ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 962

วันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋ไปเลือกของกำนัลเป็นเพื่อนมู่หรงชิ่ง จากนั้นก็ไปดูเสี่ยวเป่าที่ตำหนักองค์ชายเย่ เมื่อกลับมาก็ลากพวกเถาจื่อกับสุ่ยหลิงไปฝึกเตะลูกกลมกันที่เรือนบุหงา

หลิงเยวี่ยเห็นดังนั้นก็วิ่งมาฝึกด้วย เด็กชายตัวน้อยกับพี่น้องฉีเต๋อวิ่งกันไปทั่ว เล่นกันอย่างมีความสุขมากทีเดียว

ในสมัยใหม่หลิงอวี๋เคยเล่นฟุตบอลมาก่อน แต่มิได้คุ้นเคยกับการเตะลูกกลมเช่นนี้มากนัก หลังจากฝึกซ้อมมาตลอดช่วงบ่าย ขาของนางก็เจ็บแปลบไปหมด นางอิจฉาหลิงเยวี่ยที่ยังเด็กก็เลยมีพลังเยอะมาก

คืนนี้หลิงอวี๋มิได้ไปที่เรือนริมวารี นางอาบน้ำร้อนแล้วเข้านอนก่อน

กระทั่งในวันที่สาม ก็เป็นวันเกิดของเซี่ยโฮ่วตานรั่วแล้ว พวกของหลิงหว่าน เจียงอวี้และอันซินก็มาที่ตำหนักอ๋องอี้แต่เช้าแล้วไปที่ภูเขาว่านโซ่วพร้อมกับหลิงอวี๋

“ท่านพี่หลิงหลิง ข้าฝึกเตะลูกกลมแล้ว ไม่มีปัญหาในการทำคะแนน!”

เจียงอวี้เอ่ยกับหลิงอวี๋อย่างมีความสุขขณะที่นั่งอยู่บนรถม้า

หลิงอวี๋เอ่ยชื่นชม “เช่นนั้นก็ดีเลย! หากวันนี้ตานรั่วมิเสนอการแข่งขัน เจ้าก็ถือว่าเป็นการออกกำลังกายไป! แต่หากนางเสนอขึ้นมา เรามีเจ้าก็จะมิแพ้จนเสียหายเกินไป!”

อันซินยิ้มพลางเอ่ย “ข้าก็ฝึกมาเช่นกัน เพียงแต่ข้าแค่งุ่มง่ามไปหน่อย ลูกกลมนั่นมิเชื่อฟังข้าเลย มันกลิ้งไปทั่ว!”

หลิงหว่านเอ่ยด้วยใบหน้าขมขื่น “ข้าก็ฝึกเช่นกัน แต่ข้าเหนื่อยจนปวดเอวปวดหลังมิได้มีความคืบหน้าเลย! ข้าอธิษฐานให้องค์หญิงตานรั่วอย่าได้เสนอการแข่งขันนี้เลย!”

หลิงอวี๋ยิ้มแล้วตบไหล่หลิงหว่าน พลางเอ่ยให้กำลังใจ “แม้ว่าจะมีการเสนอการแข่งขันขึ้นก็มิต้องกลัวหรอก เราเป็นมือสมัครเล่น เทียบกับมืออาชีพมิได้ สำคัญที่การเข้าร่วม เมื่อมีโอกาสก็ทำเถิด!”

เมื่อไปถึงภูเขาว่านโซ่ว ผู้คนมากมายก็มาถึงกันแล้ว ใบเฟิง(1)บนภูเขาเป็นสีแดงทั้งหมด ดูไกล ๆ สวยงามมาก

นางรับใช้หลายคนของเซี่ยโฮ่วตานรั่วกำลังรอรับแขกอยู่ที่ตีนเขา ยังมิทันที่หลิงอวี๋จะลงจากรถม้า ก็เห็นพวกคุณหนูหลายคนกำลังล้อมพวกนางรับใช้แล้วทะเลาะกันอยู่

หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว ลงจากรถม้า แล้วเดินไปพร้อมกับพวกอันซิน

“พระชายาอ๋องอี้!”

เมื่อนางรับใช้เห็นหลิงอวี๋ก็ก้าวไปหาพลางเอ่ยอย่างสุภาพ “องค์หญิงของเราบอกว่า งานเลี้ยงวันนี้จะจัดขึ้นกลางภูเขา นอกจากไทเฮาผู้สูงศักดิ์ของแคว้น องค์จักรพรรดิและแขกผู้มีเกียรติมิกี่คนแล้ว แขกคนอื่น ๆ ล้วนต้องเดินขึ้นภูเขาเองเจ้าค่ะ!”