ในตอนนี้แม้ว่าทั้งสองคนจะสงสัยโรงหุยชุน แต่ก็เกินกว่าจะเข้าไปยุ่งได้ พวกเขาไม่สามารถสอบสวนและตัดสินลงโทษโรงหุยชุนได้เลย
หลิงอวี๋เห็นเซียวหลินเทียนหงุดหงิดจึงปลอบใจเขา “กลับไปค่อยว่ากันเถิดเพคะ! แม้ว่าครั้งนี้จะตัดสินโทษพวกเขามิได้ แต่เราก็สามารถหาวิธีอื่นลงโทษพวกเขาได้!”
“ทำเรื่องไม่ดีมากมาย จะต้องเกิดปัญหาเป็นแน่ พวกหมอจางจะต้องชดใช้!”
“อืม ข้าเชื่อเจ้า!”
เซียวหลินเทียนคิดพลางเอ่ย “เผยอวี้มีทัศนคติที่ไม่ดีต่อเจ้า เจ้าอย่าได้ไปใส่ใจเขาเลย เขาถ่ายทอดความคิดของข้ามิได้หรอก!"
จู่ ๆ หัวข้อก็เปลี่ยนไป หลิงอวี๋ไม่ตอบสนองไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจ “ท่านคิดสิ่งใด?”
เซียวหลินเทียนหน้าแดงพลางเอ่ยเบา ๆ “ข้าไม่คิดว่าเจ้าเลว ข้าจะไม่ขอหย่ากับเจ้าโดยไม่มีเหตุผล!”
หลิงอวี๋กลอกตาใส่เขาพลางเอ่ย “ถึงมีเหตุผลหม่อมฉันก็ให้ท่านอ๋องขอหย่ามิได้เพคะ เราตกลงกันแล้วว่าจะแยกทางกันด้วยดี… ก็ต้องแยกทางกันด้วยดีเท่านั้น!”
“หม่อมฉันมิสามารถปล่อยให้จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนมีบุตรีที่ถูกขอหย่าได้ เช่นนั้นจะทำให้หลิงหว่านกับคนอื่น ๆ แต่งงานได้ยากเพคะ!”
“เซียวหลินเทียน หลังจากโรคระบาดนี้หายไป พอกลับไปแล้วหม่อมฉันจะใช้ความดีความชอบของหม่อมฉันเพื่อขอให้องค์จักรพรรดิอนุญาตให้เราหย่าร้างกันเพคะ!”
หลิงอวี๋เอ่ยอย่างสบาย ๆ “ตอนนี้ท่านอ๋องยืนได้แล้ว หากข่าวนี้แพร่ไปถึงเมืองหลวง จะต้องมีสตรีผู้สูงศักดิ์มากมายที่รอคอยจะแต่งงานกับท่านอ๋อง! หม่อมฉันก็มิขอถ่วงเวลาท่านอ๋องเพคะ!"
เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว ในใจรู้สึกว่างเปล่าและไม่สบายใจอยู่ครู่หนึ่ง
ขณะที่เขากำลังจะเอ่ยอะไรบางอย่างก็ได้ยินหลิงซวนตะโกนอยู่นอกประตู
“อาจารย์ มีผู้ป่วยถูกส่งมาอีกหลายคนเลยเจ้าค่ะ ท่านไปดูเถิด!”
“เซียวหลินเทียน เช่นนั้นหม่อมฉันขอไปทำงานแล้วเพคะ!”
หลิงอวี๋เดินออกไปอย่างเร่งรีบ นางไม่เห็นว่าฉินซานยืนอยู่ไม่ไกล และมองมาที่นางด้วยสายตาซับซ้อน
เมื่อครู่ฉินซานมาหาหลิงอวี๋ แต่กลับได้ยินบทสนทนาระหว่างนางกับเซียวหลินเทียนเข้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...
ต่อๆ รอออ...
รอนะคะ...
จะมีตอนต่อไปให้อ่านใหมคะ กำลังฟินเลย...