ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 95

ชายาผิงหยางยื่นมือชี้ไปทางหลิงเยวี่ยพลางกล่าวด้วยดวงหน้าเหี้ยมเกรียม

“บุตรนอกสมรสผู้นี้ ไร้ชื่อไร้แซ่ กระทั่งบิดาผู้ให้กำเนิดยังมิรู้ว่าคือผู้ใด!”

“หลิงอวี๋ไม่รู้จักละอาย ทั้งยังพามาร่วมงานเฉลิมฉลองพระราชสมภพ แต่ตัวข้าผุ้เป็นพระชายาในฐานะคนแห่งราชนิกุล ยังกลับรังเกียจที่จะร่วมโต๊ะอาหารกับสตรีชั้นต่ำเยี่ยงนี้เพคะ!”

“ฝ่าบาท ไทเฮา ท่านอ๋องอี้ขาทั้งสองข้างพิกลพิการแล้ว! พวกเราในฐานะเครือญาติของเขาจะเพียงมองดูเขาถูกทำให้อัปยศอดสูอยู่เฉย ๆ หรือเพคะ?”

“ไทเฮา ฝ่าบาท สายเลือดราชวงศ์มิควรต้องด่างพร้อย… หลิงอวี๋นำสายเลือดมาปะปนกันยุ่งสมควรประหารพันมีดหมื่นแล่(1)เพคะ!”

“โปรดไทเฮา ฝ่าบาททรงตัดสินพระทัยเพื่อท่านอ๋องอี้ในวันนี้เถิดเพคะ ประหารหลิงอวี๋หญิงสารเลวผู้นี้เพื่อให้ท่านอ๋องอี้อภิเษกสมรสครั้งใหม่กับสตรีเพียบพร้อมคุณธรรมมากความสามารถเป็นพระชายา!”

เส้าเจิ้งซาน ท่านลุงกั๋วก็คว้าโอกาสเหยียดหยามดั่งคราก่อนเช่นกัน ยืนขึ้นกล่าวคำ

“ฝ่าบาท กระหม่อมเห็นด้วยกับคำพูดพระชายาผิงหยาง! หลิงอวี๋หญิงไม่รู้จักละอายผิดชอบชั่วดีขาดคุณธรรมเช่นนี้ ไม่คู่ควรร่วมงานเฉลิมฉลองพระราชสมภพพ่ะย่ะค่ะ”

“สตรีที่ล่วงประเวณีในหมู่คนสามัญล้วนถูกรับโทษจิ้นจูหลง(2)ถูกจับถ่วงน้ำทั้งสิ้น หลิงอวี๋ก็สมควรรับโทษจิ้นจูหลงเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ!”

“บุตรนอกสมรสผู้นี้สวมรอยเป็นทายาทของราชวงศ์ก็สมควรถูกสะบั้นคอประจานต่อธารกำนัลเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ!”

“อะไรนะ? หลิงอวี๋พาบุตรนอกสมรสผู้นี้มาด้วยงั้นหรือ?”

จักรพรรดิถูกพวกเขาปลุกเตือนสติจึงเริ่มสนใจเด็กคนนั้น

เขาได้ยินคำเล่าลือไม่น้อยเกี่ยวกับบุตรนอกสมรสผู้นี้มาตลอดหลายปี แต่ตนมิได้หยิบยกมาใส่ใจ เนื่องเขาไม่อยากเอาเรื่องโสมมใหญ่หลวงนี้มาทำลายเกียรติยศของราชวงศ์

ทว่าครานี้ได้ถูกเผยต่อธารกำนัลแล้ว ยังแสร้งเป็นไม่เห็นได้หรือ?

สีหน้าของจักรพรรดิมืดครึ้มลงพลางตาอันเฉียบคมตกสู่ร่างท่านอดีตเสนาบดี

ไยท่านอดีตเสนาบดีไม่จัดการคนชั้นต่ำผู้นี้ให้ตายตั้งแต่ตอนนั้นเสีย!

ยังมีเจ้าอกตัญญูเซียวหลินเทียนนั่นอีก หลังรู้ว่าหลิงอวี๋ให้กำเนิดบุตรนอกสมรสในคราแรก เขาก็เคยบอกเป็นนัยต่อเซียวหลินเทียนแล้วว่า ต้องลอบฆ่าหลิงอวี๋อย่างเงียบงัน

แต่เขาไม่ฆ่า!

ไม่เพียงปล่อยให้แม่ลูกใช้ชีวิตสงบสุข แต่ยังจะพาพวกเขาเข้าวังหลวงมาอย่างมีเกียรติอีก!

หรือเขาไม่พอใจที่ตนบีบคั้นให้อภิเษกสมรสกับหลิงอวี๋รึ!

ทันใดนั้น ความคิดของจักรพรรดิก็ยุ่งเหยิงและสุดท้ายสายตาก็ตกสู่ร่างหลิงอวี๋ จากนั้นแรงปรารถนาสังหารพลันทะยานสูงขึ้น