ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 260

บทที่260 อ๋องเสียนที่ว่างงาน

“ทูลเสด็จแม่ ด้วยความพยายามไม่หยุดยั้งของลูกในหนึ่งเดือนที่ผ่านมา อีกไม่นานท่านก็จะได้เป็นท่านย่าแล้ว”

หวางฮองไทเฮาตะลึง รีบเงยหัวมองกงชิงวี่ “เจ้าพยายามไม่หยุดยั้งอย่างไร?”

“ก็คือขยันทุกวัน” กงชิงวี่พูดด้วยความมั่นใจ ไห่กงกงมองอย่างระมัดระวัง

หวางฮองไทเฮาถาม “หมอจวนตรวจแล้วหรือ?”

“ตรวจแล้ว”

“นานแค่ไหน?”

“ผ่านมาระยะหนึ่งแล้ว รายละเอียดยังไม่ค่อยชัดเจน”

“เจ้านี่มีความพยายามจริงๆ นอนอยู่ในจวนเสียนเป็นเวลาหนึ่งเดือน หนึ่งเดือนนี้เจ้าไม่ว่างเลย ยังไม่อายคน ยังมีหน้าพูด

ออกมา ข้าหน้าแดงแทนเจ้าแล้ว!

ลูกต้องการสืบทอดสายเลือด ก็ต้องขยันหน่อย ยังดีที่สวรรค์เห็นใจ ในที่สุดก็มีจนได้”

ไห่กงกงนึกไม่ถึงอ๋องเสียนจะเป็นคนอย่างนี้ ไม่รู้จักอับอาย!

“เจ้าทำไมกระตือรือร้นอย่างนี้ ครั้งนี้บอกว่ามี ตอนนั้นบอกว่าไม่มี?”

“ตอนนั้นไม่มีจริงๆ”

สองแม่ลูกพูดไปพูดมา หวางฮองไทเฮาก็ยังไม่อยากเชื่อ มองไปทางไห่กงกง “พาหมอหลวงฮู๋ไปตรวจดู”

“ได้”

ไห่กงกงพาหมอหลวงฮู๋ไปจวนอ๋องเสียน ฮั๋วไท่เฟยก็ออกมาจากวังฮั๋วหยาง

อ๋องตวนก็ตามอยู่ข้างหลังไปตำหนักเฉาเฟิ่ง ฮั๋วไท่เฟยเห็นหวางฮองไทเฮาก็โค้งตัวคำนับ แล้วพูด “พี่สาว หยินเอ๋อมีแล้ว”

หวางฮองไทเฮาก็ไม่ตกใจ มองหน้าอ๋องเสียนแล้วนางก็สามารถเดาออกได้ มาชิงบอกก่อนเพื่อต้องการให้นางได้หน้า

หวางฮองไทเฮามองหน้าอ๋องเสียนอย่างมีเลศนัย ก็ถือว่ามีจิตสำนึก ก็ถือว่าชนะแล้ว

“อ๋องตวนทำไมไม่พูด ยังมีคนที่มาถึงก่อน?” หวางฮองไทเฮาก็ไม่เกรงใจ ใครเป็นฮองไทเฮากันแน่ ทุกอย่างต้องอยู่เหนือฮั๋ว

ไทเฟย

ลืมเรื่องอื่น ยศฐานะก็ยังอยู่

ฮั๋วไทเฟยเข้าใจอยู่แล้ว นางก็ไม่โกรธ เป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก “ยินดีด้วยค่ะพี่สาว”

“ก็ยินดีกับเจ้าด้วย ในที่สุดก็สมดังปรารถนา ประเทศต้าเหลียง คงจะเริ่มเจริญขึ้นแล้ว ฮ่องเต้ทั้งสองวังก็ตั้งครรภ์ อ๋องเสียน

อ๋องตวนก็มีข่าวดีออกมา ช่างน่ายินดีเหลือเกิน”

“ใช่แล้ว!”

“รับคำสั่งข้า ให้หมอหลวงไป๋ไปตรวจชีพจรให้ชายารองหยุน”

หวางฮองไทเฮาสั่งเสร็จ หมอหลวงไป๋รีบออกจากตำหนัก ในเวลาอันรวดเร็วก็กลับจากจวนกั๋วกงมารายงาน

ตอนนี้หมอหลวงฮู๋ได้กลับเข้าวังแล้ว หมอหลวงสองคนได้นำข่าวกลับมา หวางฮองไทเฮาได้มอบเงินทองตอบแทนหนึ่งพัน

ชั่ง เป็นประวัติการณ์ครั้งแรกด้วย

สำหรับระยะเวลาตั้งครรภ์ของอันหลิงหยุน หมอหลวงฮู๋ตรวจไม่ออก แค่รู้ว่าเดือนกว่าไม่ถึงสองเดือน

สำหรับหมอหลวงไป๋ ชายารองหยุนเวลาจะน้อยกว่า เดือนกว่าไม่กี่วันเอง

หวางฮองไทเฮาพอใจมาก เพิ่มหนึ่งวันก็คือเพิ่มขึ้น

จากนั้นหวางฮองไทเฮาก็พูดถึงเรื่องพระชายาเอกกับพระชายารอง ก็ไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกอะไร ถ้าเด็กคลอดออกมา

จุนฉูฉูต้องสละตำแหน่งพระชายาเอก

อ๋องตวนอยากขอร้อง แต่ฮั๋วไทเฟยห้ามไว้ เรื่องนี้ก็เลยผ่านไป

กงชิงวี่กับกงชิงหยินออกจากวังพร้อมกัน คนของฮั๋วไทเฟยก็รีบออกจากวัง

หยุนโล๋ชวนสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นแม่นมเว่ย นางกำลังนอนอยู่บนเตียง คนในจวนกั๋วกงต่างพากันยุ่งและมีความสุข

“แม่นม” หยุนโล๋ชวนลุกจากเตียงมานั่ง แม่นมเว่ยได้โค้งคำนับกั๋วกงฮูหยินใหญ่ จากนั้นก็เข้าไปดูหยุนโล๋ชวน

“ข้าน้อยรับคำสั่งมาดูแลชายารอง ชายารองมีอะไรสั่งข้าน้อยมาเลย อีกอย่าง……ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปอาหารของชายา

รองต้องทำตามที่ข้าน้อยกำหนด ระยะเวลาไม่นาน สามเดือน”