ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 828

วันรุ่งขึ้น

หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเข้าวังไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิอู่อัน นางเตรียมยาบำรุงร่างกายหลายกล่องสำหรับจักรพรรดิอู่อันกับไทเฮาด้วย

กระทั่งมาถึงห้องทรงพระอักษร ขันทีเซี่ยเห็นว่าหลิงซวนที่มาด้วยมีสุขภาพที่ดี ก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วเอ่ยกับหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียน

“องค์จักรพรรดิประทับอยู่ข้างในพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไปเรียนให้พ่ะย่ะค่ะ”

หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดิอู่อันก็ให้หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเข้าไป

ทั้งสองเดินตามหลังกันเข้าไปแล้วทำความเคารพจักรพรรดิอู่อัน

จักรพรรดิอู่อันยิ้มบาง ๆ แล้วมองหลิงอวี๋ก่อนจะเอ่ย “พระชายาอ๋องอี้มีความดีความชอบอย่างมากในครั้งนี้ กำจัดโรคระบาดได้ ข้าสัญญากับเจ้าไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะตอบแทนเจ้าอย่างหนัก!”

“มิทราบว่าพระชายาอ๋องอี้ต้องการรางวัลอะไรหรือ?”

หลิงอวี๋เอ่ยด้วยความเคารพ “หลิงอวี๋รับใช้เสด็จพ่อเป็นสิ่งที่ควรกระทำเพคะ มิกล้าขอรางวัลจากเสด็จพ่อหรอกเพคะ!”

จักรพรรดิอู่อันยิ้มพลางเอ่ย “จะได้อย่างไรกัน! เจ้ากำจัดโรคระบาดและรักษาขาขององค์ชายสี่จนหายดี ช่างเป็นความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่นัก! ควรได้รับรางวัลสิ!”

หลิงอวี๋เหงื่อตก รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างในคำพูดของจักรพรรดิอู่อัน

เขามั่นใจแล้วว่า นางรักษาขาของเซียวหลินเทียนได้ เช่นนั้นหากตนพยายามปกปิดต่อไปก็จะเป็นการหลอกลวงเขา...

แต่ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนมิเคยยอมรับว่าตนเองรักษาขาของเขามาก่อน นางจะยอมรับได้อย่างไรกัน!

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “เสด็จพ่อ หากความดีความชอบนี้ตกเป็นของหลิงอวี๋ หลิงอวี๋ก็มิกล้าที่จะรับไว้ทั้งหมดหรอกเพคะ แน่นอนว่าการที่ขาของท่านอ๋องสามารถยืนได้นั้นก็มีส่วนที่หลิงอวี๋ช่วย การที่หลิงอวี๋ฝังเข็มให้ท่านอ๋องก็มีผลบางอย่างจริง ๆ เพคะ!

“แต่สิ่งที่ทำให้ท่านอ๋องยืนได้จริง ๆ ก็คือความปรารถนาของเขาเองที่จะมีชีวิตรอดเพคะ!”