ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 919

หลังจากที่หลิงอวี๋ตื่นขึ้นมาอาบน้ำแล้ว หานเหมยก็นำอาหารเช้ามาให้

หลิงอวี๋หยิบตะเกียบขึ้นมา แล้วคิดได้ว่าตอนนี้ตนอาศัยอยู่ที่เรือนริมวารี จึงถามอย่างสบาย ๆ “ท่านอ๋องไปแต่เช้าแล้วหรือ? เสวยพระกระยาหารเช้าหรือไม่?”

หานเหมยยิ้มพลางเอ่ย “เมื่อวานแม่นมลี่สั่งอาหารกับบ่าวไว้แล้วเจ้าค่ะ ดังนั้นทาสจึงไปที่ครัวแล้วยกพระกระยาการเช้ามาให้ท่านอ๋อง พระองค์เสวยเสร็จแล้วจึงเสด็จไปทรงงานเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋พยักหน้าอย่างชื่นชม แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “โชคดีที่มีพวกเจ้าคอยดูแลแทนข้า ข้าลืมเรื่องนี้ไปเสียสิ้นเลย!”

หานเหมยเอ่ยอย่างเอาใจใส่ “พระชายามีงานต้องทำมากมาย เรื่องพวกนี้ควรให้พวกบ่าวคิดแทนแล้วเจ้าค่ะ!”

“แม่นมลี่บอกว่าที่เกิดเรื่องขึ้นกับท่านครั้งนี้ องค์ชายเย่กับภรรยาทำเพื่อท่านหลายอย่าง นางเตรียมของกำนัลบางอย่างจะมอบให้ตำหนักองค์ชายเย่เจ้าค่ะ ประเดี๋ยวท่านไปดูรายการของกำนัลเถิดเจ้าค่ะ หากเหมาะสมแล้วบ่าวจะไปส่งให้เจ้าค่ะ!”

“ได้!”

หลิงอวี๋รู้ว่าองค์ชายเย่มิน่ากังวล ครั้งนี้ที่สามารถช่วยตนได้ถึงเพียงนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะพระชายาเย่

มิว่าของกำนัลจะมีราคาแพงแค่ไหน ก็มิเพียงพอที่จะแทนความขอบคุณของตนต่อพระชายาเย่ได้

กระทั่งกินอาหารเช้าเสร็จ หานเหมยก็นำเสนอรายการของกำนัล

หลิงอวี๋ดูอยู่พักหนึ่งแล้วเอ่ย “แม่นมลี่ช่างใส่ใจนัก ของกำนัลเหล่านี้ดีมาก นอกจากนี้ เจ้าไปที่หอสมบัติทีหนา เพิ่มกุญแจอายุยืนให้ลูกน้อยของพระชายาเย่สักชุด ให้ใช้ทองคำบริสุทธิ์ทำขึ้นมา ประเดี๋ยวข้าจะวาดรูปให้ แล้วเจ้าเอาไปให้พวกเขาสร้างตามแบบ!”

หลิงอวี๋กำลังคิดถึงครั้งที่แล้วที่ลูกน้อยของครอบครัวพระชายาเย่ครบหนึ่งเดือน ตนมิได้อยู่ในเมืองหลวง ครั้งนี้ถือโอกาสขอบคุณพระชายาเย่พร้อมให้ของขวัญลูกน้อยของนางด้วยเลย

“เจ้าค่ะ!”

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน สุ่ยหลิงก็เข้ามากับรายงาน “พระชายา อนุชายาทั้งสี่มาอีกแล้วเจ้าค่ะ บอกว่าจะหารือธุระกับพระชายา!”

หลิงอวี๋ได้ยินก็หัวเราะเยาะ “เห็นว่าเมื่อคืนข้าอยู่ที่เรือนริมวารี ก็เลยรอมิไหวที่จะมาแย่งชิงความโปรดปรานกันกระมัง?”

“สี่คนนี้วัน ๆ ไม่มีอะไรทำหรือ? เอาแต่จับจ้องข้าทุกวัน มิจบมิสิ้นเสียที!”