ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 993

กลิ่นอาเจียน!

หากอาเจียนออกมาก็ดีหน่อย หลิงอวี๋รีบไปตรวจดูทันที

ฮูหยินสวี่อยู่ข้าง ๆ จึงเอ่ยขึ้นมา “พระชายาอ๋องอี้ สวี่เหยียนกินยาพิษที่ใช้ฆ่าหนูเข้าไป ข้าใช้ตะเกียบบังคับให้นางอาเจียนออกมาสองครั้ง นาง… นางจะยังรอดได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋เห็นว่าสวี่เหยียนหมดสติไป นางก็มิรู้ว่ายาเบื่อหนูนั้นรุนแรงแค่ไหน จึงเอ่ย “ฮูหยินสวี่ โปรดออกไปรอก่อนเถิด ข้าจะพยายามช่วยสวี่เหยียนอย่างเต็มที่!”

“ให้ใครก็ได้เอาน้ำกับเกลือมาที!”

หลิงอวี๋อธิบายขณะหยิบท่อล้างกระเพาะอาหารออกมาด้วย

อันซินกลัวว่าฮูหยินสวี่จะกลัว จึงรีบประคองฮูหยินสวี่ออกไป

อันซินได้ยินว่าสวี่เหยียนกินยาฆ่าตัวตายก็ตกใจเช่นกัน เมื่อเป็นเรื่องของชีวิตแล้ว การชนะหรือแพ้ก็ไม่มีความสำคัญแล้ว

อันซินคิดอย่างรู้สึกผิด หากรู้ว่าสวี่เหยียนจะฆ่าตัวตาย ตอนนั้นนางมิน่าเป็นผู้นำในการกล่าวโทษสวี่เหยียน ตอนนี้นางทำได้เพียงอธิษฐานขอให้สวี่เหยียนมิเป็นไร

หลิงอวี๋กำลังยุ่งอยู่ข้างใน อันเจ๋อกับเซียวหลินเทียนเป็นบุรุษ จึงเดินออกไปรอนอกเรือนเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย

“คิดมิถึงเลยว่าสวี่เหยียนจะมีจิตใจที่ค่อนข้างหยิ่งในศักดิ์ศรีถึงขั้นฆ่าตัวตาย!”

อันเจ๋อเอ่ยอย่างเศร้า ๆ “แม้ว่าสิ่งที่นางทำจะน่ารังเกียจ แต่เมื่อดูที่จิตใจที่หยิ่งในศักดิ์ศรีของนาง ข้ามิตำหนินางแล้ว!”

เซียวหลินเทียนก็มิคาดคิดเช่นกันว่าสวี่เหยียนจะคิดฆ่าตัวตาย เขาฟังแล้วก็พยักหน้า พลางยิ้มอย่างเย็นชา

“เจิงจื่ออวี้กับเซียวทงต่างหากที่เป็นตัวการในการทำผิด แต่พวกนางทำเรื่องเช่นนั้นกลับมิรู้สึกละอายใจ พวกนางสู้สวี่เหยียนมิได้เลย!”

“องค์หญิงหกผู้นี้ ครั้งที่แล้วทำให้ฉินซานสูญเสียแขนไป ครั้งนี้ก็ทำร้ายสวี่เหยียนจนจะสิ้นใจอีก เฮ่อ ใครจะกล้าแต่งงานกับองค์หญิงเช่นนี้กัน!”

อันเจ๋อเอ่ยเยาะเย้ย “ให้นางไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เถิด! ออกจากเมืองหลวงไปให้ไกล ๆ แล้วมิต้องไปทำร้ายผู้อื่นอีก!”

เซียวหลินเทียนหรี่ตาลงเล็กน้อย วันนี้เขาสังเกตองค์ชายหนิงแห่งฉีตะวันออกกับองค์ชายจิ้นแห่งเยวี่ยใต้

หลิงอวี๋ให้หลิงซวนช่วยสาวใช้เปลี่ยนชุดสะอาดให้สวี่เหยียน ให้สวี่เหยียนมิได้ดูแย่

“ฮูหยินสวี่ เมื่อสวี่เหยียนฟื้นขึ้นมาก็ปลอบใจนางดี ๆ เถิด! การมีชีวิตอยู่สำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด หากตายไป จะไม่มีแม้แต่โอกาสลุกขึ้นยืนอีกครั้ง!”

ฮูหยินสวี่เช็ดน้ำตา ลังเลเล็กน้อย แล้วหยิบกระดาษสองสามแผ่นออกจากใต้แขนเสื้อของนาง

“พระชายาอ๋องอี้ นี่คือจดหมายลาตายที่เหยียนเอ๋อร์ทิ้งไว้ ข้าเก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ท่านเอาไปเถิดเจ้าค่ะ!”

“เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ พวกท่านอย่าได้เอาออกไปพูดเลยเจ้าค่ะ! รอเหยียนเอ๋อร์หายดีแล้ว ข้าจะพานางกลับไปที่บ้านเกิด นับจากนี้ไปในเมืองหลวงจะไม่มีฮูหยินสวี่กับสวี่เหยียนอีกแล้ว!

ใบหน้าฮูหยินสวี่ดูมุ่งมั่น “ลูกสาวเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของข้า ในเมื่อตระกูลสวี่มิต้องการนาง แต่ข้าต้องการนาง! ต่อไปข้าจะสอนนางให้ดี!”

ฮูหยินสวี่โค้งคำนับหลิงอวี๋อย่างจริงจัง พร้อมกับยกยิ้มเยาะเย้ยที่ริมฝีปาก “พระชายาอ๋องอี้ อีกมินานอาจจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นในเมืองหลวง ใจของท่านมีสิ่งดี ๆ ก็พอแล้ว อย่าได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวให้มากเรื่องเลย!”

หลิงอวี๋ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง นี่ฮูหยินสวี่หมายถึงสิ่งใดกัน?