ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 886

ราชสำนักฝ่ายใน

ท่านอ๋องเฉิงมาพบหลิงอวี๋ในตอนเช้าตรู่ ทางเขามิพบเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์เลย หวังว่าหลิงอวี๋จะคิดหาวิธีช่วยเฮ่ออันได้แล้ว

เขาคิดเช่นเดียวกับไทเฮาเหลียง แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิสามารถพิสูจน์ได้ว่านางมิได้ฆ่าใคร ก็ขอเพียงให้สามารถช่วยเฮ่ออันได้

การถามสถานการณ์ในวันนั้นจากปากของเฮ่ออัน ก็อาจสามารถชะลอเรื่องการสืบสวนไปได้อีกเช่นกัน

ไหนเลยจะคิดว่าท่านอ๋องเฉิงให้แม่นางเหยียนไปพาหลิงอวี๋มา แต่แม่นางเหยียนกลับเอ่ยด้วยใบหน้าลำบากใจ “ท่านอ๋องเฉิง หลิงอวี๋มิสบาย บ่าวไปเรียกนางเมื่อเช้านี้ แต่ปลุกมิตื่นเลยเพคะ!”

“บ่าวกำลังจะมารายงานท่านว่าต้องเรียกหมอให้นางหรือไม่เพคะ?”

“หลิงอวี๋คงรู้ว่าวันนี้นางจะต้องถูกตัดหัว จึงกลัวจนล้มป่วย!”

“ไร้สาระ มันจะเป็นไปได้เยี่ยงไร!”

ท่านอ๋องเฉิงตะคอกด้วยความโกรธ “หลิงอวี๋เป็นคนใจสงบอยู่เสมอ จะกลัวง่าย ๆ ได้เยี่ยงไร! ช่างเถอะ ข้าจะไปดูเอง!”

ท่านอ๋องเฉิงตามแม่นางเหยียนไปที่ห้องขัง แล้วเขาก็เห็นหลิงอวี๋กับหลิงซวนนอนอยู่บนหญ้าแห้งและสลบมิรู้ตัวจริง ๆ

“อาอวี๋!”

ท่านอ๋องเฉิงคุกเข่าลงแล้วผลักตัวหลิงอวี๋ หลังจากผลักอยู่นานหลิงอวี๋ก็มิขยับ

เหงื่อเย็นไหลออกบนหลังของท่านอ๋องเฉิง หลิงอวี๋เป็นเช่นนี้แล้วจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนได้เยี่ยงไร!

“เฉิงตง เจ้ารีบดูว่าถังถีเตี่ยนออกจากวังแล้วหรือยัง หากมิอยู่แล้ว ให้ไปที่โรงเหยียนหลิงเพื่อเชิญหมอเลี่ยวมา! แล้วไปที่ตำหนักอ๋องอี้บอกเรื่องนี้กับท่านอ๋องอี้ด้วย!”

“แม่นางเหยียน เจ้ากับป้าหลี่อุ้มหลิงอวี๋ไปที่ลานด้านหน้าก่อน!”

แม่นางเหยียนพึมพำแล้วก็อุ้มหลิงอวี๋ออกไปพร้อมกับป้าหลี่อย่างมิเต็มใจ

เคลื่อนที่ถึงเช่นนี้แล้ว แต่หลิงอวี๋ก็มิตื่น

ท่านอ๋องเฉิงกังวลมาก ได้แต่เฝ้าอยู่นอกห้องมิกล้าไปไหน