ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 715

“รู้สึกดีจริง ๆ ที่ยืนได้!”

เซียวหลินเทียนยิ้มให้หลิงอวี๋พลางเอ่ย "เมื่อก่อนข้านั่งอยู่บนรถเข็น เวลาอยากจะตีใครก็มิค่อยสะดวก! ตอนนี้มิต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว..."

หลิงอวี๋หัวเราะ แต่ไม่มีเวลาที่จะยกย่องเซียวหลินเทียน นางจับชีพจรของแม่นางหยางอย่างตั้งใจ พลางเขียนตำรับยา

“หลิงซวน ไปเอายานี้ที่ร้านยา! เตรียมยาสามชามให้เป็นชามเดียวแล้วนำมา!”

หลิงซวนรีบรับตำรับยาแล้วออกไปส่งให้เถาจื่อ

หมอเฝิงยืนอยู่ตรงลานอย่างมิพอใจ เขาถูกเซียวหลินเทียนโยนออกมาทำให้รู้สึกอับอายมาก ๆ เขามิกล้าดุด่าเซียวหลินเทียนทำได้เพียงแค่รอให้หลิงอวี๋ออกมาแล้วตำหนิหลิงอวี๋

หมอหานจากโรงไป๋เฉ่ากับหมอเฉินจากโรงหุยชุนยืนเงียบ ๆ อยู่ที่หน้าประตู พลางมองหลิงอวี๋รักษาแม่นางหยาง

เมื่อเห็นเข็มฉีดยาที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในมือของหลิงอวี๋ ดวงตาของหมอเฉินกะพริบเล็กน้อย

ส่วนหมอหานดูงุนงง พลางครุ่นคิด...

ช่วงเวลาหนึ่งก้านธูปหลังจากที่ฉีดยาเข้าไป ท้องของแม่นางหยางก็ไม่เจ็บแล้ว เลือดก็หยุดไหลแล้วด้วย

นางยังคงมองหลิงอวี๋ด้วยความตื่นตระหนกพลางเอ่ยถาม “พระชายาอ๋องอี้ ลูกของข้าเป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ?”

“ตอนนี้เด็กไม่เป็นอะไร! เจ้าฟังข้าให้ดี ข้าทำให้เจ้ารักษาเด็กคนนี้ไว้ได้!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างอดทน “ยาของหมอเฝิงไม่เหมาะกับเจ้า หากเจ้ายอม ข้าจะรักษาเจ้าเอง!”

แม่นางหยางรู้สึกหวาดกลัวกับการเลือดออกและปวดท้องเมื่อสักครู่นี้ พอได้ยินหลิงอวี๋พูดจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“พระชายาอ๋องอี้… ข้าอยากให้ท่านรักษา… ข้าจะเชื่อฟังท่าน จะให้ความร่วมมือกับท่านอย่างดี!”

“เช่นนั้นเจ้าก็นอนพักผ่อนก่อน! ประเดี๋ยวลูกศิษย์ของข้าก็ต้มยาให้เจ้าแล้ว เจ้าก็กินเสียก่อน ตอนกลางวันข้าจะมาตรวจอาการเจ้า หากอาการคงที่ข้าค่อยให้ยารักษาโรคระบาดกับเจ้า!”

หลิงอวี๋ให้หลิงซวนเรียกหลิงหว่านมา แล้วให้นางอยู่ดูแลแม่นางหยางโดยเฉพาะ

กระทั่งเดินออกมา หมอเฝิงก็ยังไม่ยอมรับความผิดพลาด พลางเอ่ยอย่างดื้อรั้น