ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 792

เซียวหลินเทียนกำลังจัดการจดหมายของข้าหลวงหยาง เตรียมเขียนส่งไปยังเมืองหลวงให้จักรพรรดิอู่อันแจ้งเตือนฉีตะวันออก

ทันใดนั้น แม่ทัพเว่ยชั่วคราว ข่งฮุยกับเผิงเลี่ยงได้ส่งคนมารายงานว่า พวกเขาได้ยึดกองกำลังที่เหลือของแม่ทัพเซี่ยไว้ได้แล้ว

เซียวหลินเทียนตอบกลับทันทีให้พวกเขาตั้งฐานที่มั่นแล้วมุ่งหน้าไปพบกันที่เว่ยโจว

ทางเขากำลังรอให้หลิงอวี๋ผ่าตัดเสร็จแล้วจึงจะเตรียมย้ายไปประจำการที่เว่ยโจว

ในที่สุดหลิงอวี๋ก็ทำการผ่าตัดกับลู่หนานเสร็จแล้ว นางทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นอย่างเหนื่อยล้า อาภรณ์ของนางเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

หลิงซวนเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของนางอย่างปวดใจแล้วยื่นชามน้ำให้นาง

“อาจารย์ ทางนี้ข้าดูแลเอง ท่านออกไปหาอะไรกินก่อนเถิดเจ้าค่ะ!”

หลิงซวนเอ่ยทั้งน้ำตา “ท่านทำการผ่าตัดมาหลายชั่วยามแล้ว ทั้งยังมีคนไข้รออยู่อีกจำนวนมาก ท่านจะทรุดมิได้นะเจ้าคะ!”

“อืม!”

หลิงอวี๋ตั้งสมาธิจดจ่อมาตลอด ทั้งยังต้องคุกเข่าทำการผ่าตัดอีก ขาทั้งสองข้างของนางมิรู้สึกอะไรแล้ว

ร่างกายของนางก็อ่อนล้ามาก นางรู้ว่าหลิงซวนหวังดีกับตน จึงพยักหน้า

“ข้าจะไปนอนพักสักหน่อย เจ้าคอยดูลู่หนานไว้ หากสถานการณ์เปลี่ยนให้รีบไปบอกข้าทันที!”

“เจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋ลูบเข่าแล้วก็รู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่จะเดินโซเซออกไป

“พระชายา ตรงนี้มีอาหารอยู่ ท่านกินสักหน่อยเถิด!”

เถาจื่อเห็นเช่นนั้นก็ก้าวไปช่วยพยุงหลิงอวี๋ให้นางนั่งบนเพลารถม้า แล้วรีบเทน้ำและยกอาหารมาให้นาง

หมอเฝิงยืนดูอยู่ไกล ๆ อย่างกังวลใจ

ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อครู่เขาอาศัยช่วงเวลาที่ไม่มีคนแอบเทยาพิษลงในโถน้ำของเถาจื่อ

นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดของเขา!