ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 596

เมื่อเซียวหลินเทียนพูดเช่นนี้ ลู่หนานก็ไม่สนใจอะไรแล้ว เขาชักดาบออกมายืนอยู่ข้างหน้าเซียวหลินเทียน

เผยอวี้ยิ้มอย่างเกียจคร้าน “ผู้ใดกล้าแตะต้องสหายของข้า นั่นคือศัตรูของข้าเผยอวี้เช่นกัน!”

เขากอดดาบของตนอยู่ในอ้อมแขน ท่าทางขี้เกียจกับรูปร่างสูงของเขายืนอยู่ข้าง ๆ เซียวหลินเทียน ท่าทางชัดเจน

อันเจ๋อเห็นเข้าก็วิ่งไปข้างหน้าทันที แล้วยิ้มเยาะพลางเอ่ย “จะสู้โดยไม่มีข้าได้เยี่ยงไรเล่า!”

“องค์ชายคัง เราคุยกันด้วยเหตุผล! จ้าวซิงผู้นี้มีตัวตนเยี่ยงไร? เขาทำให้พระชายาอ๋องอี้อับอายเช่นนี้ เหตุใดพระชายาอ๋องอี้จะให้คนทุบตีเขามิได้?”

“หรือว่าหากคนอื่นพูดเช่นนี้กับพระชายาคัง? องค์ชายคังจะทนได้หรือ?”

สีหน้าองค์ชายคังดูแย่มาก แต่คำพูดของอันเจ๋อทำให้เขาไม่สามารถโต้แย้งได้เลย!

ยิ่งไปกว่านั้น จะต้องมีเรื่องบาดหมางกับพี่น้องเช่นเซียวหลินเทียนเพราะทาสต่ำต้อยผู้หนึ่งหรือ?

หากพี่น้องแตกคอทะเลาะกันเอง โทษหนักก็คือจะถูกจองจำไปตลอดชีวิตเชียวนะ!

องค์ชายสามรุ่ยมองอย่างเงียบ ๆ อยู่ด้านข้าง

แม้ว่าเขาจะมองสถานการณ์นี้ออก แต่การที่พี่สองกับน้องสี่ทะเลาะกันอย่างน่าอายนั้นกลับเป็นโอกาสของตน

ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นให้มากนัก!

แค่ตั้งตารอสถานการณ์นี้ต่อไป ยิ่งทะเลาะกันใหญ่โตเท่าใดก็ยิ่งดี!

แต่เมื่อเห็นว่าเผยอวี้กับอันเจ๋อไม่เกรงกลัวอำนาจขององค์ชายคัง ทั้งยังมีท่าทีร่วมแรงร่วมใจกันกับเซียวหลินเทียนอีก องค์ชายสามก็รู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก

เหตุใดเขาถึงไม่มีสหายที่จริงใจต่อตนเช่นนี้นะ!

เซียวหลินเทียนเป็นคนพิการที่สูญเสียขาทั้งสองข้าง เขามีสหายเช่นนี้ได้เยี่ยงไรกัน!

เมื่อพระสนมหรงเห็นว่าสถานการณ์ตึงเครียด นางก็ตะโกนขึ้นมา “เทียนเอ๋อร์ องค์ชายคังกำลังปกป้องเจ้าอยู่นะ! เหตุใดเจ้าจึงมิรู้จักชั่วดีถึงเพียงนี้!”