ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 812

“ท่านอ๋อง กระหม่อมพยายามขุดรากของจินซาหลานนี้ก็เลยบาดเจ็บที่ขาพ่ะย่ะค่ะ!”

หมอเฝิงชี้ไปที่ขาของตนราวกับจะแย่งเอาความดีความชอบ

เซียวหลินเทียนเห็นรอยเลือดบนขากางเกงของเขาก็ยิ้มบาง ๆ “หมอเฝิงทำงานหนักแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ ข้าจะเอามันไปช่วยพระชายา!”

เซียวหลินเทียนเอาเหง้าส่งให้หลู่ชิ่งและขยิบตาให้ด้วย

หลู่ชิ่งเข้าใจทันที เขามิกล้าใช้เหง้าจากหมอเฝิงเจอ ใช้เฉพาะเหง้าที่จ้าวซวนนำมาเท่านั้น

หลิงเสี่ยงมองหมอเฝิงพลางยิ้มอย่างเย็นชาแล้วเดินจากไป

หลังจากนั้นไม่นาน องครักษ์สองคนก็นำน้ำกับอาหารมาให้พวกจ้าวซวนกับหมอเฝิงแยกกัน

ก่อนหน้านี้หมอเฝิงจงใจทำให้ขาของตนบาดเจ็บ เพราะอยากจะถ่วงเวลาให้กลับมาช้าหน่อย เพื่อที่หลิงอวี๋จะได้รอยาแก้พิษมิไหว

ไหนเลยจะคิดว่าเกิ่งเสี่ยวหาวจะเร่งให้กลับมา แล้วก็แบกเขาวิ่งเข้ามาด้วยตนเองโดยมิคำนึงถึงอาการบาดเจ็บของเขาเลย

เขาเหนื่อยล้าจากการค้นหายามาทั้งวัน ทั้งกระหายน้ำทั้งหิว เมื่อเห็นเหยือกน้ำก็ดื่มเกือบทั้งหมดในอึกเดียว

เซียวทงกำลังกังวลว่าหลิงอวี๋ตายแล้วหรือไม่ องครักษ์สองคนก็เข้ามาบอกนางว่าท่านอ๋องอี้เชิญให้ไปหา

เซียวทงเดินตามองครักษ์ไปที่เรือนของหลิงอวี๋ด้วยความระแวง

เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นเซียวทงมาแล้วจึงเอ่ยกับทุกคน

“พระชายาถูกวางยาพิษ ข้าพบยาพิษอยู่ในห่อสัมภาระขององค์หญิงหก!”

ทุกคนตกตะลึงแล้วมองไปทางเซียวทง

หัวใจของหมอเฝิงเต้นระรัว เซียวหลินเทียนสงสัยองค์หญิงหกเร็วถึงเพียงนี้เลยหรือ?

เช่นนั้นสงสัยตัวเขาด้วยหรือไม่?