อันเจ๋อเอ่ยทันที “พระชายามีความคิดที่ดีมาก ท่านอ๋องเฉิงริเริ่มบริจาคก่อนจะต้องดึงดูดความสนใจขององค์จักรพรรดิอย่างแน่นอน! ถึงเวลานั้นพวกผู้มีอำนาจเหล่านั้นก็จะบริจาคตามด้วยเพื่อเอาใจองค์จักรพรรดิ!”
“จริงสิ ข้าให้แม่ข้าเอาโจ๊กไปให้ผู้ลี้ภัยได้ด้วย!”
“ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกท่านแม่แล้ว หากนางมีเงินบริจาคธูปเทียนให้วัด สู้เอาไปทำเรื่องจริงจังดีกว่า! ท่านแม่ของข้าจะต้องยอมแน่!”
หลิงอวี๋ฟังแล้วก็พยักหน้า พลางเอ่ยอย่างเห็นด้วย
“ท่านรัฐทายาทอัน ท่านสามารถขอให้พระชายาผิงหนานระดมทุนในหมู่สตรีผู้สูงศักดิ์ได้อีก หากครอบครัวใดมีเสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องนอนเก่าที่ไม่จำเป็น ก็สามารถเอามาช่วยเหลือผู้ลี้ภัยเหล่านี้ได้!”
“ข้าเห็นว่าพวกเขาใส่แต่พวกผ้าขาดวิ่นกันหมด ช่วยได้สักหน่อยก็จะดี!”
เซียวหลินเทียนเห็นทั้งสามคนกำลังคุยกันอย่างยุ่งวุ่นวาย เขาย่อมนั่งดูต่อไปไม่ได้อยู่แล้ว
“หลิงอวี๋เคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่า สอนคนตกปลาดีกว่ามอบปลาให้เขา... โครงการฟื้นฟูร้านค้าของข้าในตอนนี้ยังต้องการกำลังคน ข้ามอบโอกาสให้ผู้ที่มีกำลังแรงงานได้!”
“ใช่แล้ว ผู้ที่ครอบครองพื้นที่ร้านค้าที่ถูกไฟไหม้ครั้งที่แล้วบางคนก็หาบ้านได้แล้วย้ายออกไปแล้ว คนไร้บ้านสามารถเข้าอยู่ในนั้นได้!”
เผยอวี้ยิ้มแย้มทันที “เช่นนี้ดีเลย มีอาหาร มีที่พัก ทั้งยังมีโอกาสในการทำงานอีก เช่นนั้นลุงรองของข้าก็ไม่ต้องกังวลแล้ว! ข้าจะกลับไปขอให้เขาเชิญท่านอ๋องเฉิงไปจัดการตรวจสอบดู!”
อันเจ๋อเองก็เอ่ยอย่างอดไม่ได้ “เช่นนั้นข้าก็จะกลับไปคุยกับท่านแม่ของข้า เรื่องที่จะให้นางเตรียมโจ๊ก!”
ปัญหาของผู้ลี้ภัยได้รับการแก้ไขทีละขั้นตอนผ่านจากพวกเซียวหลินเทียนแล้ว
ท่านอ๋องเฉิงเดินทางมาพร้อมกับเผยหยวนเจ้ากรมพระคลัง พอเห็นผู้ลี้ภัยจำนวนมากและได้ฟังที่เผยหยวนบอกเกี่ยวกับความยากลำบากของกรมพระคลังแล้ว เขาก็โบกมือและบริจาคเงินห้าแสนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงเลย
ไม่เพียงเท่านั้น ท่านอ๋องเฉิงยังแนะนำราชสำนักด้วยว่าให้ทุกคนที่มีเงินบริจาค และคนที่ไม่มีเงินก็ให้ออกแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...
ต่อๆ รอออ...
รอนะคะ...
จะมีตอนต่อไปให้อ่านใหมคะ กำลังฟินเลย...