ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 651

เมื่อนึกถึงผลที่ตามมาของการทำให้จ้าวเจินเจินขุ่นเคือง ฟางเจียอี๋ก็อ่อนลงแล้วยิ้มอย่างเอาใจจ้าวเจินเจินพลางเอ่ย

“ท่านพี่ ข้าล้อเล่นหนา! ข้าจะทำร้ายท่านได้เยี่ยงไรกันเล่า! เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ท่านสบายพวกเราก็จะสบายไปด้วย!”

เมื่อจ้าวเจินเจินเห็นว่าฟางเจียอี๋ยอมถอยแล้วจึงได้ปล่อยมือ นางเหลือบมองฟางเจียอี๋อย่างเย็นชา จากนั้นมองไปที่เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ที่กำลังยุ่งอยู่ไกล ๆ...

มุมปากของจ้าวเจินเจินยกขึ้นยิ้มเยาะ

เซียวหลินเทียน เจ้าทำให้ข้าไม่มีความสุข เช่นนั้นเจ้าก็อย่าได้คิดจะอยู่อย่างสงบสุขได้เช่นกัน!

รอข้าก่อนเถอะ ข้าไม่มีทางยอมแพ้ง่าย ๆ เช่นนี้หรอก!

สักวันหนึ่ง ข้าจะทำให้เจ้าคุกเข่าตรงแทบเท้าแล้วขอร้องข้า!

……

“ท่านแม่… ท่านแม่...”

หลิงหว่านกำลังยุ่งอยู่กับการพันผ้าพันแผลให้กับผู้บาดเจ็บ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงร้องไห้อันเศร้าสร้อยของเด็กคนหนึ่ง

นางเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นเด็กอายุสี่ห้าขวบสวมชุดโทรม ๆ เดินเท้าเปล่า และร้องไห้อยู่ท่ามกลางผู้บาดเจ็บ

หลิงหว่านรีบพันผ้าพันแผลให้ผู้บาดเจ็บแล้ววิ่งไปจับเด็กคนนั้นไว้

เด็กคนนั้นใบหน้าสกปรก ผมเผ้าติดกันราวกับฟาง ดูไม่ชัดเจนว่าเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง

“เด็กน้อย ครอบครัวของเจ้าอยู่ที่ใดเล่า?”

หลิงหว่านเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล

“ข้ามีแต่ท่านแม่… พี่สาว พี่เห็นท่านแม่ของข้าหรือไม่?”

เด็กน้อยมองหลิงหว่านอย่างหวั่น ๆ พลางเอ่ยถามอย่างคาดหวัง

“ท่านแม่ของเจ้านามว่าอันใดหรือ? แล้วนามของเจ้าเล่า?”

หลิงหว่านเห็นเลือดจำนวนไม่น้อยบนเท้าเปล่าของเด็กคนนั้น จึงอุ้มเดินไปที่ศาลาโอสถ

“พี่สาว ข้าชื่อเยี่ยนจื่อ ท่านแม่ของข้า… ท่านแม่ของข้าชื่อแม่สือ!”

หือ นี่คือชื่ออะไรกัน?

หลิงหว่านกำลังกังวล พอเห็นเผยอวี้พาทหารองครักษ์สองคนเดินมาพอดี จึงรีบเข้าไปตะโกนทักเขา

“แม่ทัพเผย แม่ของเด็กคนนี้หายตัวไป โปรดช่วยหานางทีเถิด หากพบเห็นนางให้นางมาหาเด็กที่นี่ที!”

“จริงสิ นามของนางคือแม่สือ ส่วนเด็กคนนี้ชื่อเยี่ยนจื่อ!”