ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 580

หลิงอวี๋กล่าวต่อเซียวหลินเทียนอย่างจนปัญญาว่า “เช่นนั้นหม่อมฉันขอไปดื่มชาก่อนค่อยกลับเพคะ!”

เซียวหลินเทียนพยักศีรษะพลางมองหลิงอวี๋เดินจากไป

พระสนมหรงนั่งในศาลาที่สวนดอกไม้ โดยมีเสิ่นจวนค่อยรับใช้อยู่ข้าง ๆ องค์หญิงหกก็อยู่ด้วยเช่นเดียวกัน

“หลิงอวี๋ขอเข้าเฝ้าพระสนมหรงเพคะ!”

หลิงอวี๋โค้งคารวะ

พระสนมหรงปรายมองนางอย่างไม่ร้อนไม่หนาวพลางพยักหน้าเล็กน้อย “นั่งเถอะ!”

หลิงอวี๋พลันนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ

“พี่สะใภ้ ดื่มชาเจ้าค่ะ!”

เสิ่นจวนถือถ้วยชามารินชาให้หลิงอวี๋ และรินให้องค์หญิงหกกับพระสนมหรงด้วยเช่นกัน

“นี่คือชาเม็ดแตงแห่งลู่อัน(1)ที่องค์จักรพรรดิทรงมอบแก่องค์หญิงหกในคราก่อนหรือเพคะ? ช่างหอมนัก!”

พระสนมหรงยกชามาดมแล้วพลันร้องทักอย่างแปลกใจ

“ว่ากันว่าองค์จักรพรรดิมีเพียงสองขวดโหล และยังมอบให้องค์หญิงขวดโหลหนึ่ง! องค์หญิงหกเพคะ องค์จักรพรรดิช่างโปรดปรานท่านโดยแท้!”

เซียวทงกล่าวภูมิใจและเหิมใจว่า “นั่นแน่นอน! หลังตัวข้ารับมาก็ตัดใจดื่มมิได้เสียที วันนี้นำมาเพราะอยากต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ!”

พระสนมหรงพูดยิ้ม ๆ อย่างเอาใจ “หากเป็นเช่นนั้นข้าต้องดื่มเพิ่มสักสองถ้วยแล้ว ชาเม็ดแตงแห่งลู่อันทำให้จิตใจสงบมีสมาธิ สดชื่นคลายความเมื่อยล้า และเสริมความงามได้อีกด้วย ช่างเป็นโชคจากองค์หญิงหกจริง ๆ ที่เราได้ลาภปากเช่นนี้!”

พระสนมหรงจิบไปคำหนึ่งก็ชมไม่ขาดปาก “หอมจริง ๆ!”

“พวกเจ้าก็ดื่มเถิด!” พระสนมหรงเห็นหลิงอวี๋ไม่แตะต้อง พลันกล่าวยิ้ม ๆ

“หลิงอวี๋ เจ้ายังโกรธอยู่หรือ! องค์หญิงหกมิได้ตั้งใจมุ่งเป้าไปที่เจ้า นั่นเพียงเพื่อให้บรรยากาศคึกคักเท่านั้นเอง”

“เจ้าอย่าใจแคบนักเลย ใจกว้างหน่อยสิ ปล่อยให้เรื่องนี้มันผ่านไปเถอะ!”

“พวกเราคือสะใภ้ อย่าห่างเหินเพราะคนนอกเลย!”

หลิงอวี๋ยิ้มกล่าวว่า “หม่อมฉันมิได้โกรธเพคะ! หากโกรธคงจากไปนานแล้ว!”