ฉินซานแบกขอทานขึ้นลงหลังคา เขากังวลมาก เขามิสามารถอยู่บนหลังคาตลอดเวลาได้!
แต่เจ้าหน้าที่ทหารมากมายถึงเพียงนั้น เขาจะพาขอทานผู้นี้ออกไปได้เยี่ยงไร!
“พี่ชาย มิต้องสนใจข้าหรอก เจ้าแบกข้าไปเช่นนี้ เราจะหนีมิได้ทั้งคู่!”
ขอทานเอ่ย “วางข้าลงแล้วหนีไปเถิด!”
“เจ้นามว่าอะไร?” ฉินซานเอ่ยถาม
ขอทานลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ย “หลิงเสี่ยง…”
“หลิงเสี่ยง… เป็นเจ้าจริง ๆ ด้วย!”
ฉินซานตะโกนอย่างตื่นเต้น “ข้าคือฉินซาน! ท่านอ๋องอี้กับหลิงอวี๋อยู่ที่นี่ พวกเขาอยู่ในเจ่าจวง…”
“หลิงอวี๋ได้ยินว่าท่านปู่บอกว่าเจ้าขาดการติดต่อไป จึงขอให้ข้าตามหาเจ้า…”
ก่อนที่ฉินซานจะเอ่ยจบ ลูกธนูหลายลูกก็ยิงมาจากด้านล่าง
หลิงเสี่ยงชะงัก เขามิได้เห็นฉินซานมาหลายปีแล้ว อีกทั้งฉินซานก็ปลอมตัวด้วย เมื่อครู่จำเขามิได้เลย
“ฉินซาน วางข้าลง… แล้วหนีไปเถิด!”
หลิงเสี่ยงพยายามดิ้นรนและกระซิบข้างหูของฉินซาน “ข้าซ่อนของไว้ที่ศาลหลักเมืองนอกเมืองเว่ยโจว เจ้ารีบเอาไปมอบให้ท่านอ๋องอี้…”
“ข้ามิไหวแล้ว หากเจ้ามิทิ้งข้าไว้ เราจะตายกันทั้งคู่! เจ้ารีบไป ข้าจะช่วยเจ้าสกัดพวกที่ตามมาเอง!”
หลิงเสี่ยงพูดแล้วกำลังจะกระโดดลงไป แต่ฉินซานคว้าตัวเขาไว้
“เจ้าทำเช่นนี้มันเป็นการวิ่งหาความตายมิใช่หรือ? หากจะสกัดก็ควรเป็นข้าที่สกัดไว้…”
“ท่านพี่…” เหอโปกระโดดขึ้นมาบนหลังคาจากอีกด้านหนึ่ง
ฉินซานผลักหลิงเสี่ยงไปหาเขาทันที “พาแม่ทัพหลิงไปเร็วเข้า ข้าจะล่อพวกมันออกไปเอง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
คนชั่วก็ชั่วได้ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ...
ไม่อยากให้นางเอกให้อภัยสามีเลย โหดเหี้ยม ทำร้ายนางเอกกับลูกหนักหนาสาหัส ทำเจ้าของร่างเดิมตาย ลูกก็จะตายด้วย ถ้านางเอกไม่ได้มาเข้าร่างนี้ แค่นี้ก็ไม่น่ายกโทษให้แล้ว ไม่ยุติธรรมกับเจ้าของร่าง...
สนุกมากๆๆ รอค่ะ...
ลุ้นจะหนียังไง...
หงุดหงิด กับเด็กนรกก...
อ๋องอี้กับชิวเหวินซวงเหมาะสมกันมาก เหมือนผีเน่ากับโลงผุเลย คนนึงเป็นอ๋องใจบอด อีกคนมักใหญ่ใฝ่สูง เล่เหลี่ยมมากมาย...
ถ้านางเอกกับลูกยอมรับอ๋องอี้ในที่สุดคือไม่เข้าท่าเลยนะ...
จะได้เปิดโรงหมอแล้ว เย่ๆๆๆ...
อ๋องอี้ก็ยังโง่ให้คนอื่นจูงจมูกง่ายๆเหมือนเดิม...
ต่อให้ไม่ใช่ลูกเห็นเด็กเล็กโดนขนาดนั้นก็ต้องรู้สึกอะไรบ้างไหม แต่นี่คือจิตใจอำมหิตมากกกก...