ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 756

ท่านพ่อเจิ้งพูดแล้วก็หลั่งน้ำตาอาบแก้ม “แม่ทัพฉิน นั่นเป็นเงินหนึ่งแสนกว่าเชียวหนา!”

“มิเหลือแล้ว นี่มิใช่ว่าอยากให้ครอบครัวของเราหมดหนทางหรอกหรือ?”

“อย่าว่าแต่เรื่องนี้เลย คนที่ตามมาลากรถกับเราล้วนแต่เป็นชาวบ้าน บางคนถูกโจรฆ่าไป ส่วนที่เหลือได้รับบาดเจ็บยังนอนอยู่ในโรงเตี๊ยมกันอยู่เลย!”

“จะให้ข้าไปอธิบายเรื่องนี้กับครอบครัวของพวกเขาฟังเยี่ยงไรเล่า!”

ฉินซานขมวดคิ้ว “พวกเจ้าไปร้องเรียนกับทางการแล้วหรือ? แม้ว่าข้าหลวงหยางจะมิสนใจ แต่เหตุไฉนต้องโบยเจ้าถึงสามสิบไม้กันเล่า?”

“หึ… โจรอะไรกันเล่า โจรพวกนั้นก็เป็นคนของข้าหลวงหยาง หลิวฮุยที่เป็นผู้นำก็เป็นหลานชายของข้าหลวงหยาง! ข้าจำเขาได้ วันนั้นข้าเห็นเขาออกมาจากศาลาว่าการ!”

เจิ้งหงเอ่ยอย่างโกรธเกรี้ยว “ท่านพ่อของข้าไปชี้ตัวเขา ข้าหลวงหยางก็บอกว่า เราใส่ร้ายเจ้าหน้าที่ของราชสำนัก แล้วก็โบยท่านพ่อของข้าสามสิบไม้โดยมิสนถูกผิด!”

“แม่ทัพฉิน ทางการสมรู้ร่วมคิดกับพวกโจรมาปล้นเครื่องยาสมุนไพรของเรา เราจะไปฟ้องร้องได้ที่ใดบ้าง!”

ฉินซานงุนงง แม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าหยางจื้อฟางเป็นคนใจกล้า แต่ฉินซานมิคาดคิดเลยจริง ๆ ว่าข้าหลวงหยางจะกล้าปล้นสินค้าของพ่อค้า

“แม่ทัพฉิน สองวันที่เราอยู่เว่ยโจว ได้ติดต่อกับพ่อค้าเช่นเราอยู่มากมาย คนมีสินค้ามากมายเช่นเดียวกับเราต่างถูกปล้นในที่ต่างกัน!”

ท่านพ่อเจิ้งปาดน้ำตาพลางกระซิบ “ได้ยินมาว่ามีพ่อค้าสองคนรู้ว่าท่านอ๋องอี้เสด็จมาจึงอยากจะไปร้องเรียน ผลก็คือถูกเจ้าหน้าที่ทหารจับตัวไปฆ่าในทันที!”

“น่าสงสารครอบครัวของพวกเขา ไม่มีใครกล้ากลับไปฟ้องร้องเลย!”

ฉินซานมีสีหน้าโกรธเกรี้ยว ข้าหลวงหยางคิดว่าเขาไม่มีใครเทียบหรือ สถานที่อยู่ห่างไกลอำนาจจัดการจึงมามิถึงก็เลยไม่มีใครจัดการเขาได้หรือ?

“ท่านพ่อเจิ้ง พ่อค้าพวกนั้นเล่า? กลับไปแล้วหรือ?”

ฉินซานรู้ว่าท่านอ๋องอี้อยากตัดสินโทษข้าหลวงหยาง หากพบพ่อค้าเหล่านี้ ข้าหลวงหยางก็จะมีความผิดเพิ่มขึ้นอีก