ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 96

คำพูดนี้กระตุ้นความคะนึงที่จักรพรรดิอู่อันมีต่อพระสนมอวิ๋นเฟย นางมากความรู้ความสามารถรอบด้าน ทั้งอ่อนโยนมีคุณธรรม ไฉนเลยจะเหมือนหลิงอวี๋ดอกหยางน้ำหญิงใจง่ายเช่นนี้!

หากนางรู้ว่ามีลูกสะใภ้ไม่รู้จักอายเยี่ยงนี้ ภายในใจนางคงเศร้าสลดมากโข!

ชายาผิงหยางสบโอกาสกล่าวคำเช่นกัน “ท่านอดีตเสนาบดี ท่านไม่อาจปกป้องคนผิดได้เพียงเพราะหลิงอวี๋คือหลานสาวของท่านใช่หรือไม่? ท่านอ๋องอี้ยังเป็นพระโอรส(บุตรชาย)ของฝ่าบาทและเป็นพระราชนัดดา(หลานชาย)ของไทเฮา!”

“หลิงอวี๋ทำให้ท่านอ๋องอี้ต้องอัปยศอดสู! และนำความเสื่อมเสียสู่ราชวงศ์! หนังสือหย่าร้างฉบับเดียวจะสามารถทดแทนที่ผ่านมาได้เยี่ยงไร? ท่านคิดว่าราชวงศ์ไร้เกียรติศักดิ์ศรีหรือกระไร?”

เมื่อชายาผิงหยางกล่าวออกมา ขุนนางท่านอื่น ๆ และสตรีในราชวงศ์ต่างทยอยผงกศีรษะตาม ๆ กัน

“ถูกต้อง หากเป็นภรรยาจากครอบครัวสามัญชนทั่วไปคบชู้ล่วงประเวณี จะต้องถูกโทษจิ้นจูหลงจับถ่วงน้ำ ยิ่งไปกว่านั้นหลิงอวี๋คือพระสุณิสา(ลูกสะใภ้)ของราชวงศ์! การผิดประเวณียิ่งต้องทวีความร้ายแรง! ฝ่าบาทควรทรงประหารนางไปตั้งนานแล้วเสียด้วยซ้ำ!”

“ใช่ ฝ่าบาททรงไว้ชีวิตนางเนื่องเห็นแก่เกียรติของท่านอดีตเสนาบดี! ทว่านางยังไร้ยางอายเพียงนี้ ไทเฮาเชื้อเชิญนาง ตัวนางเองเข้าวังหลวงมาก็เรื่องหนึ่ง แต่ยังจะพาลูกนอกสมรสผู้นี้มาด้วย!”

“ข้ารู้ชัดแจ้งว่า นางไม่เห็นราชวงศ์อยู่ในสายตา! ท่านอดีตเสนาบดีก็ควรปลิดชีพหลานสาวอกตัญญูผู้นี้เสีย ไม่นึกเลยว่าจะยังคิดอ้อนวอนเพื่อนางอีก?”

“บางทีอาจเป็นท่านอดีตเสนาบดีบงการหลิงอวี๋ทำเช่นนี้ เมื่อหลิงอวี๋ตั้งครรภ์ในปีนั้นเขาจะมิรู้เชียวหรือ? แถมเขายังปล่อยให้หลิงอวี๋ออกเรือนกับท่านอ๋องอี้ นี่คือเจตนาทำให้ราชวงศ์เสื่อมเสียหรือไม่?”

ขณะที่ทุกคนกำลังแลกเปลี่ยนความเห็นกัน เมื่อจักรพรรดิอู่อันได้ยินสีหน้าก็พลันผันแปรพลางทอดมองไปทางท่านอดีตเสนาบดีอย่างสนเท่ห์

หรือว่าชายชราผู้นี้เก็บงำเจตนาร้ายไว้จริง ๆ?

ครั้นหลิงอวี๋เห็นสีหน้าของจักรพรรดิก็หวั่นว่า เขาจะเจ็บแค้นต่อท่านอดีตเสนาบดีด้วยเช่นกันจึงรีบกล่าวคำ

“ฝ่าบาทเพคะ! บุตรชายหม่อมฉันมิใช่ลูกนอกสมรส! ผู้ใดบอกว่าเด็กที่คลอดแปดเดือนคือลูกนอกสมรสกัน? เล่าลือว่าฝ่าบาทเองก็...”

“หลิงอวี๋! หุบปาก!”

เมื่อเซียวหลินเทียนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าก็ผันเปลี่ยนพลางตวาดเสียงก้องกังวาน

เขาหวั่นมากว่าหลิงอวี๋จะขวัญกล้าเทียมฟ้า กล่าวความผิดร้ายแรงพัวพันมาถึงทั้งตำหนักอ๋องอี้

หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนอย่างเหยียดหยามพลางยิ้มเยาะหยันอยู่ภายในใจ ข้าบอกให้เจ้าคอยดูอย่างเงียบ ๆ ไม่ต้องยอมรับสถานะของหลิงเยวี่ยไง!

เช่นนั้นได้ หากเราตายเจ้าก็อย่าได้คิดมีชีวิตเลย!

กรณีเลวร้ายที่สุดทุกคนต้องตายด้วยกัน!

“แม่เจ้า พวกเจ้าได้ยินหลิงอวี๋พูดเมื่อครู่หรือไม่? นึกไม่ถึงเลยว่า นางจะเอาลูกนอกสมรสมาเปรียบกับฝ่าบาท… แถมไทเฮา นางยังโยงท่านเข้าไปบริภาษด้วย!”

ชายาผิงหยางเป็นสตรีชาญฉลาดปราดเปรียว ถึงแม้หลิงอวี๋จะมิได้กล่าวหมดทุกสิ่ง แต่ผู้ใดในเมืองหลวงจะมิรู้เรื่องที่ไทเฮาทรงพระครรภ์จักรพรรดิอู่อันเพียงแปดเดือน!

ชายาผิงหยางรีบคว้าวาจาของหลิงอวี๋ฉับไว เปล่งเสียงแหลมเล็กสะเทือนฟ้าดิน

ทันใดนั้น ทั่วทั้งลานพลันเงียบสงัด

ทุกคนมองทางหลิงอวี๋ด้วยความตะลึงงันต่างไม่อยากจะเชื่อว่าหลิงอวี๋จะขวัญกล้าเทียมฟ้าเช่นนี้ ช่างกล้านำลูกนอกสมรสของตัวเองมาเปรียบกับฝ่าบาทผู้ทรงเกียรติยศเก้าห้า(1)

เดิมทีไทเฮาเหลียงคิดจะพูดเพื่อหลิงอวี๋ ทว่าครั้นได้ยินคำพูดนี้ก็ทอดมองไปทางหลิงอวี๋อย่างไม่พอใจเช่นเดียวกัน

นางค่อนข้างรู้สึกเสียใจภายหลัง มันผิดหรือไม่ที่ให้เกียรติคนที่ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณเช่นนี้?

หัวใจของเซียวหลินเทียนเต้นตึกตัก เหงื่อกาฬผุดพรายทั่วหลังฉับพลัน เหลือเพียงสองคำในสมองเท่านั้น… จบสิ้น!

จักรพรรดิอู่อันคือบุตรกตัญญูรู้คุณ คนที่เคารพนับถือที่สุดทั้งชีวิตคือมารดา

ครั้นได้ยินหลิงอวี๋หยิบยกมารดามาเปรียบกับนาง สติพลันกระเจิงไกลสุดขอบฟ้าจนหมดสิ้น เขาชี้ไปทางหลิงอวี๋เหี้ยมเกรียมพลางแผดเสียงเปี่ยมโทสะอย่างควบคุมไม่ได้

“หลิงอวี๋… เจ้า… เจ้าช่างขวัญกล้านัก...”

ใครก็ได้! ลากตัวหลิงอวี๋ออกไปตวัดดาบฟันให้ตายเสีย!”

“ส่วนลูกนอกสมรสผู้นั้นเอาไปประหารแล้วหั่นศพซะ!”

“ผู้ใดกล้าขอความเมตตาแทนคนต่ำช้าผู้นี้จะรับโทษเช่นเดียวกับนาง!”

เมื่อจักรพรรดิอู่อันกล่าวประโยคนี้ ภายในศาลาในสวนพลันเงียบสงัดลงในบัดดล

ทุกคนต่างประหวั่นพรั่นพรึงจนมิกล้าหายใจแรง บัดนี้จักรพรรดิทรงกริ้วมากจริง ๆ!

ครั้นโอรสสวรรค์กริ้วโกรธ โลหิตจะหลั่งไหลเป็นสายธาร…

(1) เกียรติยศเก้าห้า (九五之尊) หมายถึง ตัวเลขหยาง เก้าคือเลขสูงสุดและห้าคือเลขตรงกลาง ดังนั้น 'เก้า' และ 'ห้า' จึงเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจของจักรพรรดิ