ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 99

จักรพรรดิอู่อันชะงักงันเหมือนกัน ทอดมองท่านอดีตเสนาบดีด้วยความเหลือจะเชื่อ

เขาเลี้ยงหลานสาวที่ไม่รู้จักอายเช่นนี้ ตนก็ไม่ได้ตำหนิกล่าวโทษเขาด้วยซ้ำ แต่เขายังกล้าขอความเมตตาต่อตนอีกหรือ?

ท่านอดีตเสนาบดีหนวดเคราสั่นระริกพลางถลกเสื้อคลุมขึ้น ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ก่อนจะคุกเข่าลงโดยไม่กล่าวสิ่งใดอีก

จักรพรรดิอู่อันหลับตาลง จากนั้นความขึ้งโกรธก็พุ่งทะยานขึ้น

ท่านอดีตเสนาบดีใช้การกระทำเช่นนี้มาทักท้วงอย่างเรียบนิ่งว่าตนจะประหารหลิงอวี๋โดยไม่แยกแยะถูกผิด แสดงว่าเขาไม่ยอมแพ้งั้นหรือ?

ชายชราโง่เขลาผู้นี้คิดว่าตนมีคุณความดีหลายส่วน เพราะถูกตนแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งสำคัญน่ะหรือ จึงขวัญกล้าข่มขู่ตนงั้นสิ?

จักรพรรดิอู่อันมีความคิดนับไม่ถ้วนแล่นเข้ามาในหัวสมองฉับพลัน ทันใดนั้นภายในใจก็เกิดความปรารถนาที่จะประหารเขา…

เส้นโลหิตดำบนหน้าผากจักรพรรดิเต้นตุบ ๆ ขณะกำลังครุ่นคิดหาข้ออ้างบางอย่างมาประหารไอ้แก่ไร้สมองนี้เสีย!

ไม่มีผู้ใดในใต้หล้าเข้าใจบุตรชายตนได้ดีไปกว่ามารดา!

ไทเฮาเห็นสีหน้าอารมณ์ของจักรพรรดิอู่อันก็คาดเดาความคิดเขาได้ทันที นางขมวดหัวคิ้วมุ่นพลางยกมือจับเขาเอาไว้ กล่าวเสียงแผ่ว

“ยามนี้นายพลทหารขาดแคลนนัก แม้สี่แคว้นจะพักรบชั่วคราว แต่ในขณะเดียวถ้าเกิดสงครามขึ้นก็ยังต้องการนายพลมากความสามารถอย่างท่านอดีตเสนาบดี! ฝ่าบาท โปรดระวังด้วย!”

เมื่อจักรพรรดิอู่อันได้ยินวาจานี้ ก็ระงับแรงจิตสังหารลงพลางมองค้อนท่านอดีตเสนาบดีอย่างโหดเหี้ยม

เขาเพิ่งอ้าปาก และยังไม่ได้กล่าวอนุญาตให้หลิงอวี๋ชี้แจงข้อเท็จจริง

ท่านอดีตเสนาบดีผู้ซึ่งอาศัยการก่อตั้งประเทศ ได้โอ้อวดแสนยานุภาพต่อหน้าตนมานานหลายปี ทำให้จักรพรรดิอยากจะฆ่าเขามาตั้งนานแล้ว!

แต่เสด็จแม่กล่าวได้ถูกต้อง ปัจจุบันนี้นายพลทหารขาดแคลนนัก หากฆ่าท่านอดีตเสนาบดีแล้วในกรณีที่เกิดสงคราม เขาก็คงไม่มีแม่ทัพใหญ่มากความสามารถอยู่ในเงื้อมมือแล้ว!

ถ้าทนเรื่องเล็กมิได้ มันจะเสียเรื่องใหญ่!

ไทเฮามองดูจักรพรรดิอู่อันอึดอัดใจ จึงกล่าวคำพลางยิ้มละมุนละม่อม “พอแล้ว วันนี้คือวันพระราชสมภพของตัวข้าผู้เป็นไทเฮา เป็นวันมงคล! เลี่ยงการนองเลือดเถอะ!”

“ฝ่าบาท หลิงอวี๋ได้รับการเชื้อเชิญจากตัวข้าผู้เป็นไทเฮา โปรดท่านเห็นแก่เกียรติข้า อนุญาตให้หลิงอวี๋ชี้แจงข้อเท็จจริงของตนด้วยเถิดเพคะ!”

“หากพิสูจน์ได้ว่า เด็กคนนั้นมิใช่ลูกขององค์ชายสี่ก็ส่งให้สำนักกิจการราชวงศ์ตัดสินความเถิด!”

คำพูดคราวนี้ทำให้สีหน้าจักรพรรดิอู่อันผ่อนคลายลงเล็กน้อย ส่งไปสำนักกิจการราชวงศ์ นั่นมิใช่ว่าตนยังอยากฆ่าก็ฆ่าได้อยู่รึ!

เขาถลึงตามองท่านอดีตเสนาบดีด้วยความเหี้ยมเกรียมพลางกล่าวเย็นชาว่า “ได้ เอาตามความเห็นของเสด็จแม่ให้หลิงอวี๋กลับมาชี้แจงข้อเท็จจริง...”

ฉินรั่วซือ เสิ่นจวน ชายาผิงหยางและผู้คนที่โหวกเหวกอย่างดุเดือดเมื่อครู่ต่างพากันค่อนข้างรู้สึกผิดหวัง แต่เป็นไทเฮากล่าว พวกนางจึงมิกล้าซักถามความ

ทำเพียงแค่คิดคับแค้น คอยดูว่าครานี้หลิงอวี๋จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์อย่างไร!

หลิงอวี๋ยังอยู่ข้างนอกก็พลันได้ยินเสียงแผดร้องเกรี้ยวโกรธของท่านอดีตเสนาบดี ก่อนจะถูกลากกลับมา ครั้นแล้วก็พบว่า ท่านอดีตเสนาบดีกำลังคุกเข่าอยู่ข้างล่างแท่น

รอบดวงตาของนางเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา แท้จริงแล้วผู้ที่รักนางที่สุดบนแดนดินนี้คือ ท่านอดีตเสนาบดี!

นางมีดีอะไร คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับการปกป้องจากท่านปู่ของนางเพียงนี้!

เพื่อนางคนที่ชื่อเสียงฉาวโฉ่เช่นนี้ ทำให้ตนเองต้องคุกเข่ากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม!

จงรู้ไว้ว่า ท่านอดีตเสนาบดีบุกยึดอาณาจักรเพื่ออดีตจักรพรรดิได้ นั่นเป็นคุณงามความดีที่หยั่งรากลึก!

เขาได้รับความโปรดปรานยิ่งยวดในเวลานั้น ครั้นพบหน้าพระองค์ก็ไม่ต้องคุกเข่า!

กระทั่งจักรพรรดิอู่อันองค์ปัจจุบันก็ต้องปฏิบัติตามความประสงค์ของอดีตจักรพรรดิ อนุญาตให้ท่านอดีตเสนาบดีเมื่อพบหน้าก็ไม่ต้องคุกเข่า!

เกียรติอันสูงส่งนี้คงอยู่มาถึงปัจจุบัน ต่อเนื่องมายี่สิบกว่าปีแล้ว ในบรรดาบุ๋นบู๊(1)แห่งราชสำนักทั้งหมดมีเขาเพียงคนเดียว!

อย่างไรเสียความรักอันลึกซึ้งดั่งขุนเขาเช่นนี้ หลิงอวี๋กลับไม่รู้จะทะนุถนอมไว้อย่างไร ตลอดสี่ปีเต็มก็ไม่เคยไปเยี่ยมท่านเลยด้วยซ้ำ!

หัวใจกระตุกชั่วขณะที่ต้องเห็นคนชรามากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมอย่างนี้เพื่อนาง ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกเจ็บปวดใจต่อท่านอดีตเสนาบดีนัก!

ไทเฮาเป็นคนมีอายุและอ่อนไหว ครั้นวัยเยาว์นางเคยตกทุกข์ได้ยากกับท่านอดีตเสนาบดีร่วมกันมา

เมื่อนางเห็นสหายเก่าของตนคุกเข่าเพื่อหลิงอวี๋ก็รู้สึกปวดใจต่อท่านอดีตเสนาบดีด้วยเช่นกัน

ไทเฮากวาดตามองไปทั่วลาน โดยถือโอกาสมองหน้าของหลิงเสียงเซิงบิดาของหลิงอวี๋ ก่อนสายตาจะตกสู่ร่างของหลิงอวี๋ กล่าววาจาพกความเห็นอกเห็นใจว่า

“หลิงอวี๋ ท่านอดีตเสนาบดีขอโอกาสชี้แจงข้อเท็จจริงแก่เจ้า! เจ้ารักษามันไว้ให้ดีเถิด!”

เมื่อครู่หลิงอวี๋คงถูกตัดหัวไปแล้วหากไทเฮาไม่กล่าวสิ่งใด นางคิดฉวยโอกาสนี้ทดสอบหลิงอวี๋!

ไฉนเลยจะคิดว่า หลิงอวี๋พอตกอยู่ในความลำบาก นอกจากท่านอดีตเสนาบดีแล้วก็มิมีผู้ใดคิดช่วยนางแม้แต่คนเดียว!

สาวน้อยผู้นี้ดูมีจิตใจดี แต่กลับตกอยู่ในสถานภาพที่ทุกคนหมางเมินและโดดเดี่ยวได้เยี่ยงไรกัน?

“ขอขอบพระทัยไทเฮาและฝ่าบาทเพคะ… ขอบพระคุณท่านปู่ที่มอบโอกาสแก่หลิงอวี๋!”

หลิงอวี๋ดึงหลิงเยว่คุกเข่าลงพลางกล่าวเสียงทุ้มต่ำ “ตั้งแต่วัยเยาว์หลิงอวี๋ได้รับการอบรมสั่งสอนจากท่านปู่ มิใช่สตรีใจง่ายเด็ดขาดเพคะ!”

“เจ้าพูดว่าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่งั้นรึ! ท่านอดีตเสนาบดีก็ไม่ได้ติดตามเจ้าตลอดเวลา เขาจะรู้ได้เยี่ยงไรว่าเจ้าทำสิ่งใดบ้างอยู่ข้างนอก!”

ชายาผิงหยางกล่าวคำถากถางอย่างไม่ยินยอม

“ถูกต้อง ถ้าเจ้าไม่ใช่สตรีใจง่าย เจ้าจะคิดร้ายต่อพี่หลินเทียนของข้าในปีนั้นได้เยี่ยงไร?” เสิ่นจวนตอกกลับอย่างไม่ยินยอม

(1) บุ๋นบู๊ (文武) บุ๋น คือ ขุนนางที่ทำงานด้านเอกสารต่าง ๆ บู๊ คือ นักรบที่ใช้วิทยายุทธและพละกำลังในปกป้องบ้านเมือง