ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 827

เซียวหลินเทียนยิ่งพูดก็ยิ่งกังวล “จริง ๆ นะ หลิงอวี๋ ข้ารู้ว่าในตอนแรกข้าปฏิบัติต่อเจ้าไม่ดี ข้าขอโทษ!”

“เจ้าให้โอกาสข้าเถิด ให้ข้าช่วยเจ้า ให้ข้าชดเชยให้เจ้า!”

หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนอย่างประหลาดใจ

เช่นนี้นับว่าเขากำลังเหนี่ยวรั้งตนไว้หรือ?

ทันใดนั้นหลิงอวี๋ก็นึกถึงสิ่งที่หลิงซวนพูดกับตนบนรถม้า

“คุณหนู คุณหนูมิรู้หรอกว่าตอนที่คุณหนูถูกวางยาพิษหมดสติไป ท่านอ๋องคอยเฝ้าคุณหนูอยู่ตลอดเลย!”

“คืนนั้น ท่านอ๋องนั่งอยู่ในความมืดคนเดียว ท่าทางเช่นนั้นดูน่าสงสารมากเจ้าค่ะ… เหมือนเด็กที่ถูกทอดทิ้งเลย!”

“คุณหนูเจ้าคะ ข้าคิดว่าท่านอ๋องอาจจะทรงโปรดคุณหนูนะเจ้าคะ คุณหนูให้โอกาสท่านอ๋องสักครั้งดีหรือไม่?”

จู่ ๆ หัวใจของหลิงอวี๋ก็เต้นแรง แล้วนางก็แสร้งทำเป็นยิ้มอย่างผ่อนคลายพลางเอ่ย

“เซียวหลินเทียน ท่านเหนี่ยวรั้งหม่อมฉันไว้เช่นนี้ มันจะทำให้หม่อมฉันคิดไปไกลนะเพคะ… หรือว่า ท่านจะตกหลุมรักหม่อมฉันเข้าแล้ว?”

เซียวหลินเทียนหน้าแดงทันที เข้าก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว แต่ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าตนคุมสติมิอยู่ จึงหันกลับมาเอ่ยกับหลิงอวี๋อย่างโกรธ ๆ

“เจ้าพูดไร้สาระอะไร! ข้ามิได้หมายความเยี่ยงนั้น… ข้าจะชอบเจ้าได้เยี่ยงไรกัน?”

“คนที่ข้าชอบคือสตรีที่อ่อนโยนมีคุณธรรม มีเหตุผลและรอบรู้! มิใช่สตรีที่จุ้นจ้าน ดุและวางอำนาจเช่นเจ้า!”

หลิงอวี๋ยิ้ม นางมองออกว่าเซียวหลินเทียนปกปิดความเขินอายด้วยความโกรธ เขามิได้เกลียดตนเองจริง ๆ หรอก

แต่ในใจของนางยังคงมีความผิดหวังอยู่เล็ก ๆ นางแสร้งทำเป็นเอ่ยอย่างผ่อนคลาย “หากท่านมิได้ชอบหม่อมฉัน หม่อมฉันก็โล่งใจเพคะ!”

“หม่อมฉันยังกังวลอยู่เลยว่า ที่ท่านขอให้หม่อมฉันมิเอ่ยถึงเรื่องการหย่าร้างต่อองค์จักรพรรดิเป็นเพราะชอบหม่อมฉัน… ในเมื่อมิได้เป็นเช่นนั้น เช่นนั้นหม่อมฉันก็รับปากท่าน!”

“หม่อมฉันจะยังมิเอ่ยถึงการหย่าร้างในตอนนี้!”