ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 846

จื่อผิงหยิกแก้มขาวละมุนของเสวี่ยเจินแล้วหัวเราะเบา ๆ พลางเอ่ย “พวกเราเป็นคนที่ฮองเฮาบ่มเพาะกันมา เรามีความงามที่ไม่แพ้ผู้ใดทั้งยังมีความรู้อย่างดีด้วย คนที่หยาบคายเยี่ยงพระชายาจะมาเทียบพวกเราได้อย่างไร!”

“ขอเพียงหาโอกาสได้ปรนนิบัติแนบชิดกับท่านอ๋องได้สักคืน ท่านอ๋องจะต้องชอบพวกเราเป็นแน่!”

เสวี่ยฉินกับเสวี่ยเจินฟังแล้วก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

จากนั้นเสวี่ยฉินก็กลอกตา พลางกระซิบ “แต่ข้าก็ยังคงรู้สึกว่า การที่พระชายาอยู่ในตำหนักอ๋องอี้หนึ่งวัน มันก็เป็นอุปสรรคสำหรับเราแล้ว! ฮองเฮาตรัสไว้แล้วมิใช่หรือว่าให้เราสืบเรื่องในตำหนักอ๋องอี้?”

“ท่านอ๋องกับพระชายามิได้อาศัยอยู่ด้วยกัน นี่ก็นับว่าเป็นข่าวที่มีประโยชน์แล้วใช่หรือไม่!”

“ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่า ท่านอ๋องมิโปรดลูกชู้นั่นเพราะมิใช่บุตรชายทางสายเลือดของพระองค์ เช่นนั้นจึงเกลียดพระชายา เรื่องนี้น่าจะเป็นเหตุผลที่ท่านอ๋องมิแตะต้องพระชายากระมัง!”

“มิเช่นนั้น ตอนนี้ขาของท่านอ๋องก็หายดีแล้ว พระองค์จะทนมิแตะต้องพระชายาเลยได้เยี่ยงไร?”

จื่อผิงครุ่นคิดแล้วพยักหน้าพลางเอ่ย “เช่นนั้นพวกเราก็ส่งข่าวนี้ไปถึงฮองเฮากันเถิด!”

หานอวี้เฝ้ามองพวกเหล่านี้ซุบซิบกันอยู่ไกล ๆ แต่มิรู้เลยว่าพวกนางพูดอะไรกัน

นางแอบกังวลอยู่ในใจ คุณหนูให้ตนจับตามองพวกนางไว้แต่มิได้ยินสิ่งที่พวกนางคุยกัน แล้วตนจะอธิบายให้คุณหนูฟังได้อย่างไรเล่า?

นางกำลังคิดว่าจะเดินเข้าไปแอบฟังก็เห็นทั้งสามคนคุยจบ แยกย้ายกันไปแล้ว

หานอวี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ สามคนนี้คุยกันอีกสักพักมิได้หรือไร? อย่างน้อยก็ให้ตนได้แอบฟังสักหน่อย จะได้ไปอธิบายให้คุณหนูฟัง

หานอวี้กลับมาด้วยความหงุดหงิด แล้วบอกหลิงอวี๋ถึงสิ่งที่พวกจื่อผิงสามคนซุบซิบกันอยู่หน้าเรือนมณฑา

หลิงอวี๋ก็มิได้ใส่ใจอะไร มีหานอวี้คอยเฝ้าดูอยู่ คาดว่าสี่คนนี้คงมิสามารถสร้างปัญหาใด ๆ ในตำหนักอ๋องอี้ได้หรอก

ตอนเที่ยง หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเปลี่ยนเป็นชุดทางการแล้วเข้าไปในวัง

หลิงอวี๋พาเถาจื่อกับหลิงซวนไปด้วย