ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 95

ชายาผิงหยางยื่นมือชี้ไปทางหลิงเยวี่ยพลางกล่าวด้วยดวงหน้าเหี้ยมเกรียม

“บุตรนอกสมรสผู้นี้ ไร้ชื่อไร้แซ่ กระทั่งบิดาผู้ให้กำเนิดยังมิรู้ว่าคือผู้ใด!”

“หลิงอวี๋ไม่รู้จักละอาย ทั้งยังพามาร่วมงานเฉลิมฉลองพระราชสมภพ แต่ตัวข้าผุ้เป็นพระชายาในฐานะคนแห่งราชนิกุล ยังกลับรังเกียจที่จะร่วมโต๊ะอาหารกับสตรีชั้นต่ำเยี่ยงนี้เพคะ!”

“ฝ่าบาท ไทเฮา ท่านอ๋องอี้ขาทั้งสองข้างพิกลพิการแล้ว! พวกเราในฐานะเครือญาติของเขาจะเพียงมองดูเขาถูกทำให้อัปยศอดสูอยู่เฉย ๆ หรือเพคะ?”

“ไทเฮา ฝ่าบาท สายเลือดราชวงศ์มิควรต้องด่างพร้อย… หลิงอวี๋นำสายเลือดมาปะปนกันยุ่งสมควรประหารพันมีดหมื่นแล่(1)เพคะ!”

“โปรดไทเฮา ฝ่าบาททรงตัดสินพระทัยเพื่อท่านอ๋องอี้ในวันนี้เถิดเพคะ ประหารหลิงอวี๋หญิงสารเลวผู้นี้เพื่อให้ท่านอ๋องอี้อภิเษกสมรสครั้งใหม่กับสตรีเพียบพร้อมคุณธรรมมากความสามารถเป็นพระชายา!”

เส้าเจิ้งซาน ท่านลุงกั๋วก็คว้าโอกาสเหยียดหยามดั่งคราก่อนเช่นกัน ยืนขึ้นกล่าวคำ

“ฝ่าบาท กระหม่อมเห็นด้วยกับคำพูดพระชายาผิงหยาง! หลิงอวี๋หญิงไม่รู้จักละอายผิดชอบชั่วดีขาดคุณธรรมเช่นนี้ ไม่คู่ควรร่วมงานเฉลิมฉลองพระราชสมภพพ่ะย่ะค่ะ”

“สตรีที่ล่วงประเวณีในหมู่คนสามัญล้วนถูกรับโทษจิ้นจูหลง(2)ถูกจับถ่วงน้ำทั้งสิ้น หลิงอวี๋ก็สมควรรับโทษจิ้นจูหลงเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ!”

“บุตรนอกสมรสผู้นี้สวมรอยเป็นทายาทของราชวงศ์ก็สมควรถูกสะบั้นคอประจานต่อธารกำนัลเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ!”

“อะไรนะ? หลิงอวี๋พาบุตรนอกสมรสผู้นี้มาด้วยงั้นหรือ?”

จักรพรรดิถูกพวกเขาปลุกเตือนสติจึงเริ่มสนใจเด็กคนนั้น

เขาได้ยินคำเล่าลือไม่น้อยเกี่ยวกับบุตรนอกสมรสผู้นี้มาตลอดหลายปี แต่ตนมิได้หยิบยกมาใส่ใจ เนื่องเขาไม่อยากเอาเรื่องโสมมใหญ่หลวงนี้มาทำลายเกียรติยศของราชวงศ์

ทว่าครานี้ได้ถูกเผยต่อธารกำนัลแล้ว ยังแสร้งเป็นไม่เห็นได้หรือ?

สีหน้าของจักรพรรดิมืดครึ้มลงพลางตาอันเฉียบคมตกสู่ร่างท่านอดีตเสนาบดี

ไยท่านอดีตเสนาบดีไม่จัดการคนชั้นต่ำผู้นี้ให้ตายตั้งแต่ตอนนั้นเสีย!

ยังมีเจ้าอกตัญญูเซียวหลินเทียนนั่นอีก หลังรู้ว่าหลิงอวี๋ให้กำเนิดบุตรนอกสมรสในคราแรก เขาก็เคยบอกเป็นนัยต่อเซียวหลินเทียนแล้วว่า ต้องลอบฆ่าหลิงอวี๋อย่างเงียบงัน

แต่เขาไม่ฆ่า!

ไม่เพียงปล่อยให้แม่ลูกใช้ชีวิตสงบสุข แต่ยังจะพาพวกเขาเข้าวังหลวงมาอย่างมีเกียรติอีก!

หรือเขาไม่พอใจที่ตนบีบคั้นให้อภิเษกสมรสกับหลิงอวี๋รึ!

ทันใดนั้น ความคิดของจักรพรรดิก็ยุ่งเหยิงและสุดท้ายสายตาก็ตกสู่ร่างหลิงอวี๋ จากนั้นแรงปรารถนาสังหารพลันทะยานสูงขึ้น

“ฝ่าบาท โปรดระงับโทสะเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านอดีตเสนาบดีสัมผัสได้ถึงแววตาอำมหิตของจักรพรรดิอู่อัน หัวใจก็กระตุกพักหนึ่ง

ท่านอดีตเสนาบดีไม่ใส่ใจความขุ่นเคืองของตนที่มีต่อหลิงอวี๋ ก่อนจะลุกยืนขึ้นพลางยกมือคำนับไปทางจักรพรรดิอู่อันโดยสัญชาตญาณ

“แม้พฤติกรรมของหลิงอวี๋จะไร้กาลเทศะ แต่ความผิดไม่ถึงขั้นบรรลัย วิงวอนฝ่าบาทเห็นแก่เกียรติของกระหม่อมทรงไว้ชีวิตนางด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมจะพระราชทานหนังสือหย่าของนางหนึ่งฉบับและจะพาหลานสาวอกตัญญูผู้นี้กลับจวนเพิ่มการอบรมสั่งสอนอย่างเข้มงวดพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อหลิงอวี๋เห็นท่านอดีตเสนาบดีย่างก้าวไปข้างหน้า ภายในสมองก็เกิดฉากเหตุการณ์ที่ท่านอดีตเสนาบดีเอ็นดูรักใคร่ตนผ่านเข้ามาแวบหนึ่ง ครั้นแล้วหางตาก็เริ่มเปียกชื้นประปราย

ที่แท้ท่านอดีตเสนาบดียังคงรักนางอยู่…

เมื่อหลิงอวี๋มองเปรียบเทียบทางเซียวหลินเทียนที่หมางเมินต่อสถานการณ์ พลันยิ่งทวีให้นางปรารถนาที่จะหย่าร้างอย่างไม่หวั่นไหว

ในเมื่อการหย่าร้างต้องได้รับความยินยอมจากจักรพรรดิ ไยไม่ใช้โอกาสนี้ไปจากตำหนักอ๋องอี้เสียเลย!

เมื่อนึกถึงจุดนี้ หลิงอวี๋ก็คุกเข้าลงกล่าวคำ “ฝ่าบาท หลิงอวี๋ถูกใส่ความเพคะ เด็กผู้นี้คือลูกของท่านอ๋องอี้ มิใช่ลูกนอกสมรสเพคะ!”

“หากฝ่าบาทและท่านอ๋องอี้ไม่ยอมรับเขาก็พระราชทานหนังสือหย่าร้างแก่หลิงอวี๋เถิด หลิงอวี๋ยินดีพาเด็กกลับจวนกับท่านปู่เพคะ!”

สีหน้าท่วงท่าเรียบนิ่งของหลิงอวี๋ทำให้จักรพรรดิอู่อันตะลึงงันชั่วขณะ

จนถึงขั้นนี้แล้วนางยังรักษาอารมณ์เรียบนิ่งไว้ได้อยู่งั้นรึ!

หรือว่าเด็กผู้นี้เป็นลูกของเซียวหลินเทียนจริง?

พระสนมรองที่ยืนอยู่ข้างล่างคือน้องสาวของพระสนมอวิ๋นเฟยผู้ล่วงลับ ซึ่งเป็นมารดาของเซียวหลินเทียน

นางไม่เห็นด้วยกับตำแหน่งชายาอ๋องอี้ของหลิงอวี๋มานานแล้ว เมื่อเห็นว่าชายาผิงหยางกับท่านลุงกั๋วกำลังเล่นงานหลิงอวี๋

ก็พบว่าหลิงอวี๋ยังคงเถียงข้าง ๆ คู ๆ ในเวลานี้อีก!

เมื่อนึกถึงครอบครัวของนางต้องเผชิญกับความอัปยศอดสูช่วงหลายปีนี้เพราะหลิงอวี๋ นางก็ก้าวมาข้างหน้าพลางกล่าวอย่างสลด

“ฝ่าบาท ไทเฮา หม่อมฉันขอกล่าวเพื่อท่านอ๋องอี้สักประโยคเถิดเพคะ สตรีออกเรือนควรเคารพหลักสามเชื่อฟังสี่จรรยา(3) หลิงอวี๋ไร้ความสามารถขาดคุณธรรม มีความผิดเจ็ดประการกลับได้รับโทษเพียงห้าประการ!”

“การหย่านับว่าผ่อนปรนเกินไปแล้ว! หากท่านพี่พระสนมอวิ๋นเฟยยังมีชีวิตอยู่ นางคงเห็นด้วยให้หลิงอวี๋รับโทษจิ้นจูหลงเป็นแน่เพคะ!”

(1) พันมีดหมื่นแล่ (千刀万剐) คือ วิธีประหารชีวิตด้วยการฆ่าหั่นศพ

(2) จิ้นจูหลง (浸猪笼) คือ การโทษชนิดหนึ่งสำหรับคนล่วงประเวณี ซึ่งจะถูกขังในกรงหมูแล้วถ่วงน้ำ หากโทษเบาจะแขวนกรงไว้และอนุญาตให้โผล่ศีรษะขึ้นเหนือน้ำได้

(3) หลักสามเชื่อฟังสี่จรรยา เป็นหนึ่งในหลักมาตรฐานทางจริยธรรมของจีนโบราณยุคศักดินา ซึ่งเป็นหลักที่จำกัดสิทธิเสรีภาพของสตรีในสมัยนั้น