พี่เหลียนบอกลานางรับใช้แล้วเดินไปอีกทาง
ฉินซานแอบดีใจที่ตนเองโชคดี รออยู่ก็มีนางรับใช้ขององค์หญิงหกมาพอดี
เขาเดินตามนางรับใช้ไปที่เรือนหนึ่งอย่างเงียบ ๆ
ที่ทางเข้าเรือนมีองครักษ์สองคนเฝ้าอยู่ ฉินซานมิกล้าผลีผลามเข้าไป จึงย่องตามไปด้านหลัง
เขาเห็นห้องหนึ่งมีแสงไฟสว่างอยู่ จึงย่อตัวไปใต้หน้าต่างแล้วก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ในห้องแว่ว ๆ
“มิไหวแล้ว… น่าเบื่อจะตาย สถานที่ห่างไกลแห่งนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย ได้แต่เล่นหมากรุกฆ่าเวลาในทุก ๆ วัน มิรู้ว่าต้องอยู่อีกนานแค่ไหนจึงจะได้กลับ!"
เซียวทงเอ่ยเสียงเบื่อหน่าย “อู่เวย วันพรุ่งเจ้าไปหาเซียวหลินเทียน ให้เสด็จพี่สั่งฉินซานมาพาข้ากลับเมืองหลวง! ข้าทนอยู่ในสถานที่แย่ ๆ เยี่ยงนี้มิไหวแล้ว!”
อู่เวยยิ้มพลางเอ่ย “องค์หญิงหก เส้นทางกลับไกลถึงเพียงนั้น ท่านอ๋องอี้ไม่มีทางให้แม่ทัพฉินไปส่งองค์หญิงกลับหรอกพ่ะย่ะค่ะ! อดทนอีกหน่อยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”
“ทนอะไร? ข้ามิทน… หากรู้ว่าออกมาแล้วมิสนุกเลยสักนิด ข้าก็คงมิมาหรอก!”
เซียวทงก่นด่า “ฉินรั่วซือนางสารเลวนั่น กล้าทรยศข้า กลับไปข้ามิปล่อยนางไปแน่!”
“นางคิดว่าการที่ฉินซานกับหลิงอวี๋ปกป้องนางแล้วข้าจะทำอะไรนางมิได้รึ? ขอเพียงกลับเมืองหลวงข้าจะทำให้นางต้องตายทั้งเป็นแน่!”
อู่เวยยิ้มชั่วร้ายพลางเอ่ย “องค์หญิงหก หากองค์หญิงอยากแก้แค้นนางก็มีตั้งหลายวิธี… แต่จะไปทุบตีดุด่านางตามอำเภอใจโดยไม่มีเหตุผลมิได้พ่ะย่ะค่ะ!”
“กระหม่อมคิดแผนการให้ดีกว่า… องค์หญิงพูดเรื่องแต่งงานกับนางดีหรือไม่?”
เซียวทงหัวเราะเยาะ “ข้าคิดว่าเจ้าจะคิดแผนการดี ๆ ได้นะ! แต่การพูดเรื่องแต่งงานจะนับว่าเป็นแผนการที่ดีอะไรกัน!”
อู่เวยหัวเราะเหอะ ๆ พลางเอ่ย “องค์หญิงหก องค์หญิงยังมิได้อภิเษก องค์หญิงมิทราบหรือว่าการแต่งงานบางอย่างมองเผิน ๆ อาจจะดี แต่ในความเป็นจริงแล้วแต่งงานไปก็เหมือนอาจเหมือนตายทั้งเป็นก็ได้?”
“มีบุตรีของญาติกระหม่อมคนหนึ่งแต่งงานกับคนในครอบครัวร่ำรวย ภายนอกดูดีมาก! แต่สตรีผู้นั้นเสียชีวิตหลังจากแต่งงานไปได้มิถึงสองปี! องค์หญิงทราบหรือไม่ว่าเพราะเหตุใด?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...
ต่อๆ รอออ...
รอนะคะ...