ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 830

หลิงอวี๋ครุ่นคิด ถึงอย่างไรก็ปฏิเสธมิได้ ทำได้เพียงต้องพาคนเหล่านี้กลับไปก่อน

นางกล่าวขอบคุณอย่างใจเย็น คราวนี้นางลุกขึ้นโดยมิรอให้ฮองเฮาเว่ยบอกแล้ว

“บังอาจ ฮองเฮายังมิได้บอกให้ลุก กล้าดีเยี่ยงไรจึงลุกขึ้นเอง!”

เซี่ยเฉียวตะคอกด้วยความโกรธ

หลิงอวี๋มองนาง พลางตะคิดเสียงแข็ง “เจ้าต่างหากที่บังอาจ! เจ้าตะโกนต่อหน้าฮองเฮาเช่นนี้ได้เยี่ยงไร?”

“ฮองเฮาดูแลวังหลังทั้งหมด และมีน้ำใจต่อท่านอ๋องของข้า แล้วจะทำให้ลูกสะใภ้ต้องลำบากได้เยี่ยงไรเล่า?”

“ข้าคุกเข่าตลอดตั้งแต่เข้ามา ฮองเฮามีสิ่งที่ต้องทำมากมาจึงได้ลืมบอกข้า บ่าวต่ำต้อยเยี่ยงเจ้าเห็นอยู่แท้ ๆ กลับมิเตือนฮองเฮา หรือว่าเจ้าจงใจ?”

“เจ้าคิดจะทำลายชื่อเสียงในความกรุณาของฮองเฮาหรือไร? อยากให้ฮองเฮามีชื่อเสียงที่มิดีรึ?”

หลิงอวี๋พูดเช่นนี้ทำเอาเซี่ยเฉียวพูดมิออก

ฮองเฮาเว่ยกัดฟัน ก่อนหน้านี้นางคิดจะทำให้หลิงอวี๋ลำบากสักหน่อย แต่หลิงอวี๋ลุกขึ้นแล้วนางจะสามารถตำหนิให้หลิงอวี๋คุกเข่าลงอีกครั้งได้หรือ?

นางเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างมืดมน จากนั้นก็มองไปที่สาวสวยทั้ฃสี่คนที่มีความแตกต่างกันไป

เมื่อทั้งสี่คนนี้เข้าไปในตำหนักอ๋องอี้ ก็จะมีโอกาสมากมายที่จะฆ่าหลิงอวี๋ นางมิจำเป็นต้องแสดงความโกรธในเวลานี้

ยิ่งไปกว่านั้นพอเกิดเรื่องกับองค์ชายเว่ย นางก็สูญเสียความโปรดปรานจากองค์จักรพรรดิไปแล้ว หากมีอะไรเกิดขึ้นอีกองค์จักรพรรดิจะยิ่งเกลียดนางเป็นแน่

นางจึงอดทน!

“ข้าเหนื่อยแล้ว เจ้าไปเถิด! จำคำของข้าไว้ คืนนี้จัดให้พวกนางปรนนิบัติท่านอ๋อง หากกล้ามีความหึงหวง ข้าจะมิยอมปล่อยไปแน่!”

หลิงอวี๋จึงพาทั้งสี่คนออกมา

ทันทีที่ออกจากตำหนักฮองเฮา ก็เห็นเซียวหลินเทียนเดินมาอย่างเร่งรีบ

หลิงอวี๋รู้สึกอบอุ่นใจ เซียวหลินเทียนต้องรีบมาเพราะกลัวว่าฮองเฮาจะทำให้ตนเองลำบาก!