ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 15

บทที่15ช่วยเขาเพื่อร่างเดิม

อันหลิงหยุนพักผ่อนสักพัก เมื่อตอนลุกขึ้นมานั้นกงชิงวี่ก็ฟื้นแล้ว

อันหลิงหยุนลงจากเตียงเดินไปที่ด้านหน้ากงชิงวี่ ตรวจดูแล้วก็กังวลเล็กน้อย “เจ้ามีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายหรือไม่?”

ในตอนที่อันหลิงหยุนพูดอยู่นั้นก็เริ่มตรวจไปด้วย ในตอนที่ไม่มีเครื่องมือยุคปัจจุบันช่วยเหลือ นางทำได้แค่อาศัยประสบการณ์มาตัดสิน กงชิงวี่ตกลงจุดไหนที่มีปัญหากันแน่

ทั้งสองมือของนางกดไปที่หัวของกงชิงวี่ นิ้วมือทั้งสิบกดแน่น

กงชิงวี่ในตอนนั้นก็หมดแรง หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาไม่มีแม้แต่แรงที่จะจับมือของอันหลิงหยุน มีเพียงแต่ดวงตาทั้งสองที่ลืมขึ้นดูเป็นบางครั้ง มองสักพักก็ต้องหลับตาลง

“กงชิงวี่เจ้าอย่าเพิ่งหลับ เจ้าต้องให้ความร่วมมือข้า” อันหลิงหยุนเรียกเขา แต่กงชิงวี่ไม่ปฏิกิริยาตอบกับ

อันหลิงหยุนออกห่างหยิบเข็มเงินขึ้นมา ปักเข้าไปตรงใต้จมูก

กงชิงวี่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น การรับรู้ชัดเจน

“เจ้าจำข้าได้หรือไม่?” อันหลิงหยุนถามขึ้น

“อันหลิงหยุน” กงชิงวี่ตอบกลับ แม้จะหายใจอย่างยากลำบากราวกับใกล้ตาย แต่อันหลิงหยุนเองก็เข้าใจชัดเจน

“ตรงนี้เจ็บหรือไม่?” อันหลิงหยุนตรวจจากบนลงล่าง เพราะว่ารูปร่างนางไม่ได้สูง ร่างกายเลยต้องแนบชิดติดกัน

ท่าทางของทั้งสองคนดูคลุมเครือ พ่อบ้านเองหากไม่ติดว่าห่วงอาการเจ็บของท่านอ๋อง ก็หลบออกไปตั้งนานแล้ว

ฮ่องเต้ชิงหยู่ตอบกลับไป “ไม่เจ็บ”

ตรวจลงต่อไปแล้วถามเรื่อยๆ อันหลิงหยุนตรวจข้างบนอย่างแน่ชัดแล้วก็เริ่มตรวจข้างล่าง เมื่อถึงด้านล่าง มือของอันหลิงหยุนวางไว้ที่กระดูกซี่โครงกงชิงวี่ขมวดคิ้วทันที ถึงแม้จะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ก็รับรู้ได้

อันหลิงหยุนจดจำไว้ แล้วตรวจลงข้างล่างต่อ

“มือข้างขวาไร้ความรู้สึก?” อันหลิงหยุนตกใจเป็นอย่างมาก

กงชิงวี่เมินเฉยไม่สนใจ พ่อบ้านพูดว่า “ตอนนั้นอาหยู่ถูกดึงออกไป มีคนสี่คนพุ่งเข้ามาจัดการท่านอ๋อง ท่านอ๋องทำได้เพียงสู้กลับ”

“ท่านอ๋องฆ่าทั้งสี่คนนั้น แล้วตัวเองก็บาดเจ็บสาหัส”

อันหลิงหยุนเหม่อด้วยความตกใจ “ร่างกายแบบนี้ยังฆ่าสี่คนนั้นตายได้นี่มันยอดฝีมือชัดๆ เป็นไปได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมีชีวิตอยู่”

อันหลิงหยุนพูดพลางหยิบเข็มเงินขึ้นมา กดเส้นชีพจรเปิดช่องทางเดินลมให้กงชิงวี่ก่อน แล้วค่อยไปตรวจดูกระดูกซี่โครงเขา อันหลิงหยุนลูบไปมาแล้วพูดว่า “น่าจะบาดเจ็บไปถึงปอด ต้องค่อยๆ บำรุงรักษา แต่ตอนนี้ข้าต้องฝังเข็มให้เจ้าก่อน”

กงชิงวี่ไม่ได้ตอบกลับอะไร หมอที่นั่งอยู่บนพื้นอดไม่ได้ที่จะเช็ดเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามหัว ไม่รู้มาก่อนเลยว่าอันหลิงหยุนมีความรู้ทางการแพทย์ แต่ทว่าดูที่ฝีมือของนาง ก็ไม่เหมือนเจตนาสร้างความเร้นลับเพื่อตบตาคน

หยิบเข็มเงินขึ้นมาฝังลงไป อันหลิงหยุนฝังเข็มที่มีขนาดหนึ่งเซ็นต์กว่าๆ ฝังลงไปบนร่างกายของกงชิงวี่โดยตรง กงชิงวี่เองขยับได้เพียงขมวดคิ้ว

ผู้ชายคนนี้แท้จริงแล้วมีพละกำลังเป็นอย่างมาก

น่าเสียดาย!

“อีกสักพักจะมีน้ำไหลออกมา และอาจจะมีเลือดปนมาด้วยบางส่วน หากเจ้ากังวล ก็หลับตาลงซะ”

กงชิงวี่ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไร ดวงตาลึกคู่นี้ยังคงไม่มีปฏิกิริยา

อันหลิงหยุนเตรียมตัวอย่างดี ในมือบีบเข็ม แล้วดึงออกมาทันที ตามรูเข็มที่ฝัง ก็มีน้ำพุ่งออกมาจากร่างกายของกงชิงวี่ กงชิงวี่จับผ้าห่มแน่น จนกระทั่งไม่มีน้ำไหลออกแล้ว ถึงค่อยๆปล่อยมือออก

พ่อบ้านและหมอหลายคนที่เห็นเหตุการณ์ก็พากันตกใจจนตาแทบจะถลุงออกมา ในร่างมนุษย์เต็มไปด้วยเลือด จะมีน้ำได้อย่างไร?

ทุกคนต่างจ้องมองไปยังกงชิงวี่ คิดว่าต่อจากนี้จะได้เห็นคนตายตรงหน้า

แต่ผลลัพธ์นั้น

“ฮู่ …”

กงชิงวี่หายใจเฮือกใหญ่ อันถอนหายใจอย่างโล่งอก โถมไปบนร่างกายของกงชิงวี่ อันหลิงหยุนขยับย้ายต่อไปเรื่อยๆ เข็มเงินถูกฝังลงไปอีกครั้ง แต่กลับที่ฝังทีเดียวสามเข็มพร้อมกัน

กงชิงวี่มองไปที่อันหลิงหยุนด้วยสายตาที่เยือกเย็น ฝีมือของอันหลิงหยุนทั้งเร็วและแม่นยำ เมื่อฝังถูกจุดในตอนนั้นเอง ก็ดึงเข็มทั้งสามออกด้วยความเร็ว นางเริ่มหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหอบ

พ่อบ้านอดสงสารไม่ได้ ก่อนหน้านี้ทำกับพระชายาแบบนั้น หากในวันนี้ไม่ได้พระชายาช่วย เกรงว่าท่านอ๋องของพวกเราก็ตายไปนานแล้ว

“ฮู่” กงชิงวี่หายใจออกมา อันหลิงหยุนเอาเข็มเงินวางลง เดินไปยังด้านหน้าของกงชิงวี่ สองมือกดลงเบาๆ “ยังเจ็บอยู่ไหม?”