ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 811

หลังจากป้อนยาเหล่านี้ไประยะหนึ่งแล้ว เซียวหลินเทียน หลิงเสี่ยง หลิงหว่านและคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบเตียงต่างก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของหลิงอวี๋

น้ำค้างแข็งที่อยู่บนใบหน้าของนางกลายเป็นหยดน้ำแล้วหยดลงมา

ยังมิทันที่หลิงซวนจะไปหาผ้ามาเช็ดหน้าให้หลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนก็ก้าวไปเช็ดน้ำออกจากใบหน้าของนางด้วยแขนเสื้อของเขาอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงเอ่ยเสียงทุ้ม

“อย่าเพิ่งประกาศออกไปว่าช่วยหลิงอวี๋ได้แล้ว! ข้าจะดูว่าหมอเฝิงจะนำยาแก้พิษกลับมาได้หรือไม่!”

เมื่อเห็นว่าอาการของหลิงอวี๋ดีขึ้นแล้ว หลิงเสี่ยงก็รู้สึกโล่งใจไปบ้าง เขายิ้มเยาะพลางเอ่ย “กล้าทำร้ายน้องสาวของข้า ข้าจะไม่มีวันปล่อยหมอเฝิงผู้นี้เด็ดขาด!”

หลิงเสี่ยงกลอกตาพลางเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ “เซียวหลินเทียน ท่านหายาพิษที่เหลืออีกครึ่งห่อเจอแล้วมิใช่หรือ? ขอกระหม่อมเถิด!”

“คนเลวทรามเช่นนี้ก็ควรปฏิบัติจะต่อเขาแบบเดียวกับที่เขาทำ ให้เขาได้ลิ้มรสยาพิษของตนดูเสียบ้าง!”

เซียวหลินเทียนพยักหน้าโดยไม่ลังเล “ยาอยู่กับท่านจินต้า ประเดี๋ยวข้าจะให้เขาเอามาให้เจ้า!”

“ท่านอ๋อง ท่านพี่เสี่ยวเสี่ยง พวกท่านออกไปก่อนเถิด! พวกเราจะผลัดผ้าให้ท่านพี่หลิงหลิง!”

เมื่อหลิงหว่านเห็นว่าน้ำค้างแข็งละลายแล้วอาภรณ์ของหลิงอวี๋ก็เปียกไปหมด จึงเอ่ยอย่างรวดเร็ว

เซียวหลินเทียนกับหลิงเสี่ยงเดินออกไป พวกเขาทั้งสองเข้าใจกัน เมื่อเดินไปถึงประตูก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นความเศร้าและหนักใจทันที

ฉินซาน เผยอวี้ หลี่ว์จงเจ๋อ และหมอเฉินต่างก็รอกันอยู่ข้างนอก ทันทีที่เห็นท่าทีของทั้งสองคนเป็นเช่นนี้ คนที่เป็นห่วงหลิงอวี๋ก็รู้สึกมิสบายใจทันที

หลิงอวี๋หมดทางรักษาแล้วหรือ?

เมื่อหมอเฉินเห็นสิ่งนี้ก็เกิดความยินดีขึ้นมาตรงหว่างคิ้วของเขาโดยมิรู้ตัว แม้ว่าเขาจะควบคุมตนได้อย่างรวดเร็ว แต่เซียวหลินเทียนที่มีดวงตาแหลมคมก็ยังคงเห็นอยู่ดี

เซียวหลินเทียนแสดงสีหน้าเช่นนี้ก็เพื่อจะสังเกตว่ามีศัตรูแฝงอยู่กี่คน

หมอเฉินเป็นหมอจากโรงหุยชุน ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนระวังเขาอยู่ แต่ตอนนี้เมื่อเห็นท่าทีดีใจของเขาก็ยิ่งระวังเขามากยิ่งขึ้น

“ท่านอ๋อง พวกของเสี่ยวหาวยังมิกลับมาเลย! ให้พวกเราออกไปหาด้วยดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”