ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 994

ฮูหยินสวี่มิได้เอ่ยอะไรหลังจากนั้น แต่รอยยิ้มเยาะครั้งสุดท้ายของนางนั้นหลิงอวี๋จดจำอย่างฝังลึก

ทำให้หลิงอวี๋เปลี่ยนความเข้าใจที่มีต่อฮูหยินสวี่ รู้สึกว่าอาจมีพลังที่น่าแปลกใจซ่อนอยู่ภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนของนาง

บางทีใต้เท้าสวี่กับทุกคนในเมืองหลวงอาจมองฮูหยินสวี่ผิดไป

หลิงอวี๋ตรวจดูอาการของสวี่เหยียน ยืนยันว่านางพ้นอันตรายแล้วจากนั้นจึงบอกฮูหยินสวี่ว่าควรดูแลนางอย่างไร เพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากใจ กลุ่มคนจึงออกจากหมู่บ้านตระกูลสวี่ก่อนที่สวี่เหยียนจะฟื้น

หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนกลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้แล้วถึงได้มีเวลาตรวจสอบจดหมายลาตายของสวี่เหยียน

สวี่เหยียนอาจจะสิ้นหวังกับชีวิตภายหน้าของตนแล้ว ทั้งยังโกรธที่สหายสนิทก็ทิ้งตนไปด้วย

ในจดหมายลาตาย นางบอกทุกเรื่องที่องค์หญิงหกบอกให้พวกนางทำ รวมถึงเรื่องที่องค์หญิงหกทำให้หลิงหว่านลำบากใจ และตั้งใจให้พวกนางร่วมมือกับตน ทำให้ทั้งกลุ่มพ่ายแพ้

สวี่เหยียนระบุชื่อคนในกลุ่มองค์หญิงหกทีละคนไว้ด้วย

สวี่เหยียนพูดถึงการกระทำสุดท้ายของตนในจดหมายลาตายด้วยเช่นกัน หลิงอวี๋อ่านแล้วก็รู้สึกผิด

นางกับทุกคนเข้าใจสวี่เหยียน!ผิด

โชคดีที่ตนช่วยชีวิตสวี่เหยียนไว้ได้ มิเช่นนั้นหลิงอวี๋จะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต

หลิงอวี๋อ่านจดหมายลาตายเสร็จแล้วส่งให้เซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนอ่านแล้วก็ยิ้มอย่างเย็นชาพลางเอ่ย “ขอจดหมายลาตายให้ข้าที ข้าจะเอาไปให้เผยอวี้ดูตอนไปเข้าเฝ้าที่ท้องพระโรง! ให้เผยอวี้รู้ว่าน้องสาวของเขาทำสิ่งใด!”

หลิงอวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ย “ให้เขาอ่านก็ได้ แต่อย่าเข้มงวดกับเผยเหลียนมากเกินไป แม้ว่านางจะมิชอบหลิงหว่าน แต่ในเมื่อนางมิได้ทำสิ่งใดรุนแรง ก็ให้โอกาสนางแก้ตัวใหม่เถิด!”

“ส่วนในครึ่งหลังเผยเหลียนก็ให้ความร่วมมือกับพวกเรามาก เห็นได้ชัดว่านางมิได้เห็นด้วยกับการกระทำของเซียวทง! เรื่องของสวี่เหยียนก็เป็นการเตือนพวกเราเช่นกันว่า อย่าเล่นกับชีวิตของคนอื่น!”

เผยอวี้กลับไปหาท่านย่า ฮูหยินผู้เฒ่าเผยได้ยินสาเหตุกับผลก็ทั้งตกใจทั้งโกรธ

“ตอนนี้นับวันเหลียนเอ๋อร์เริ่มมิเชื่อฟังมากขึ้นเรื่อย ๆ พูดตามตรง มันเป็นความผิดของแม่เจ้าที่มิสอนนางให้ดี! หากเด็กคนนี้มิได้รับการศึกษาที่ดีก็จะยิ่งมีแต่บิดเบี้ยวไปมากขึ้นเท่านั้น!”

เผยอวี้พยักหน้าแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ท่านย่า ข้ามิอยากให้น้องสาวเป็นเช่นนี้ต่อไป จึงได้มาขอร้องท่าน!”

“ท่านย่า ข้าอยากให้ท่านย่าแกล้งป่วยแล้วกลับไปพักที่บ้านเกิดสักครึ่งปี ให้เหลียนเอ๋อร์ติดตามกลับไปรับใช้ท่าน! ตราบใดที่ท่านสอนนางและนางอยู่ห่างจากท่านแม่ นางก็น่าจะเปลี่ยนแปลงไปให้ทางที่ดี!”

ฮูหยินผู้เฒ่าเผยมิใช่คนประเภทที่ใส่ใจแต่ความสุขเท่านั้น หลังจากได้ยินสิ่งนี้ก็คิดแล้วเอ่ย “ได้ อีกมิกี่วันข้าจะพานางกลับไปบ้านเกิด!”

ฮูหยินผู้เฒ่าเผยมองเผยอวี้แล้วเอ่ย “คราวนี้หลิงหว่านได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าจะมิใช่ฝีมือของเหลียนเอ๋อร์ แต่ก็พูดได้มิเต็มปากว่ามิเกี่ยวข้องกับเหลียนเอ๋อร์!”

“ประเดี๋ยวเจ้าเลือกของขวัญไปชดใช้แทนเผยเหลียนทีนะ!”