ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 845

เดิมทีหลิงอวี๋จะดื่มชาก็ได้ แต่นางไม่ชอบท่าทีก้าวร้าวบีบบังคับของคนเหล่านี้

ยิ่งไปกว่านั้น การดื่มชานี้ยังไปกระตุ้นความเย่อหยิ่งของคนเหล่านี้อีกด้วย ต่อไปพวกนางก็จะคิดว่าตนกลั่นแกล้งได้ง่าย ๆ!

เมื่อเสวี่ยฉินเห็นว่าหลิงอวี๋กำลังจะเดินไป นางก็รีบตะโกน “พระชายา หากท่านมิยอมรับการยกน้ำชาของเรา เช่นนั้นก็เป็นการมิยอมให้พวกเราปรนนิบัติท่านอ๋องนะเจ้าคะ!”

“ท่านหึงหวงเช่นนี้ เพราะมิอยากให้เรามีบุตรสืบสกุลให้ท่านอ๋องหรือ? พวกเราคงต้องไปบอกฮองเฮาเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋เหลือบมองเสวี่ยฉินแล้วเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “หากอยากจะไปฟ้อง แล้วผู้ใดจะห้ามเจ้าไว้ได้เล่า!”

เสวี่ยเจินตะลึง พลางเหลือบมองจื่อผิงที่อยู่ข้าง ๆ จื่อผิงจึงขยิบตาให้นาง แล้วเสวี่ยเจินก็เอ่ย

“ท่านพี่พระชายา พวกเรามาถึงที่นี่แล้ว ดื่มชาเสียหน่อยก็คงมิเสียเวลาของท่านหรอกเจ้าค่ะ ท่านดื่มเถิด!”

“บังอาจ! ข้ามิอยากดื่มก็จะไม่ดื่ม พวกเจ้ายังจะบังคับให้ข้าดื่มอีกรึ?”

หลิงอวี๋ตะคอกด้วยความโกรธ “ไม่มีกฎเกณฑ์เอาเสียเลย หรือว่าเจ้าอยู่ต่อหน้าฮองเฮาก็สั่งฮองเฮาเช่นนี้รึ?”

เสวี่ยเจินถือน้ำชาอยู่ มือของนางก็ร้อนแล้ว นางหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเอ่ยอย่างฉุนเฉียว “ท่านพี่พระชายา พวกเราสี่คนเข้ามาแล้ว น้ำชานี้จะช้าหรือเร็วก็ต้องทำตามพิธีอยู่ดี พระชายาให้พวกเรายกน้ำชาให้ท่านเถิด!”

“หากเรามิสามารถปรนนิบัติท่านอ๋องได้ ฮองเฮาทรงทราบขึ้นมาจะต้องกริ้วมากเป็นแน่ แล้วจะตำหนิพวกเราที่มิตั้งใจปรนนิบัติท่านอ๋อง...”

“อย่ายกเอาฮองเฮามากดดันข้า!”

หลิงอวี๋พูดตัดบทนาง แล้วยิ้มเยาะอย่างมิสบอารมณ์พลางเอ่ย “ฮองเฮามีกิจที่ต้องทำมากมายอยู่แล้ว พระนางไม่มีความจำเป็นจะต้องมาจดจำพวกเจ้าทั้งสี่!”

“หากพวกเจ้ามีความสามารถก็ไปเอาใจท่านอ๋องเอาเอง อย่าเอาเรื่องพวกนี้มารบกวนข้า!”

“ครั้งต่อไปหากยังกล้าบุกเข้ามาในเรือนบุหงาโดยมิได้รับอนุญาตจากข้าอีก ข้าจะให้คนมาทุบตีพวกเจ้าก่อน! นี่คือกฎของข้า!”

ทันทีที่หานอวี้ได้ยินคำพูดของหลิงอวี๋ ก็กำหมัดทั้งสองข้างอย่างให้ความร่วมมือ ราวกับว่าจะไปทุบตี