ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 714

หมอเฝิงเอ่ยอย่างไม่สนใจ “ข้ารู้ว่านางตั้งครรภ์! แต่ตำรับยานี้มิเป็นอันตรายต่อนาง เมื่อครู่ข้าไปตรวจนางแล้ว ตุ่มน้ำของนางก็หายพองแล้ว…”

“เลอะเทอะ! ในตำรับยานี้มีชาดอยู่ หากใช้กับผู้ป่วยโรคระบาดทั่วไป มันสามารถขจัดอาการบวม แผลที่ผิวหนัง และล้างพิษได้จริง!”

“แต่ชาดเป็นพิษ หากใช้กับสตรีมีครรภ์ ในกรณีที่ไม่รุนแรงอาจทำให้แท้งได้ แต่ในกรณีที่รุนแรงอาจทำให้ทารกในครรภ์เสียชีวิตได้!”

หลิงอวี๋ตะคอกด้วยความโกรธ “ท่านก็รู้อยู่ว่าแม่นางหยางเป็นสตรีมีครรภ์ เหตุใดจึงกล้าให้นางใช้ยาเช่นนี้!"

แต่หมอเฝิงยิ้มอย่างดูหมิ่นคำพูดของหลิงอวี๋พลางเอ่ย “จะเป็นไปได้เยี่ยงไร! ชาดมีฤทธิ์ในการทำให้จิตใจสงบ ขจัดความร้อนและล้างพิษ และช่วยในการมองเห็น! เราใช้มันมาหลายปีแล้วมิเคยได้ยินว่ามันมีพิษเลย!”

“พระชายาอ๋องอี้ หากท่านมิอยากเสียตำแหน่งก็พูดมาตามตรง เหตุใดถึงต้องตื่นตระหนกเช่นนี้ด้วย?”

“ข้าตื่นตระหนกหรือ?”

หลิงอวี๋โกรธมากพลางเอ่ย “ท่านรู้เพียงแค่ขนของชาดเท่านั้นกลับกล้าใช้ส่งเดช… ข้าจะบอกท่านเองว่าแท้จริงแล้วควรจะใช้ชาดเยี่ยงไร…”

ยังไม่ทันที่หลิงอวี๋จะพูดจบ ผู้ช่วยของหมอเฝิงก็วิ่งเข้ามา พลางตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “หมอเฝิง รีบไปดูแม่นางหยางเร็วเข้าเถิด นางปวดท้อง และจู่ ๆ ก็มีเลือดออกมา…”

หมอเฝิงตกใจทันที

หลิงอวี๋จ้องมองเขาด้วยความโกรธ พลางหันหลังพุ่งออกไป

เซียวหลินเทียนเองก็จ้องมองหมอเฝิงอย่างดุร้ายเช่นกัน จากนั้นก็วิ่งตามออกไป

หลิงอวี๋วิ่งไปที่ห้องผู้ป่วยของแม่นางหยาง ก็เห็นแม่นางหยางนอนกุมหน้าท้องอยู่บนเตียง และมีเลือดไหลออกมาจากใต้ร่างของนาง

ขณะที่หลิงอวี๋กำลังจะตรวจชีพจรของนาง หมอเฝิงก็รีบวิ่งเข้ามา “ผู้ป่วยของข้า ให้ข้าวินิจฉัยเอง!”

หลิงอวี๋โกรธจนกัดฟันกรอด หมอเฝิงผู้นี้กลัวว่าตนจะมาแย่งความดีความชอบของเขาไปหรือ?

หมอเฝิงตรวจชีพจรแล้วเหงื่อก็ออก ชีพจรของแม่นางหยางอ่อนแรงและมีสัญญาณของการแท้ง!

หมอเฝิงไม่เคยเห็นวิธีการรักษาเช่นนี้มาก่อน กลัวว่าหลิงอวี๋จะล้มเหลวในการรักษาแม่นางหยางแล้วโยนความรับผิดชอบมาให้ตนจึงตะโกนขึ้นมาอย่างกังวล

“พระชายาอ๋องอี้ แม่นางหยางเป็นผู้ป่วยของข้า หากท่านเข้ามาแทรกแซงการรักษานางเช่นนี้แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น ข้าจะไม่รับผิดชอบ!”

“เสียงดัง!”

ไม่ทันที่หลิงอวี๋จะได้ด่าออกมา เซียวหลินเทียนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาคว้าคอเสื้อของหมอเฝิงแล้วโยนเขาออกจากห้องผู้ป่วยไป

“ท่านอ๋องทรงพลังมากเพคะ!”

หลิงซวนรู้สึกว่าการกระทำของเซียวหลินเทียนทรงอำนาจมาก จึงยกนิ้วให้เขาอย่างตื่นเต้น พลางกระซิบพึมพำ

“หากมิใช่เพราะกลัวจะทำให้อาจารย์เดือดร้อน หม่อมฉันก็อยากจะตบเขาสักที!”