ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 825

เมื่อหลิงเยวี่ยได้พูดขึ้นมาก็พูดไม่รู้จบ พูดจนกระทั่งแม่นมลี่มาเรียกพวกเขาไปกินอาหารเย็น

“คุณหนูเจ้าคะ ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องทรงให้คนกลับมาส่งข้อความว่าเย็นนี้จะกินข้าวด้วยกัน หมิ่นกูได้เตรียมงานเลี้ยงที่โถงดอกไม้ไว้แล้ว คืนนี้ไปกินข้าวที่นั่นเถิดเจ้าค่ะ!”

แม่นมลี่พูดอย่างร่าเริง “เหรินจื้อกับหมิ่นกูดูแลตำหนักอ๋องอี้อย่างดีในช่วงที่พวกท่านมิอยู่เจ้าค่ะ!”

“เหรินจื้อยังไปที่ไร่นาของท่านอ๋องในหมู่บ้านตระกูลเฉินด้วยตนเอง สั่งให้พวกเขาปลูกผักให้มาก ฤดูหนาวนี้ผักในไร่นาเพียงพอที่จะเลี้ยงคนในตำหนักอ๋องอี้แล้วเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋พาหลิงเยวี่ยไปที่โถงดอกไม้พร้อมกับแม่นมลี่ ระหว่างทางก็เห็นว่าทุกอย่างในตำหนักได้รับการจัดระเบียบอย่างเรียบร้อยดี

ดูท่าทางหมิ่นกูจะปฏิบัติตามคำสั่งของตนอย่างดีจริง ๆ จัดการตำหนักอ๋องอี้ได้เป็นอย่างดีมาก

ที่โถงดอกไม้มีโต๊ะจัดไว้สิบกว่าโต๊ะ ฉากกั้นหนึ่งแยกโต๊ะหนึ่งออกจากโต๊ะอื่น นี่คือโต๊ะแยกต่างหากสำหรับหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียน

หลิงอวี๋ให้แม่นมลี่หาคนมายกฉากกั้นออก คราวนี้ทุกคนออกไปร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันมา นางเชื่อว่าเซียวหลินเทียนจะไม่มีทางรังเกียจที่จะกินข้าวกับทุกคน

อาการบาดเจ็บของลู่หนานดีขึ้นมากแล้ว แต่บาดแผลยังมิหายดีจึงเดินตัวงอเล็กน้อยอย่างลำบาก

หลิงเยวี่ยมองเขาอย่างสงสัย พลางเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “ลุงลู่หนาน ลุงก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกันหรือ? แล้วลุงดีขึ้นแล้วหรือไม่?”

“ดีขึ้นมากแล้ว! ขอบคุณเยวี่ยเยวี่ยที่เป็นห่วง!”

ลู่หนานยิ้มให้หลิงเยวี่ยแต่ก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย

เหตุใดหลิงเยวี่ยถึงเรียกหลิงซวนว่าพี่ แต่เรียกตนว่าลุงเล่า?

กลายเป็นเขาแก่กว่าหลิงซวนคนละรุ่นโดยไม่มีเหตุผล หรือว่าตนแก่จริง ๆ?

หลิงอวี๋เรียกพวกองครักษ์ให้นั่งลง เมื่อทุกคนมาถึงแล้ว อาหารก็ถูกยกออกมา เซียวหลินเทียนก็กลับมาพร้อมกับท่านจินต้าและจ้าวซวนพอดี

“ท่านอ๋อง… ท่านปู่จิน ลุงจ้าวซวน…”

หลิงเยวี่ยยืนขึ้นทักทายอย่างสุภาพ