ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 650

ในขณะนี้ หัวใจของจ้าวเจินเจินจมลึกลงไปถึงจุดต่ำสุดแล้ว!

เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา จ้าวเจินเจินเพิ่งพบว่าองค์ชายคังทิ้งตนไว้ตามลำพังแล้วพาทหารองครักษ์จากไป!

ตอนนั้นใจของนางว่างเปล่าไปหมด!

แต่ตอนนี้ นางเพิ่งค้นพบว่าความผิดหวังที่เกิดขึ้นจากการที่เซียวหลินเทียนไม่สนใจตนนั้น มันมากกว่าความผิดหวังที่องค์ชายคังไม่สนใจตนเองมากนัก...

จ้าวเจินเจินจ้องมองแผ่นหลังของเซียวหลินเทียนนิ่ง ๆ

คนที่เคยอุ้มตนไว กลับกลายเป็นคนแปลกหน้ากับตนไปเช่นนี้จริงหรือ?

น้ำตาแห่งความคับข้องใจของนางร่วงหล่นลงมาทีละหยดโดยไม่รู้ตัว

ความเสียใจที่มีอยู่เต็มหัวใจไม่รู้จะไปคุยกับใคร!

ตอนที่ศาลาโจ๊กพัง องค์ชายคังทิ้งนางไว้แล้วหนีไปเพียงลำพัง!

หากเป็นเซียวหลินเทียน เขาจะไม่มีวันปล่อยมือนางในยามที่เกิดอันตรายแน่นอน!

นางได้รับบาดเจ็บ แต่สามีของตนไม่ถามไถ่อะไรสักคำ ทั้งยังตบหน้าตนอีก!

ตอนนี้ก็ทิ้งนางไว้ข้างหลังแล้วรีบร้อนเข้าวังไปหาพระชายาเส้าให้คิดวิธีแก้ไขสถานการณ์!

เขาไม่รู้หรือว่าการที่ทิ้งตนไว้เผชิญหน้ากับผู้ลี้ภัยเหล่านี้ ตนอาจจะตายได้?

จ้าวเจินเจินมาที่นี่เพราะอยากให้เซียวหลินเทียนจัดให้คนพาตนกลับ!

แต่เซียวหลินเทียนกลับแสดงท่าทีคนแปลกหน้ากับนาง!

เหตุใดเขาถึงใจร้ายกับตนถึงเพียงนี้!

หรือว่าเขาลืมไปแล้วว่าเขาละทิ้งตนไปก่อน จนทำให้ตนต้องแต่งงานกับคนที่ไม่รักตน!

ยิ่งจ้าวเจินเจินคิดก็ยิ่งเศร้า ชั่วครู่หนึ่งนางอยากจะร้องไห้ออกมาดัง ๆ โดยไม่สนใจภาพลักษณ์

แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของตน นางก็ทำได้เพียงกลั้นน้ำตาไว้

นางต้องรีบคิดหาทางหลบหนี จำนวนคนที่ได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตมากถึงเพียงนี้ องค์จักรพรรดิไม่มีทางปล่อยตนไปอย่างแน่นอน!