ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 670

เมื่อหลิงอวี๋บอกลาอดีตเสนาบดีและมาที่ลานจวนของป้าสะใภ้ใหญ่เพื่อบอกลา นางเห็นป้าสะใภ้ใหญ่กำลังเก็บข้าวของของตน

กล่องเล็กใหญ่กองทั่วทั้งเรือน

หลิงอวี๋ถามด้วยความแปลกใจ “ท่านป้า ท่านทำอันใดอยู่หรือ?”

หลิงหว่านได้ยินเรื่องนี้ในจวน นางจึงออกมากระซิบ “ท่านพี่หลิงหลิง ท่านปู่อนุญาตให้เราย้ายออกแล้ว!”

“ในตอนที่ข้าพาเสี่ยวเยี่ยนจื่อกลับมา หวางซือ แม่เลี้ยงของท่านเอาแต่ด่าทอข้า นางบอกว่าข้าไร้ยางอาย ทั้งยังดุด่าท่านแม่ข้าว่าตามใจข้าจนเสียคน!”

“เมื่อเรื่องถึงหูท่านปู่ ท่านปู่จึงขอให้ท่านแม่พาข้าออกไป! ทั้งยังให้เงินแม่ข้าด้วย!”

“มิต้องห่วงนะเจ้าคะ เรามิได้ย้ายไปไหนไกล เพียงแค่ย้ายไปที่ถนนด้านหลังจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนเท่านั้น! เราสามารถกลับมาดูแลท่านปู่ได้ตลอดเวลา!”

“เดิมทีท่านปู่ของข้าซื้อบ้านให้ท่านพี่ แต่เขาบอกว่าท่านพี่ยังมิต้องใช้ที่นั่น เช่นนั้นจึงให้เราไปอยู่ที่นั่นก่อน! แล้วจึงจะซื้อหลังใหม่ให้ท่านในภายหลัง!”

หลิงอวี๋พยักหน้า เห็นว่าควรย้ายออกไปจะดีกว่า เพื่อที่ป้าสะใภ้ใหญ่ของนางและหลิงหว่านจะได้ไม่ถูกหวางซือโขกสับราวกับคนรับใช้

หากเป็นขุนนางใต้เท้าก็ว่าไป แต่เสี่ยวเยี่ยนจื่อนั้นไร้บ้าน หวางซือจะจงใจทำให้นางอับอายอย่างแน่นอน!

หลิงอวี๋หยิบตั๋วเงินมาสามหมื่นตำลึงและยื่นให้หลิงหว่านอย่างเงียบ ๆ “เงินเก้อนเล็ก ๆ นี้เจ้าเก็บเอาไว้ได้ ข้ามิรู้ว่าข้าจะได้กลับมายามใด ข้าจากไปคราวนี้ เจ้าควรเก็บไว้เพื่อดูแลตัวเอง!”

หลิงหว่านได้ยินมาว่าหลิงอวี๋ได้รับคำสั่งให้ไปยับยั้งโรคระบาด เช่นนั้นนางจึงรีบปฏิเสธ “ท่านพี่ เก็บไว้ใช้เองเถิด ท่านเองยังต้องใช้เงินอีกมาก!”

“ข้ายังมีเหลืออยู่บ้าง เจ้าเก็บเงินนี้ไว้ได้! เจ้าเองจำเป็นต้องซื้อของมากมายหลังจากย้ายบ้าน เช่นนั้นให้คิดเสียว่าเป็นของกำนัลขึ้นบ้านใหม่ที่ข้ามอบให้เจ้าก็แล้วกัน!”

เมื่อหลิงหว่านมิอาจปฏิเสธได้อีก เช่นนั้นนางจึงต้องยอมรับมัน

เมื่อทุกอย่างพร้อม ทั้งกลุ่มก็ออกเดินทาง เนื่องจากเซียวหลินเทียนไม่สะดวกที่จะขี่ม้า จึงเตรียมรถม้าเอาไว้หลายคัน

กลุ่มเดินทางนัดพบกันที่ศาลาสิบลี้นอกเมือง ในตอนที่หลิงอวี๋และคนอื่น ๆ มาถึงแล้ว ฉินซานยังไม่ปรากฏตัว

หลิงอวี๋รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ฉินซานไม่เคยผิดเวลา แล้วเหตุใดเขาจึงยังมาไม่ถึง?

เมื่อเลยเวลาที่ตกลงไว้ครึ่งก้านธูป เซียวหลินเทียนก็เริ่มหมดความอดทน

ใบหน้าของเขามืดมน เขาเกลียดคนที่ไม่ตรงต่อเวลา หากเขาอยู่ในสนามรบ พฤติกรรมของฉินซานอาจถือได้ว่าเป็นการทำให้เดินทัพล่าช้า และต้องถูกตัดหัว!

“ไปเถอะ หากเขาไม่มา เราก็ล่วงหน้าไปก่อน!”

ขณะที่เซียวหลินเทียนออกคำสั่ง เขาก็เห็นฝุ่นตลบขึ้นบนถนนนอกเมืองสายหลักและมีม้าเร็วควบมาหาเขา