ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 829

เมื่อหลิงอวี๋เดินออกมา ขันทีเซี่ยก็ก้าวไปเอ่ยกับนาง “พระชายาอ๋องอี้ ฮองเฮาเว่ยเชิญให้ท่านไปคุยด้วยขอรับ!”

หัวใจของหลิงอวี๋เต้นรัว คราวนี้องค์ชายเว่ยถูกลงโทษให้เฝ้าสุสานจักรพรรดิ ฮองเฮาเว่ยจะต้องเกลียดตนเป็นแน่ ที่เชิญตนไปหาคงต้องมิใช่เรื่องดี

นางยิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ยกับขันทีเซี่ย “ขันที ประเดี๋ยวหากท่านอ๋องออกมา รบกวนบอกให้พระองค์เสด็จไปหาข้าที่ตำหนักฮองเฮาด้วย เราคุยกันไว้ว่าจะไปเข้าเฝ้าไทเฮาด้วยกัน!”

ขันทีเซี่ยพยักหน้ายิ้ม ๆ “พระชายาอ๋องอี้มิต้องกังวล ข้าไม่พลาดแน่นอนขอรับ!”

หลิงอวี๋จึงพาหลิงซวนไปที่นั่น

เมื่อเห็นนางกำนัลของฮองเฮาเว่ยเดินนำหน้าไป หลิงซวนก็กระซิบ “คุณหนู คุณหนูได้รับผ้าไหมมามิใช่หรือ? มอบให้ฮองเฮาเว่ยเถิดเจ้าค่ะ พระนางอยากไปได้ทำกระโปรงมาโดยตลอด!”

“ผ้าไหมนี้เป็นสิ่งที่หายาก หากพระนางทำให้เราเสียหายพระนางก็จะเสียหายด้วย พระนางมิน่าจะทำให้คุณหนูเดือดร้อนหนาเจ้าคะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา “เจ้าคิดว่าของหายากจะเทียบกับชีวิตของลูกชายตนได้หรือ?”

“ข้าทำให้ฮองเฮาเว่ยกับองค์ชายเว่ยขุ่นเคืองมาก ต่อให้ข้าดึงดาวจากท้องฟ้ามามอบให้พระนาง พระนางก็ไม่มีทางจะดีต่อข้าหรอก!”

หลิงซวนคิดตามก็ว่าเป็นเช่นนั้น จึงมิโน้มน้าวนางอีก

กระทั่งมาถึงหน้าตำหนักฮองเฮาเว่ย หลิงซวนก็ถูกขวางไว้ด้านนอก ให้หลิงอวี๋เดินตามนางกำนัลเข้าไปตามลำพัง

ฮองเฮาเว่ยกำลังนั่งอยู่ในโถงกลาง คงจะรอหลิงอวี๋อยู่นานแล้ว

เซี่ยเฉียวนางกำนัลใหญ่ของฮองเฮาเว่ยยืนอยู่ข้าง ๆ เมื่อเห็นหลิงอวี๋เข้ามา รอยยิ้มยินดีก็ปรากฏที่มุมปากของนาง

“หลิงอวี๋คารวะฮองเฮา… ขอฮองเฮาจงมีอายุพัน ๆ ปีเพคะ!”

หลิงอวี๋คุกเข่าลงทำความเคารพ

ฮองเฮาเว่ยมองนางด้วยรอยยิ้มจาง ๆ และมิได้เรียกให้ลุก หลิงอวี๋จึงทำได้เพียงคุกเข่าอยู่เช่นนั้น

“พระชายาอ๋องอี้ ข้าขอเชิญเจ้ามาที่นี่แค่อยากจะคุยกับเจ้า เจ้ามีส่วนช่วยอย่างมากในการกำจัดโรคระบาด และรักษาขาของท่านอ๋องอี้”

“เรื่องของราชสำนัก องค์จักรพรรดิเป็นผู้ตัดสิน ดังนั้นข้าจะมิเอ่ยถึงเรื่องนี้ เรามาคุยเรื่องในตำหนักอ๋องอี้กันเถิด!”