมิ่นกูจะได้รับเงินช่วยเหลือจากราชสำนัก แต่ก็เพียงพอแค่ชดเชยค่าหนี้สินค้นเท่านั้น

หลังจากเหรินจื้อลูกชายของหมิ่นกูถูกไฟคลอก หมิ่นกูก็นำเงินเก็บทั้งหมดมารักษาเหรินจื้อ ทว่ากลับเสียเงินเปล่า แถมยังติดหนี้ต่างถิ่นไปมิน้อย

“พระชายาอ๋องอี้ การลงทะเบียนตรวจกับท่านช่างยากนัก ข้าไปหลายครั้งแล้วในที่สุดจึงลงสำเร็จ ทว่าวันนัดดันเป็นครึ่งเดือนให้หลังเจ้าค่ะ!”

หมิ่นกูกล่าวทั้งยิ้มขมขื่น “ข้ามิรู้เลยว่าจื้อเอ๋อร์จะยันได้ถึงครึ่งเดือนต่อมาหรือไม่ กำลังคิดจะยืมเงินเพิ่มไปซื้อหมายเลขนัดที่เร็วกว่านี้ มิคาดคิดเลยว่าจักบังเอิญพบท่านวันนี้!”

หลิงอวี๋หน้าแดงเรื่อ นางก็จำใจใช้วิธีลงทะเบียนตรวจโรคแบบนี้เช่นกัน

ผู้มั่งมีเหล่านั้นต้องการพบตนแม้จะป่วยปวดหัวตัวร้อนเล็กน้อยเท่านั้น นางก็ไร้อิทธิฤทธิ์แยกร่าง!

คำพูดของหมิ่นกูเตือนสติหลิงอวี๋ นางใคร่ครวญว่าควรเจียดเวลาสักสองสามวันไปรักษาโรคการกุศลในทุกหนึ่งเดือน โดยเฉพาะการตรวจโรคแบบไม่ต้องเสียเงิน ให้คนจนเช่นหมิ่นกูดีหรือไม่

เมื่อมาถึงที่พักของหมิ่นกู ซึ่งมันเป็นที่พักเพิงที่สร้างขึ้นชั่วคราว

ผู้ประสบภัยอัคคีย่านการค้า บางคนได้รับเงินชดเชยก็ย้ายออกไปสร้างที่พักเพิงชั่วคราว แต่ก็ยังมีคนจนเช่นหมิ่นกูจำนวนมากไม่มีที่ไป จึงอยู่ที่นี่

ที่พักเพิงชั่วคราวที่ลักษณะไม่เหมือนตอนหลิงอวี๋มาในคราก่อน มันกลายเป็นสลัมที่มีขยะกลาดเกลื่อนไปทั่ว

ขณะหลิงอวี๋ดูก็มีความกังวลอยู่บ้าง การอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมสกปรกที่เหลือทนแบบนี้ นั่นมันคือวงจรอุบาทว์มิใช่หรือไร?

เป็นเพราะความโสโครกจึงเจ็บป่วยง่าย พอป่วยก็ต้องการพบหมอ และการพบหมอก็เพิ่มความซวยให้ครอบครัวที่ประสบปัญหาทางการเงินอยู่แล้วยิ่งแย่กว่าเดิม