เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินดังนั้น ก็คุกเข่าลงพลางเอ่ยเสียงเรียบ “เสด็จพ่อ หลิงอวี๋ถูกใส่ร้ายเพคะ!”
ยังมิทันที่หลิงอวี๋จะพูดจบ ฮองเฮาเว่ยก็ตะโกนอย่างร้อนใจ “พูดจาไร้สาระ ใครจะใส่ร้ายเจ้า?”
“ฝ่าบาท ดูสิเพคะ จนถึงตอนนี้หลิงอวี๋ก็ยังไม่มีท่าทีสำนึกผิดแม้แต่น้อย... เห็น ๆ กันอยู่ว่านางคือคนที่ฆ่าจ่างหนิง แต่นางกลับมิยอมรับ!”
“นางถือว่าได้สร้างความดีความชอบครั้งใหญ่ในการออกไปกำจัดโรคระบาดครั้งนี้ คิดว่าฝ่าบาทยังต้องการนางอยู่ จึงได้เย่อหยิ่งเช่นนี้เพคะ!”
จักรพรรดิอู่อันเกลียดที่สุดคือการที่มีคนเย่อหยิ่งเพราะได้รับความดีความชอบ เมื่อได้ยินดังนั้นจึงตะคอกออกไป
“หลิงอวี๋ เจ้าฆ่าคนโดยมีหลักฐานประจักษ์ชัด! ตอนนี้มิเพียงแต่มิคิดจะกลับใจแต่ยังกล้าโต้เถียงอีก! เจ้าคิดว่าเจ้ามีความดีความชอบจึงได้กล้าหยิ่งผยองเช่นนี้จริง ๆ ใช่หรือไม่?!”
“วันนี้ข้าจะต้องกำจัดการวางอำนาจของเจ้า! ใครก็ได้ ลากตัวหลิงอวี๋ไปประหาร!”
“เสด็จพ่อ เรื่องนี้ควรสอบสวนให้ดีก่อนมิใช่หรือ?”
“ฝ่าบาท จัดการอย่างเร่งรีบเช่นนี้มิได้พ่ะย่ะค่ะ!”
เซียวหลินเทียนกับท่านอ๋องเฉิงเอ่ยเป็นเสียงเดียวกัน
จักรพรรดิอู่อันจ้องมองเซียวหลินเทียนด้วยความโกรธ จากนั้นก็มองไปทางท่านอ๋องเฉิง พลางเอ่ยอย่างโกรธเกรี้ยว “พวกเจ้าจะเข้าข้างหลิงอวี๋รึ?”
เซียวหลินเทียนคุกเข่าลง พลางเอ่ยเสียงขรึม “เสด็จพ่อ หลิงอวี๋เป็นพระชายาของลูก ลูกรู้นิสัยของหลิงอวี๋ดี ลูกเอาชีวิตเป็นประกันได้ว่า นางไม่มีทางฆ่าเด็กคนหนึ่งอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”
ฮองเฮาเว่ยจ้องมองเซียวหลินเทียนด้วยความโกรธ พลางตะโกน “มีดผ่าตัดของหลิงอวี๋ยังปักอยู่ในร่างของจ่างหนิงอยู่เลย มีดที่เป็นเอกลักษณ์เช่นนี้ ในเมืองหลวงมีเพียงหลิงอวี๋เท่านั้นที่มี หากนางมิได้ฆ่า แล้วจะเป็นใคร?”
“อ๋องอี้ ที่เจ้าอยากปกป้องหลิงอวี๋มิใช่เพราะหลิงอวี๋ช่วยเจ้ารักษาขาของเจ้าจนหายหรือ? แต่จ่างหนิงก็เป็นหลานสาวแท้ ๆ ของเจ้าเช่นกัน นางตายอย่างอนาถเช่นนี้ ในฐานะอา เจ้ามิควรแสวงหาความยุติธรรมให้กับนางหรอกหรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...
ต่อๆ รอออ...
รอนะคะ...