ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 99

จักรพรรดิอู่อันชะงักงันเหมือนกัน ทอดมองท่านอดีตเสนาบดีด้วยความเหลือจะเชื่อ

เขาเลี้ยงหลานสาวที่ไม่รู้จักอายเช่นนี้ ตนก็ไม่ได้ตำหนิกล่าวโทษเขาด้วยซ้ำ แต่เขายังกล้าขอความเมตตาต่อตนอีกหรือ?

ท่านอดีตเสนาบดีหนวดเคราสั่นระริกพลางถลกเสื้อคลุมขึ้น ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ก่อนจะคุกเข่าลงโดยไม่กล่าวสิ่งใดอีก

จักรพรรดิอู่อันหลับตาลง จากนั้นความขึ้งโกรธก็พุ่งทะยานขึ้น

ท่านอดีตเสนาบดีใช้การกระทำเช่นนี้มาทักท้วงอย่างเรียบนิ่งว่าตนจะประหารหลิงอวี๋โดยไม่แยกแยะถูกผิด แสดงว่าเขาไม่ยอมแพ้งั้นหรือ?

ชายชราโง่เขลาผู้นี้คิดว่าตนมีคุณความดีหลายส่วน เพราะถูกตนแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งสำคัญน่ะหรือ จึงขวัญกล้าข่มขู่ตนงั้นสิ?

จักรพรรดิอู่อันมีความคิดนับไม่ถ้วนแล่นเข้ามาในหัวสมองฉับพลัน ทันใดนั้นภายในใจก็เกิดความปรารถนาที่จะประหารเขา…

เส้นโลหิตดำบนหน้าผากจักรพรรดิเต้นตุบ ๆ ขณะกำลังครุ่นคิดหาข้ออ้างบางอย่างมาประหารไอ้แก่ไร้สมองนี้เสีย!

ไม่มีผู้ใดในใต้หล้าเข้าใจบุตรชายตนได้ดีไปกว่ามารดา!

ไทเฮาเห็นสีหน้าอารมณ์ของจักรพรรดิอู่อันก็คาดเดาความคิดเขาได้ทันที นางขมวดหัวคิ้วมุ่นพลางยกมือจับเขาเอาไว้ กล่าวเสียงแผ่ว

“ยามนี้นายพลทหารขาดแคลนนัก แม้สี่แคว้นจะพักรบชั่วคราว แต่ในขณะเดียวถ้าเกิดสงครามขึ้นก็ยังต้องการนายพลมากความสามารถอย่างท่านอดีตเสนาบดี! ฝ่าบาท โปรดระวังด้วย!”

เมื่อจักรพรรดิอู่อันได้ยินวาจานี้ ก็ระงับแรงจิตสังหารลงพลางมองค้อนท่านอดีตเสนาบดีอย่างโหดเหี้ยม

เขาเพิ่งอ้าปาก และยังไม่ได้กล่าวอนุญาตให้หลิงอวี๋ชี้แจงข้อเท็จจริง

ท่านอดีตเสนาบดีผู้ซึ่งอาศัยการก่อตั้งประเทศ ได้โอ้อวดแสนยานุภาพต่อหน้าตนมานานหลายปี ทำให้จักรพรรดิอยากจะฆ่าเขามาตั้งนานแล้ว!

แต่เสด็จแม่กล่าวได้ถูกต้อง ปัจจุบันนี้นายพลทหารขาดแคลนนัก หากฆ่าท่านอดีตเสนาบดีแล้วในกรณีที่เกิดสงคราม เขาก็คงไม่มีแม่ทัพใหญ่มากความสามารถอยู่ในเงื้อมมือแล้ว!

ถ้าทนเรื่องเล็กมิได้ มันจะเสียเรื่องใหญ่!

ไทเฮามองดูจักรพรรดิอู่อันอึดอัดใจ จึงกล่าวคำพลางยิ้มละมุนละม่อม “พอแล้ว วันนี้คือวันพระราชสมภพของตัวข้าผู้เป็นไทเฮา เป็นวันมงคล! เลี่ยงการนองเลือดเถอะ!”

“ฝ่าบาท หลิงอวี๋ได้รับการเชื้อเชิญจากตัวข้าผู้เป็นไทเฮา โปรดท่านเห็นแก่เกียรติข้า อนุญาตให้หลิงอวี๋ชี้แจงข้อเท็จจริงของตนด้วยเถิดเพคะ!”

“หากพิสูจน์ได้ว่า เด็กคนนั้นมิใช่ลูกขององค์ชายสี่ก็ส่งให้สำนักกิจการราชวงศ์ตัดสินความเถิด!”

คำพูดคราวนี้ทำให้สีหน้าจักรพรรดิอู่อันผ่อนคลายลงเล็กน้อย ส่งไปสำนักกิจการราชวงศ์ นั่นมิใช่ว่าตนยังอยากฆ่าก็ฆ่าได้อยู่รึ!

เขาถลึงตามองท่านอดีตเสนาบดีด้วยความเหี้ยมเกรียมพลางกล่าวเย็นชาว่า “ได้ เอาตามความเห็นของเสด็จแม่ให้หลิงอวี๋กลับมาชี้แจงข้อเท็จจริง...”

ฉินรั่วซือ เสิ่นจวน ชายาผิงหยางและผู้คนที่โหวกเหวกอย่างดุเดือดเมื่อครู่ต่างพากันค่อนข้างรู้สึกผิดหวัง แต่เป็นไทเฮากล่าว พวกนางจึงมิกล้าซักถามความ

ทำเพียงแค่คิดคับแค้น คอยดูว่าครานี้หลิงอวี๋จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์อย่างไร!