ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 913

“วิญญาณสิงร่างใหม่?”

ท่านจินต้าเอ่ยออกมา “ท่านอ๋อง จะเป็นไปได้เยี่ยงไร? ใต้หล้าผืนนี้จะมีเรื่องแปลกประหลาดเช่นนี้ได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”

เซียวหลินเทียนเห็นว่าท่านจินต้าตกใจจนหน้าถอดสีก็ยิ้มพลางเอ่ย

“ท่านจะกลัวอะไรเล่า? ต่อให้หลิงอวี๋จะเป็นผีแต่ก็เป็นผีใจดีหนา!”

ท่านจินต้าสงบสติอารมณ์ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าพลางเอ่ย “พระชายาเป็นคนใจดีจริง ๆ นางช่วยพวกเรามามากโดยมิคำนึงถึงความขุ่นเคืองในครั้งก่อนเลย อีกทั้งยังรักษาขาของท่านด้วย ความมีน้ำใจของนางที่มีต่อพวกเรามิต้องพูดทุกคนก็รู้สึกได้!”

“อืม! ข้าอยากจะให้สิ่งเหล่านี้แน่ชัดก่อน มิใช่เพื่อจะหาทางจัดการกับนาง แต่แค่อยากจะรู้จักนางให้มากขึ้น!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยเสียงทุ้ม “ข้ามิอยากแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกไปโดยที่มิแน่ชัด กับจ้าวเจินเจินข้าก็มองพลาดไปแล้ว...”

“ข้าหวังเพียงว่า คนที่จะอยู่กับข้าไปตลอดชีวิตจะเป็นคนที่ข้าสามารถฝากชีวิตได้ เป็นคนที่มิว่าจะแก่เฒ่า เจ็บป่วยหรือตายไปก็มิทอดทิ้งกัน!”

ท่านจินต้าเข้าใจแล้ว เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ย “อยู่ด้วยกันก็แบ่งห้องสองห้องได้พ่ะย่ะค่ะ ถัดจากห้องนอนของท่านอ๋องคือห้องตำรา พรุ่งนี้กระหม่อมจะให้คนย้ายห้องตำราไปทางปีกตะวันตกพ่ะย่ะค่ะ”

“เปิดห้องตำรากับห้องนอนเชื่อมกันแล้ววางเตียงสองเตียงไว้ในแต่ละห้อง เช่นนี้เมื่อมองจากภายนอกก็ดูเหมือนห้องเดียวกันแล้ว ขอเพียงนางรับใช้ในเรือนริมวารีเงียบปากไว้ ใครจะรู้ได้ว่าท่านกับพระชายาอยู่ในห้องเดียวกันมิได้ร่วมเตียงเดียวกันเล่า!”

“เช่นนั้นก็เอาตามนี้!”

เซียวหลินเทียนรู้สึกโล่งใจทันที ขอเพียงเขามิต้องนอนเตียงเดียวกับหลิงอวี๋ เขาก็รู้สึกมิได้กดดันมากนัก

“ท่านอ๋อง ในตอนเริ่มควรจะเป็นการป้องกันที่หลวม ๆ เสียหน่อยพ่ะย่ะค่ะ ให้สายลับของฮองเฮาเว่ยกระจายข่าวเรื่องที่พวกท่านนอนร่วมห้องกันออกไป เช่นนี้จะขจัดความตั้งใจสร้างความยุ่งยากในเรื่องนี้ของพวกเขาไปได้!”

เซียวหลินเทียนครุ่นคิดแล้วเอ่ย “ท่านจินต้า หาทางติดต่อกับท่านกวนเอ้อร์ ข้าต้องการให้เขาช่วยข้าบุกเบิกเส้นทางเงิน!”

ท่านจินต้าตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยถามหยั่งเชิงดู “ท่านอ๋อง ท่านอยากนั่งในตำแหน่งนั้นแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เซียวหลินเทียนยิ้มเย็นชา “สิ่งที่เกิดขึ้นหลายวันมานี้มิเพียงพอที่จะเตือนพวกเราหรอกหรือ? ข้ายังมิตาย! เบื้องบนยังกล้าที่จะสมรู้ร่วมคิดกับพระชายาเว่ยให้หลิงอวี๋ไปไว้ทุกข์เลย นี่มิใช่การตบหน้าข้าหรอกหรือ?”

“แล้วคนต่อไปจะเป็นใคร? ข้า พวกเจ้า ฉินซาน อันเจ๋อ? หากข้ามิสามารถปกป้องได้แม้กระทั่งคนรอบตัวของข้า แล้วจะเป็นท่านอ๋องไปเพื่อเหตุใดเล่า?”

“เมื่อก่อนขาของข้าพิการ ข้ามิสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้ แต่ในเมื่อตอนนี้สวรรค์ให้ข้าลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง ข้าจะต้องต่อสู้ในสิ่งที่ต้องต่อสู้!”

“วันนี้ข้าได้สาบานแล้วว่า นับตั้งแต่นี้ไป… ชีวิตของข้า ข้าจะเป็นผู้กำหนดเอง!”