ยอดหมอสาวน้อย นำช่องอวกาศมาทำนา นิยาย บท 3

ใบหน้าที่ซีดเหลืองของ เหยี่ยนซูฉิ๋นเต็มไปด้วยความโกรธ นางคว้ามือของ เหยี่ยนเสี่ยวซื่อแล้วพูดว่า"ไปหาสามคนนั้นเพื่อแก้นแค้นกัน"

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อร้องเรียกอย่างร้อนรน: "พี่ใหญ่ ท่านลองดูดีๆ ว่าเป็นข้าที่น่าสมเพช หรือสามพี่น้องตระกูลเฉินที่น่าสมเพชกันแน่"

เหยี่ยนซูฉิ๋นพึ่งสังเกตเห็นว่า ร่างที่พิงอยู่กับเขื่อนของสามคนพี่น้องตระกูลเฉินโอนเอียงไปมา ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียวและไม่สามารถขยับตัวได้ เฉินซานเหอแหกปากร้องไห้เสียงดัง น้ำมูกไหลและน้ำตาเต็มใบหน้าท่าทางดูน่าสมเพศนัก

นางตกตะลึง

หรือว่าเสี่ยวซื่อเป็นคนจัดการเจ้าสารเลวสามคนนั้น นี่ดูไม่น่าเป็นไปได้ เสี่ยวซื่อของพวกเรามีจิตใจดี ไม่เคยชกต่อยกับผู้ใด

“เสี่ยวซื่อ เกิดอะไรขึ้นกับสามคนนั้น?”

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อแน่นอนว่าไม่เล่าความจริงให้เหยี่ยนซูฉิ๋นฟัง ว่าตัวเองใช้ก้อนหินสกัดจุดไอ้สารเลวทั้งสามคน

“คนในหมู่บ้านหาว่าข้าเป็นตัวซวย บางทีทั้งสามคนนั้นอาจจะติดโรคความซวยจากข้าก็เป็นได้นะพี่ใหญ่ ข้าหิวแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”

เหยี่ยนซูฉิ๋นเหมือนได้ระบายโทสะ นางคว้ามือของเหยี่ยนเสี่ยวซื่อหมุนตัวกลับไปในหมู่บ้าน

“ถุย ถุย ถุย เสี่ยวซื่อของข้าไม่ใช่ตัวซวยเสียหน่อย เสี่ยวซื่อทีหลังอย่าพูดแบบนั้นกับตัวเองอีกนะ”

“รู้แล้ว พี่ใหญ่”

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อไม่ใส่ใจกับปัญหานี้เลย ท้องของเธอยังคงร้องอย่างต่อเนื่องเธอในตอนนี้แค่อยากจะกินข้าวสวยร้อนๆชามใหญ่กับหมูสามชั้นตุ๋นสักสองสามชิ้นคงจะดีมาก

นางจงพาเหยี่ยนซูเสวี่ยและเหยี่ยนซูอวิ๋นไปรออยู่ด้านนอกวัศาลเจ้า เมื่อเห็นว่าเหยี่ยนซูฉิ๋น พา เหยี่ยนเสี่ยวซื่อกลับมา ทั้งสามก็รู้สึกโล่งใจ

“ท่านแม่ เสี่ยวซื่อคงจะหิวมากแน่ๆ เขาวิ่งไปที่อ่างเก็บน้ำเพื่อจับปลา”

เหยี่ยนซูฉิ๋นกลัวว่านางจง จะดุเหยี่ยนเสี่ยวซื่อ ดังนั้นนางจึงรีบอธิบายให้ฟัง

เหยี่ยนเสี่ยวซื่อที่หิวจนไส้กิ่ว เดินยังไม่มีแรง ค่อยเอาศีรษะซบลงบนบ่าของเหยี่ยนซูฉิ๋น

ความรู้สึกที่มีพี่สาวคอยดูแล ช่างดีเหลือเกิน

“ท่านแม่ พี่รอง พี่สามข้ากลับมาแล้ว”