ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 581

“พี่สะใภ้ นี่คือชาดีที่หาดื่มได้ยากนัก!”

เสิ่นจวนกล่าวอย่างมีไมตรี “เมื่อครู่เจ้าคงร่วมการประลองเหนื่อยแล้วเป็นแน่ ดื่มเพิ่มอีกสองถ้วยพลางชื่นชมบุปผาสนุกให้เต็มที่สักหน่อยเถอะ!”

หลิงอวี๋คลี่ยิ้มน้อย ๆ ชายมองเสิ่นจวน และถือถ้วยชากล่าวว่า “เจ้าอย่ามัวแต่รินชาให้เรา เจ้าก็นั่งลงดื่มด้วยเถิด!”

“เจ้าพักอยู่ตำหนักอ๋องอี้มานานนัก และช่วยดูแลสามีข้าอย่างยากลำบาก ถ้วยนี้แด่เจ้า!”

หลิงอวี๋รินชาหนึ่งถ้วยให้เสิ่นจวน เสิ่นจวนตะลึงไปชั่วขณะ พลางมองทางองค์หญิงหกอย่างลำบากใจอยู่บ้าง

เซียวทงปรายมองนางเย็นชา เสิ่นจวนไร้ทางเลือกทำได้เพียงยกชามาดื่ม

หลิงอวี๋เชิดยิ้มหยันโดยยากจะสังเกตพบ และนั่งลงที่เดิม

เสิ่นจวนรู้สึกกระสับกระส่าย ลุกขึ้นพรวดพลางกล่าวว่า “พี่สะใภ้เจ้าคะ ข้าขอเติมน้ำให้ท่าน!”

“มิต้องแล้ว…!”

มือของเสิ่นจวนสั่นเทาในขณะที่หลิงอวี๋กำลังบ่ายเบี่ยง กาน้ำชาจึงเอนเอียงจนทำให้ชาหกใส่กระโปรงหลิงอวี๋กะทันหัน

หลิงอวี๋โดนลวกจนเกือบสะดุ้ง

เมื่อเสิ่นจวนเห็นเหตุการณ์จึงวางกาน้ำชาลงใกล้ ๆ อย่างตะลีตะลาน

“พี่สะใภ้ ข้าขอโทษเจ้าค่ะ… ท่านมีแผลน้ำลวกหรือไม่เจ้าคะ?”

เสิ่นจวนล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยเช็ดหลิงอวี๋ เช็ดไปไม่กี่ทีก็ทำให้กระโปรงหลิงอวี๋ก็มีรอยเต็มไปหมด!

เซียวทงเกิดความสุขในใจ แผนการที่พวกนางวางไว้กำลังดำเนินไปทีละขั้น

หากครั้งนี้หลิงอวี๋ไม่ชื่อเสียงเหม็นฉาวโฉ่ก็คงจะแปลกยิ่งนัก!

แล้วนางก็จะสบโอกาสเอาของล้ำค่าสามชิ้นกลับคืนมาได้!

เซียวทงแกล้งทำเป็นมองค้อนใส่เสิ่นจวนอย่างขุ่นเคือง พลางกล่าวโมโหว่า

“เสิ่นจวน ไยมือเท้าเจ้างุ่มง่ามเช่นนี้ ยังไม่พาพี่สะใภ้เจ้าไปผลัดผ้าใหม่ที่เรือนด้านหลังด้านหลังอีก!”

เสิ่นจวนจึงมีปฏิริยาขึ้น รีบกล่าวว่า

“พี่สะใภ้ ข้าจะพาท่านไปผลัดผ้าที่เรือนด้านหลัง! ข้ามีชุดกระโปรงใหม่เจ้าค่ะ เป็นเรือนหยกอำไพทำต้องเหมาะกับท่านเป็นแน่!”