ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 920

เมื่อทั้งสี่คนข้างนอกได้ยินสุ่ยหลิงมาถ่ายทอดคำพูดของหลิงอวี๋ ก็มองหน้ากันไปมา

เสวี่ยเจินรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเมื่อชื่อของนางถูกเรียก และแทบรอมิไหวที่จะเดินเข้าไปในเรือนริมวารี

จื่อผิงดูสงบลงเล็กน้อย แล้วขมวดคิ้วอันบอบบางพลางเอ่ยถามสุ่ยหลิง “เหตุใดพระชายาถึงจะพบแค่เราสองคน! เนี่ยนจือกับน้องเสวี่ยฉินทำอะไรผิดหรือไม่?”

สุ่ยหลิงฟังออกถึงเจตนาของจื่อผิงที่จะทำให้เกิดความขัดแย้ง จึงเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

“พระชายามิชอบความวุ่นวาย พวกท่านทั้งสี่คนเข้าไปพร้อมกันจะไปรบกวนนาง นางมิชอบเจ้าค่ะ!”

“เหตุใดกัน อนุชายาจื่อ เจ้ามีข้อโต้แย้งใด ๆ กับการจัดการของพระชายาหรือ? หากเจ้ามิยินยอม ก็เปลี่ยนเป็นเสวี่ยฉินเถิด เจ้าค่อยมาวันอื่น!”

เสวี่ยฉินเอ่ยอย่างใจร้อน “เช่นนั้นให้ข้าไปเถิด พี่จื่อผิง เจ้าไปวันอื่นแล้วกัน!”

พูดแล้ว เสวี่ยฉินก็ลากเสวี่ยเจินเดินเข้าไป

จื่อผิงโกรธจนสีหน้าเปลี่ยนไปเลย นางหันไปจะให้เนี่ยนจือช่วยแทนตนเอง

เนี่ยนจือยิ้มบาง ๆ “ในเมื่อพระชายามิอยากให้เสียงดัง เช่นนั้นเนี่ยนจือจะกลับมาทำความเคารพพระชายาในวันอื่น!”

พูดจบ เนี่ยนจือก็พานางรับใช้ออกไป

จื่อผิงฝืนยิ้มให้สุ่ยหลิงแล้วเดินตามเนี่ยนจือกลับไป

กระทั่งทั้งสองกลับมาที่เรือนมณฑา ทันทีที่เข้าไปในประตูจื่อผิงก็ทนมิไหวตะโกนใส่เนี่ยนจือ “เนี่ยนจือ เจ้าหมายความเยี่ยงไร? เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าเรามาที่นี่ด้วยเหตุใด?”

“เจ้ามิสนใจคำพูดของฮองเฮารึ?”

เนี่ยนจือยิ้มเย็นชา “จื่อผิง เจ้ากับข้าต่างก็เป็นทาส แม้ว่าตอนนี้เราจะกลายเป็นอนุชายาของตำหนักอ๋องอี้แล้ว แต่เราก็ยังเป็นทาสอยู่!”

“หากพวกเจ้าอยากจะจัดการกับพระชายา พวกเจ้าก็ทำไป อย่ามาลากข้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย!”

“ข้ารู้แค่ว่าตอนนี้ฮองเฮามิแน่ใจว่าจะสามารถเข้าถึงตำหนักอ๋องอี้ได้ แต่หากพระชายาต้องการให้ข้าตาย ข้าจะตายทันที!”