ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 689

หลิงอวี๋ลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว นางทำน้ำขิงและเอาอาหารแห้งกับต้นหมาซือเสียนมาทำโจ๊กให้ทุกคน กระทั่งถึงเวลาที่นางทำงานเสร็จก็ดึกแล้ว

นางพาเถาจื่อ หลิงซวนและฉินรั่วซือไปแอบในรถม้าของเซียวหลินเทียนเพื่อนอนหลับ

ทุกคนวิ่งวุ่นกันสองวันแล้ว พอนอนลงได้ไม่นานก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปเลย

ฉินซานจัดองครักษ์เฝ้ายามในเวลากลางคืน เขาอยู่ในกะแรกและพาองครักษ์ไปตรวจรอบ ๆ

เมื่อหันกลับไป ก็เห็นนางกำนัลขององค์หญิงหกยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่เลย ฉินซานเหลือบมองอย่างรังเกียจ แล้วก็เห็นว่าองครักษ์ที่อู่เวยพามาต่างกำลังเอนกายหลับกันอยู่ใต้ชายคา

ฉินซานส่ายหัวแล้วนำคนของเขาลาดตระเวนให้กว้างขึ้น

ฉินซานเพิ่งจะไป กลุ่มคนชุดดำสวมหน้ากากก็ย่องเข้ามาจากด้านหลังวิหารทรุดโทรมภายใต้ฝนที่ตกอย่างหนัก

นางกำนัลคนหนึ่งขององค์หญิงหกทนกลิ่นในรถม้าไม่ได้ จึงแอบไปอาเจียนอยู่หลังกำแพง กระทั่งนางออกมา ก็เผชิญหน้ากับคนชุดดำเหล่านี้เข้า

แต่ยังไม่ทันที่นางจะกรีดร้องออกมา นางเห็นมีดแวววาวแวบผ่านมา แล้วหัวของนางก็ขาดออกไปทันที...

หัวหน้าของกลุ่มคนชุดดำเตะหัวนางกำนัลเข้าไปในพงหญ้า จากนั้นก็กวาดสายตาแล้วทำสัญญาณมือ ส่วนคนที่เขาพามาก็แบ่งออกเป็นสามกลุ่ม แยกกันไปโจมตีสามด้าน

หัวหน้าพาคนของเขาตรงไปยังมุมที่เซียวหลินเทียนอาศัยอยู่ แต่บังเอิญพบกับหลี่ว์จงเจ๋อที่ออกมาหลังจากคุยกับเซียวหลินเทียนเสร็จระหว่างทางพอดี

ทันใดนั้น หลี่ว์จงเจ๋อก็เห็นแสงจ้าของดาบแวบวับเข้ามา แล้วกลิ้งตัวออกไปโดยไม่รู้ตัว ในเวลาเดียวกันก็ส่งเสียงตะโกนออกมา “มีนักฆ่า…”

จ้าวซวนกับท่านจินต้าตกตะลึงเมื่อได้ยินดังนั้น พวกเขาทั้งสองชักดาบออกมาและรีบพุ่งออกไปทันที

เซียวหลินเทียนก็ชักดาบของตนออกมาเช่นกัน เขาเหลือบมองรถเข็นของตนแล้วดวงตาก็เปล่งประกาย

เขากับหลิงอวี๋ต่างรู้สึกว่าการออกมาครั้งนี้ ต้องหาโอกาสที่จะยืนขึ้นอย่างเปิดเผยได้แล้ว

การนั่งรถเข็นคันนี้ตลอดเวลาทำให้ทำอะไรไม่สะดวกเอาเสียเลย!

วันนี้อาจเป็นโอกาสแล้ว!

“มีนักฆ่า...”