ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 530

หลิงอวี๋ก้มมองโดยสัญชาตญาณ แล้วก็เห็นจี้หยกรูปหงส์อยู่ในฝ่ามือของตน

“ท่านพี่ นี่มิใช่ของข้า… ข้ามิรู้ว่ามันมาได้เยี่ยงไร! ข้าควรทำเยี่ยงไรดี?”

หลิงหว่านกังวลมากจนแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว

ทันใดนั้น พวกขององค์หญิงหกที่กำลังเดินมาจู่ ๆ ก็หยุดชะงัก

องค์หญิงหกกรีดร้องออกมา “จี้หยกของข้าเล่า?”

หัวใจของหลิงอวี๋จมดิ่งลง ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่องค์หญิงหกเท้าพลิก และหลิงหว่านไปพยุงไว้

หลิงหว่านเป็นบุตรีของคนที่มีความผิด แต่องค์หญิงหกกลับเชิญนางมา!

ยิ่งไปกว่านั้น เท้าขององค์หญิงหกจะพลิกตรงไหนก็ได้แค่กลับมาพลิกตอนที่เดินผ่านหลิงหว่านพอดี นี่มิใช่แผนจัดการหลิงหว่านหรือ?

“ใจเย็น ๆ!”

หลิงอวี๋ไม่มีเวลาปลอบหลิงหว่าน จึงตบไหล่นางพลางเอ่ยกับเถาจื่อที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“เถาจื่อ เอาต่างหูของข้ามาใส่ให้ข้าหน่อยสิ!”

เถาจื่อตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พลางเดินมาอย่างรวดเร็ว

หลิงอวี๋ไม่เคยชินกับการใส่ต่างหู ครั้นออกมาวันนี้ก็ถูกแม่นมลี่บังคับให้ใส่ถึงได้เอามาด้วย

ขณะที่เถาจื่อกำลังใส่ต่างหูให้หลิงอวี๋ หลิงอวี๋ก็ยัดจี้หยกไว้ในมือของนาง พลางกระซิบสั่ง

“ทิ้งสิ่งนี้ไว้ระหว่างทางที่พวกท่านอ๋องเดินมา!”

เถาจื่อเข้าใจทันที เมื่อใส่ต่างหูให้หลิงอวี๋เสร็จก็เดินจากไป

ทางด้านนั้น เซียวทงก็ส่งเสียงดังขึ้น “จี้หยกของข้านั่นเสด็จพ่อมอบให้ข้าในวันเกิด! จะหายไปเช่นนี้ได้เยี่ยงไร!”

พระสนมหรงกับจ้าวเจินเจินต่างเอ่ยปลอบใจอยู่ข้าง ๆ

“องค์หญิงหก ทำหล่นไว้ที่ใดหรือไม่? ลองหาอีกครั้งเถิด!”